تفاوت روحانی و هاشمی

حسن روحانی در مواجهه با رفتارهای تند برخی منتقدانش سکوت محسوسی داشته است . این در حالی است که مخالفان روحانی در روزهای بعد از انتخابات تند ترین انتقادات را به او داشته اند . به گزارش ایسنا، نامه نیوز نوشت: حسن روحانی در مواجهه با رفتارهای تند برخی منتقدانش سکوت محسوسی داشته است. این در حالی است که مخالفان روحانی در روزهای بعد از انتخابات تندترین انتقادات را به او داشته‌اند. این موضوعی است که با محمد عطریانفر، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی درباره آن به گفت‌وگو نشستیم. سکوت آقای روحانی را در برابر تخریب‌ها و توهین‌ها به ویژه واقعه روز قدس و مداحی روز عید فطر چگونه تحلیل می‌کنید؟ آقای روحانی سیاست درستی را دنبال می‌کند. خداوند ما را توصیه کرده است «إِذا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا كِراماً». اگر برخی افراد جهالتی به خرج می‌دهند، رفتار بد و نامأنوس از خودشان به نمایش می‌گذارند و به رئیس‌جمهور توهین می‌کنند، هیچ دلیلی ندارد که آقای روحانی بخواهد مقابله به مثل کند. او باید وجاهت و جایگاه رفیع ریاست‌جمهوری خودش را درست نگه دارد. دیگران هستند که باید از رئیس‌جمهور به لحاظ حقوقی دفاع کنند و این دفاع را از کانال دستگاه قضایی پیگیر شوند. ضمن آن که نیروهای سیاسی پشتیبان و پیرامون رئیس‌جمهور در جای خودش باید به این تخریب‌ها و توهین‌ها پاسخ دهند. البته شاهد بودیم که مردم به صورت خود جوش - بدون آن که فرمانی از ناحیه ریاست‌جمهوری یا اصلاح‌طلبان صادر شده باشد - در شبکه‌های مجازی و اجتماعی حجم شایسته‌ای از مقاومت و دفاع از رئیس‌جمهور را در مقابل توهین‌ها به کار بستند و این نشان می‌دهد جامعه هیچ‌گونه توهین این چنینی را در حق رئیس‌جمهور برنمی‌تابد. آیا از این اتفاق می‌توان برداشت کرد که آقای روحانی در مقابل توهین‌ها و تخریب‌ها سکوت استراتژیک دارد، چون می‌داند این اقدامات تخریبی به نوعی افزایش محبوبیت برای او به ارمغان می‌آورد؟ آقای روحانی در مقام افزایش محبوبیت برای این سیاست تبلیغی و بازدارندگی خودش نیست. او بیشتر به این فکر می‌کند که برای خدمت و انجام وظیفه در قبال مردم آمده است. اگر قرار باشد فرصت خود را صرف این نوع امور مقابله جویانه به کار ببندد، پس چه زمانی فرصت کار پیدا می‌کند. به عبارت دیگر او یک رفتار متقابل سیاسی به کار نمی‌بندند با این امید که محبوبیت اجتماعی‌اش افزایش پیدا کند. بلکه معتقدم آقای روحانی امروز در اوج محبوبیت است. او نزد اصلاح‌طلبان فوق انتظار ظاهر شده و همواره ستایش می‌شود. اخیرا یکی از دوستان اظهار نظر کرد و گفت: «ما امروز آقای روحانی را در قامت یک اصولگرا به حساب نمی‌آوریم. او یک شخصیت ملی و مدافع و خادم ملت محسوب می‌شود.» پس با این توضیح آقای روحانی در عالی‌ترین سطح مورد ستایش و احترام اصلاح‌طلبان است. در انتخابات ریاست‌جمهوری نیز ۶۰ درصد رأی‌دهندگان به آقای