داستان 1ساعت خاموشی ۱۰فروردین چیست؟

حدود ۱۲ سال است که آخرین شنبه ماه مارس به نام "ساعت زمین" نامگذاری شده است. در این تاریخ که به تقویم شمسی ۱۰ فروردین است، شهرهای مختلف جهان در ساعتی مشخص اقدام به خاموش کردن چراغ‌ نمادهای شهری از جمله برج‌ها یا پل‌های معروف می‌کنند تا با این حرکت نمادین توجه مردم را به تغییرات اقلیمی و گرمایش زمین جلب کنند.
حامد میرزاخلیل -پژوهشگر آلودگی نوری- در گفت و گو با ایسنا با اشاره به اینکه "ساعت زمین" برای اولین بار در سال ۲۰۰۷ در سیدنی استرالیا اتفاق افتاد، اظهار کرد: ۳۰ مارس امسال در کشور ما مصادف با شنبه ۱۰ فروردین ماه است. "ساعت زمین" در ایران همیشه مصادف با تعطیلات نوروز بوده و به همین دلیل برگزاری این روز در کشور را دچار چالش کرده است اما با این وجود در سال‌های گذشته برخی شهرهای کشور ما با این روز جهانی همراه شدند و از ساعت ۸:۳۰ تا ۹:۳۰ شب اقدام به خاموش کردن چراغ‌ نمادهای شهری کردند.
وی با بیان اینکه هدف از این کار نمادین جلب توجه مردم به مسائل زیست محیطی از جمله گرمایش زمین است، تصریح کرد: وقتی شهروندان در طول یک سال نمادهای شهری را روشن و پر نور می‌بینند قطعا با خاموش شدن چراغ‌ آن‌ها در این روز و ساعت خاص به فکر فرو می‌روند و می‌توانند به این بیندیشند که چگونه می‌توانند به اندازه توان خود جلوی تغییرات اقلیمی و گرمایش زمین را بگیرند.
این پژوهشگر آلودگی نوری با اشاره به اینکه مراسم "ساعت زمین" در ۱۸۸ کشور دنیا برگزار می‌شود، گفت: سال گذشته در این روز  ۱۸ هزار نماد شهری خاموش شد همچنین ۲۴ کشور آفریقایی به این حرکت جهانی پیوستند.
میرزاخلیل با بیان اینکه خاموش کردن چراغ‌ نمادهای شهری می‌تواند تلنگری به ما برای تغییر سبک زندگی‌ باشد، اظهار کرد: تولید گازهای گلخانه‌ای و کربن دی‌اکسید بیشتر معطوف به کشورهای صنعتی است اما مشارکت کشورهای آفریقایی در حرکت نمادین "ساعت زمین" نشان می‌دهد که آن‌ها نیز تغییرات اقلیمی و گرمایش جهانی را درک کرده‌اند و می‌خواهند این پیام را برسانند که هر اقدام ضد محیط زیستی در بخش کوچکی از کره زمین می‌تواند کل زمین را تحت تاثیر قرار دهد.
وی در پایان با اشاره به اینکه در کشور ما نیز در برخی شهرها چراغ‌ المان‌های شهری از جمله برج میلاد در این روز و ساعت خاص خاموش می‌شود، گفت: اما متاسفانه این کار با آگاهی و اطلاع‌رسانی همراه نیست. دغدغه این مراسم نمادین فقط خاموشی نیست بلکه رساندن پیام‌های زیست محیطی به کل مردم جهان برای تغییر سبک زندگی و آسیب کمتر به محیط زیست است که متاسفانه از این مسئله بزرگ در کشور ما غفلت می‌شود.