فرار به جلو تندروها برای پوشش بی‌کفایتی

گروه سیاسی- رحمان زین الدین: این روزها که موضوع قطعی برق و کمبود سوخت نیروگاه‌ها تا حدودی مرتفع شده و در طی روزهای گذشته خبری از قطع شدن برق منازل و صنایع خرد و کلان نبوده است، به نظر می‌رسد که دولت باید دراین زمینه با مردم بیشتر صحبت کند.
به گزارش مردم سالاری آنلاین ،وجود ناترازی‌ها در کشور موضوعی نیست که یک شب یا طی یک دوره رخ دهد بلکه مشکلی است که در طی سالیان گذشته بخصوص پس از شروع تحریم‌های فلج کننده برضد ملت ایران آغاز شده و هر روز ابعاد جدیدی به خود می‌گیرد.
کتمان تاثیر تحریم‌ها بر اقتصاد و معیشت مردم
موضوع ناترازی‌ها از زمانی آغاز شد که به دلیل تحریم‌ها و عدم ورود تجهیزات و فناوری‌های نوین به صنایع، کشور دچار فرسودگی و رخوت شده و از طرف دیگر به دلیل عدم امکان جابجایی ارز نمی‌توان به تجهزات مدرن و در اصطلاح «اورهال» نیروگاه‌ها دسترسی پیدا کرد.
همین موضوع باعث شد که مشکلات این بخش از سال 96 با اعمال تحریم‌های فلج کننده و خروج ترامپ از برجام برای مردم بیشتر ملموس شود و مردم بی گناه، درد این مشکلات را بیشتر حس کنند.
به همین دلیل در دوران دولت سیزدهم نیز برق و گاز صنایع بصورت مداوم و طولانی مدت قطع شده بود به شکلی که برخلاف گفته‌های وزرای دولت پیشین که سعی در القای این موضوع داشتند که هیچ مشکلی در این زمینه وجود ندارد، همواره صدای صاحبان صنایع بلند بود و از دولت می‌خواستند که ضررهای آنها را جبران کنند.اما با وجود تمامی این مشکلات دولت پیشین نه فقط قصد نداشت که مشکلات اقتصادی و موضوعاتی که امروز به نام ناترازی‌ها ایجاد شده را حل کند بلکه با کتمان آن سعی می‌کرد که بگوید دولت سیزدهم درحال ریل گذاری و زین اسبی است که در آینده باید برهمان مسیر رفت یا همان مرکب را سوار شد و راهی دیگری وجود ندارد.
از سوی دیگر در ابتدای دولت چهاردهم حتی با اصرار خبرنگاران در نشست‌های سخنگویی دولت، فاطمه مهاجرانی حاضر نشد بگوید که چه چیزی را تحویل گرفتند و گفت که به دنبال ایجاد تنش در جامعه نیستند، اما بعد از اینکه سینه چاکان دولت پیشین شروع به سنگ اندازی در پیش پای دولت چهاردهم کردند، محمدرضا عارف معاون اول رییس جمهوری زبان به گلایه گشود و با بیان اینکه «براین اعتقادیم که درغیاب افرادی که حضور ندارند، نباید آنها را نقد کرد» گفت که «در این چند ماه که از آغاز دولت می‌گذرد، حتی اگر حمله غیرمنصفانه ای هم به دولت صورت گرفت، پاسخ ندادیم،‌ قصد ما این است که این مسیر را همچنان دنبال کنیم و این سکوت آگاهانه دولت و وزرای عزیز، بسیار پسندیده است، اما اگر این بی انصافی‌ها ادامه پیدا کند، در گام اول تذکر می‌دهیم اما اگر باز هم ادامه یافت، آنوقت مجبور می‌شویم که برای مردم بازگو کنیم که شرایط‌ وزارتخانه‌هایی که تحویل گرفتیم چگونه بوده است، ما نمی‌خواهیم کاری کنیم که مردم نگران شوند.»
اصلاح روندهای غیرقانونی از سوی دولت چهاردهم
اما انگار این سخنان معاون اول رییس جمهوری به گوش منتقدان و تندروهای جناح مقابل نرسیده است و حتی در مجلس سخن از سوال از رییس جمهوری درباره لغو برخی از استخدام‌ها از سوی مالک شریعتی نماینده عضو جبهه پایداری مطرح شده است درحالیکه اصلا استخدام این افراد در دستگاه‌های اجرایی خلاف بوده و دولت چهاردهم در مسیر اصلاح اقدامات خلاف قانون دولت سیزدهم قدم بر می‌دارد.