روحانی رأی دادند امروز حتی اگر در حوزه رقبای منطق‌دار آقای روحانی وارد شویم می‌بینیم آنها خواسته یا ناخواسته آقای روحانی را ستایش می‌کنند و حرمت قائل هستند. طبیعتا آقای روحانی در اوج محبوبیت و ارادت از ناحیه مردم است. بنابراین نیازی به این معنا ندارد که بخواهد محبوبیت خود را افزایش دهد. معتقدم آقای روحانی انصافا به انجام تکالیف اصلی خود یعنی خدمت به مردم بر اساس قانون اساسی می‌اندیشد. آقای روحانی در مناظرات انتخابات ریاست‌جمهوری نشان داد می‌تواند به مباحث تخریبی و بداخلاقی جواب دهد. آیا الان هم جوابی در مقابل توهین‌ها و تخریب‌ها دارد که تشخیص می‌دهد نیازی به بیانش نیست؟ آقای روحانی در این زمینه اوج قدرت را دارد. ما در میان سیاستمداران از ابتدای انقلاب تا به امروز چنین شخصیتی را که قدرت مواجهه کلامی با رقیبش را داشته باشد، ندیدیم. آقای روحانی حقیقتا در این حوزه بسیار توانا و قدرتمند است. اگر به زمان تبلیغات انتخابات ریاست‌جمهوری برگردیم، می‌بینیم آقای روحانی در مناظره اول بسیار ساکت و آرام بود با این امید که جریان رقیب متوجه اشتباهش در اتخاذ روش بشود. حتی در پشت صحنه به زبان بی‌زبانی به آنها گفته شد اگر این ترفندهای ضد اخلاقی‌شان را ادامه دهند، امکان مقابله وجود دارد اما گوش نکردند. در مناظرات بعدی دیدیم که در کمتر از یک دقیقه آقای روحانی آنچنان پاسخ‌های کوبنده و محکم و سنگینی را به رقیبان خود داد که آنها تا پایان زمان تبلیغات انتخابات ریاست‌جمهوری عملا در یک نوع عدم تعادل به سر بردند و نتوانستند خودشان را جمع کنند. بنابراین آقای روحانی توان پاسخگویی به تخریب‌ها را دارد. علتش هم این است که به صفت هوش سیاسی و سابقه و تجربه اجرایی، دیپلماتیک، امنیتی و تقنینی بسیار تسلط نیرومندی بر زوایا و انحنای پشت صحنه سیاست دارد و ریشه‌های بسیاری از این رفتارها را خوب درک می‌کند. آقای روحانی ویژگی‌هایی را دارد که امکان پاسخگویی‌اش را بسیار بالا می‌برد اما به خاطر منافع مردم ملاحظه و پرهیز می‌کند. در واقع آقای روحانی به نوعی راه آقای هاشمی را در مواجهه با تخریب‌ها دارد، دنبال می‌کند؟ بلکه به نظرم قوی‌تر. آقای روحانی پدیده‌ای است. یک زمانی می‌گفتم وقتی رقیب آقای هاشمی را عصبانی می‌کرد، آقای هاشمی به یک معنا نسبت به رفتار رقبا نوعی عصبانیت در وجودش شکل می‌گرفت و ناراحت و به تعبیر عوامانه ضربان قلب ایشان از حالت عادی خارج می‌شد اما آقای روحانی به هیچ عنوان عصبانی نمی‌شود. در مواقعی که رقیب به اصطلاح او را عصبانی می‌کند ضربان قلبش از استاندارد منطقی خودش یک شماره هم بالا نمی‌رود، بسیار آرام می‌تواند پاسخ دهد. از این جهت سیره او، سیره تحمل و صبر و پایداری است. آقای روحانی خیلی اعصابش بر اثر رفتارهای شکننده، شکسته نمی‌شود. آقای هاشمی عزیز در مقابل این رفتارهای خشن رقبای تندرو و بی‌اخلاق اصولگرا دچار نوعی دلخوری سنگین می‌شد لکن این جنبه را ما در آقای روحانی ندیدیم.»