در گاهشماری کهن ایرانی، روز سیزدهم هر ماه «تیر» نام دارد و از آن جا که هر گاه نام روز با نام ماه برابر شود آن روز را جشن میگیرند و شادمانی میکنند، از همین رو، سیزدهم تیر به گاهشماری کهن، دهم تیر به گاهشماری کنونی، ...
«جشن» واژهای ایرانی است از ریشهی «یَز-»، به معنیِ «پرستیدن، ستودن و نیایش کردن». جشن در آغاز به معنای «انجام آیینهای دینی» بوده، ولی اندک اندک گسترش معنایی پیدا کرده و به بزم و مهمانی و سور و سرور هم گفته شده ...
یگمان بیشتر مردم جهان نمیدانند ایرانیان نخستین کسانی هستند که هزاران سال پیش برای سپاسگزاری از جایگاه زن٬ پنجم اسفند را به نام وی نامگذاری کرده٬ مهرورزی و دوستداشتن را ستایش میکرند.
ایرانیان در تاریخ دیرینهسال خود همواره با برگزاری جشنهای بیشمار به نیایش خداوند نشسته٬ باهم بودن و شاد زیستن را آموخته٬ امیدوارانه چشم به آیندهای روشن داشتهاند.
در میان همهی جشنهایی که در ایران باستان فراگیر بوده است دو جشن از دیگر جشنها بزرگتر و برجستهتر بودند و نیاکان ما این دو را بیش از دیگر جشنها ارج میگذاشتند و بزرگ میداشتند و در برگزاری و برپایی آنها کوشش و ...
«جشن» واژهای ایرانی است از ریشهی «یَز-»، به معنیِ «پرستیدن، ستودن و نیایش کردن». جشن در آغاز به معنای «انجام آیینهای دینی» بوده، ولی اندک اندک گسترش معنایی پیدا کرده و به بزم و مهمانی و سور و سرور هم گفته شده ...
در گاهشماری کهن ایرانی، روز چهارم هر ماه «شهریور» نام دارد و از آنجا که هر گاه نام روز با نام ماه برابر شود آن روز را جشن میگیرند و شادمانی میکنند، از همین رو، چهارم شهریور به گاهشماری کهن، سیام امرداد به گاهشماری ...
پس از «فروردینگان»، دومین جشنِ ماهانهی ایرانیان «اردیبهشتگان» است که در روزِ اردیبهشت از ماهِ اردیبهشت ـ سومِ اردیبهشتماهِ گاهشماریِ یزدگردی و دومِ اردیبهشتماه به گاهشماریِ کنونی ـ جشن گرفته میشود؛ چراکه ایرانیان ...
جشنِ «سیزده بدر»، روزِ تیر از ماهِ فروردین، واپسین آیینِ نوروز و جشنِ بهاری است که در آن ایرانیان از خانه به در میشوند و به شادی و خرمی و خوشگذرانی میپردازند.