همه جا امن و امان است ؛ این را همه می دانیم ؛ اما برای تجمعی نه چندان جدی در روز دوشنبه و در اطراف دانشگاه تهران ، مسئولان محترم امنیتی تصمیم می گیرند که در روزهای بعد هیچکس بدون کارت وارد دانشگاه نشود؛ و ماموران وظیفه شناس هم در راستای عمل به قانون ، شفیعی کدکنی را به دانشگاه راه نمی دهند!
شفیعی نه تنها استاد دانشگاه تهران ، که افتخار این دانشگاه است ؛ خلف ِ شایسته بدیع الزمان فروزانفر و ناتل خانلری و زرین کوب. نماینده سراوان نیست که راه ندادنش فاجعه باشد ! راستی مگر اسلاف شفیعی در این دوران قدر دیدند که شفیعی ببیند؟ فروزانفر نماند تا روزگار ما را ببیند اما حتی قبرش را در حرم حضرت عبدالعظیم به بازاری پولداری فروختند ، خانلری در دهه ۶۰ به زندان افتاد و زرین کوب را در دهه ۷۰ در تلویزیون لجن مال کردند ... از این دیدگاه که نگاه کنیم ، ماموری که شفیعی کدکنی را راه نداده ، راه بزرگان را رفته و شایسته تقدیر است !
روزگار ما ، حالا بیش از همیشه به دوران حافظ شبیه است ؛ دوران انحطاط . بسیاری از ما لطایف و دقایق لسان الغیب را از شفیعی آموخته ایم . پس او بیش از ما روزگارمان را می شناسد و می داند که دور روزگاران را چه پیش آمده است . پس پشت در دانشگاه می ماند و آن را ، در این روزگار نشانه عزت و ارزش می داند ؛ که در این روزگار " فلک به مردم نادان دهد زمام مراد - تو اهل دانش و فضلی ، همین گناهت بس" .
محمدحسین روانبخش
خبر مرتبط:
ماجرای پشت در ماندن شفیعی کدکنی چه بود؟