از سوی دیگر هر روز که می‌گذرد تشت رسوایی وزرای دولت پیشین بر زمین می‌افتد و دروغ‌های آنها درباره موضوعات مختلف نمایان‌تر می‌شود.
عدم ورود حتی یک دلار در طی سه سال گذشته به صندوق‌های سرمایه گذاری یکی از این موضوعات صندوق توسعه ملی است.
براساس ماده 16 قانون احکام دائمی برنامه‌های توسعه کشور، «صندوق توسعه ملی با هدف تبديل بخشی از عوايد ناشی از فروش نفت و گاز و ميعانات گازي و فرآورده‌های نفتی به ثروت‌های ماندگار، مولد و سرمايه‌های زاينده اقتصادی و نيز حفظ سهم نسل‌های آينده از منابع نفت و گاز و فرآورده‌های نفتی تشكيل می‌شود.»
در عین حال روز شنبه به مناسبت سالروز تشکیل این صندوق هیات عامل و رییس آن نشست خبری ترتیب دادند و درباره عملکرد این صندوق به تفصیل صحبت کردند اما مهدی غضنفری درباره منابع صندوق توسعه ملی گفت:‌ «اگر جریان نقدی ورودی و خروجی را بررسی کنیم، باید هر سال منابعی از نفت وارد صندوق شود در حالی در ۳ سال گذشته جریان ورودی جدید نفت به صندوق نداشتیم.»
رئیس هیات عامل صندوق توسعه ملی با بیان اینکه باید کیک درآمدزایی را بزرگ کنیم تا درآمد نفت وارد بودجه نشود، افزود: «موجودی زیاد نگاه فعالانه ندارد و جریان نقدی ورودی در ۳ سال گذشته صفر بوده است.»
حال اگر یکبار دیگر ماده 16 قانون احکام دائمی برنامه‌های توسعه کشور را بررسی کنیم و با سخنان وزرای دولت سیزدهم که مدعی بودند تمامی تولید نفت ایران با قیمت خوبی فروخته می‌شود و همه عواید آن به کشور باز می‌گردد، مشاهده می‌شود که حرف‌های آنها یا از سرناآگاهی و عدم اشراف به حوزه کاری خود بوده یا اینکه تمامی سخنان آنها دروغ است و اگر بخواهیم خوشبینانه به موضوع بنگریم، تصور می‌شود که پس از دریافت پول نفت در میانه راه حجم عظیمی از سرمایه ملی به تاراج می‌رفت یعنی به خزانه کشور آنقدر کم ارز تزریق می‌شد که پولی برای پس انداز در صندوق توسعه ملی باقی نمی‌ماند.
حامیان دولت پیشین می‌دانند که چه چیزی را تحویل داده‌اند
حال تصور کنید که این مسیر در دورانی که ناترازی‌ها هر روز بیشتر از روز قبل بر دولت چهاردهم که عده دار این میراث است، فشار وارد کند و هیچ پول و سرمایه ای نیز در خزانه، بانک مرکزی یا صندوق توسعه ملی وجود نداشته باشد؛ چه اتفاق ناگواری برای کشور رخ خواهد داد و تر و خشک باهم خواهند سوخت که مبادا اینگونه شود که به قول بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی «آن روز یکی دیگر از ایام الله‌ها در ایران رقم خواهد خورد.»
یا اینکه دولت پیشین در بخش فناوری‌های ارتباطی با سروصدای بسیار شروع به پروژه فیبرنوری در سراسر کشور کرد اما امروز مشخص شده که منابع مصرفی در این پروژه از قبل دیده نشده است و دولت چهاردهم میراث دار حجم عظیمی از بدهی در شرکت ارتباطات زیرساخت است.
تمامی این موارد نشان می‌دهد که اعضای دولت پیشین و حامیان آن دقیقا می‌دانند که چه چیزی را تحویل داده اند اما برای اینکه دولت چهاردهم نتواند مشکلات موجود را با مردم درمیان بگذارد، از ابزارهای مختلف مانند هیاهوهای بیهوده و استیضاح استفاده می‌کنند تا همواره از آنها به عنوان شمشمیر «داموکلس» بر سر دولت استفاده کنند.
اگر تندروها درآینده نزدیک برسرعقل نیاند، مردم آنها را برسرعقل می‌آورند و در اولین بزنگاه که انتخابات شوراهای اسلامی در خرداد سال آینده است، ضرب شستی محکم نثارشان خواهند کرد.