اخراج قالیباف از انتخابات

کناره گیری محمد باقر قالیباف از انتخابات ریاست جمهوری، با هر متر و معیاری که سنجیده شود، نه تنها در جهت بهبود کارنامه و وجهه شهردار تهران کارآیی ندارد، بلکه نقطه ضعف دیگری در کارنامه او بر جای می گذارد. با این همه قالیباف با انتشاری بیانیه ای به نفع ابراهیم رئیسی از انتخابات کنار رفت. این اما تمام ماجرا نیست و این حمایت، نه به سود قالیباف است و نه به نفع رئیسی.
به گزارش پایگاه خبری فریادگر، محمدباقر قالیباف با انتشار بیانیه ای در جهت حمایت از ابراهیم رئیسی خود را از انتخابات دوازدهمین دوره ریاست جمهوری کنار کشید. کناره گیری قالیباف اما هرگز به نقطه درخشان کارنامه او تبدیل نخواهد شد و حتی برای شهردار تهران فرصت چهارساله نیز به ارمغان نمی آورد.
قالیباف از ابتدای انتخابات این دوره اشتباهی بود! تشکیل جبهه مردمی نیروهای انقلاب موسوم به جمنا که با ادعای ایجاد وحدت میان اصولگرایان و در رقابت با اتحاد مثال زدنی اصلاح طلبان شکل گرفته بود، قالیباف را در همان نقطه شروع از گود خارج کرد. وی که گمان می کرد سر لیست جمنا خواهد بود فعالیت های خود را آغاز کرد. با این حال، جمنا افرادی مانند ابراهیم رئیسی و حتی علیرضا زاکانی را به او ترجیح داد. کار به جایی رسید که شهردار مردد تهران، یک گام عقب نشینی کرد. چند روز بعد وی اعلام کرد که نه با لیست جمنا، بلکه به خاطر درخواست مردم کاندیدای ریاست جمهوری خواهد شد. از طرفی ابراهیم رئیسی که سرلیستی جمنا را در جیب داشت، از همان ابتدا با وجهه تولیت آستان قدس به انتخابات آمد و عملا جمنا در جهت ایجاد همدلی میان اصولگرایان توفیقی نداشت. شکست محمدباقر قالیباف از همین نقطه آغاز شد. او برخلاف تصورات اشتباه ناشی از دوازده سال مدیریت به دست آمده از طریق رایزنی های پشت پرده بی دریغ بر شهرداری تهران، هرگز گزینه جدی اصولگرایان نبوده و نیست.
قالیباف به انتخابات وارد شد. رویکرد و سیاست اصلی وی در انتخابات تخریب دولت یازدهم و شخص حسن روحانی بود و قالیباف در عمل نیز چیزی بیشتر از این نشان نداد. با این همه آن چه بیش از همه فکر شهردار را به خود معطوف کرده بود، ترس از سومین شکست پیاپی در کارزار ریاست جمهوری بود. به همین خاطر او هر چه در چنته داشت از همان ابتدا رو کرد. اتاق فکر ستاد قالیباف تبدیل به ملغمه ای شد از کپی برداری های ناشیانه از تمام رییس جمهوری های ایران و دنیا که پیروز انتخابات زمانشان بودند. اما آسیب قالیباف برای جامعه ایران مساله متفاوتی بود. او در تمام سخنان تبلیغاتی و مناظرات برگزار شده میان نامزدها، کشور را به دو جامعه درصدی بی مبنا تقسیم کرد. تقریبا هر آن چه که در مناظرات بیان کرد با تکذیب مقامات و مسئولین مرتبط رو به رو شد و به قول اسحاق جهانگیری در مودبانه ترین حالت ممکن، تماما سخنان خلاف واقع به زبان آورد. از طرفی وی که تمام ادعای خلافش به در بسته خورد و تخریب های آشکار نادرستش راه به جایی باز نکرد، تصویری از بی اخلاقی محض را در انتخابات به وجود آورد. از طرفی زمانی که فهمید بلوف انتخاباتی اش یعنی انتشار لیست اموال حسن روحانی و اسحاق جهانگیری از مدت ها پیش و به تبع قانون، سوخت شده و آن ها لیست اموالشان را تسلیم قوه قضاییه کرده اند، در یک خودکشی سیاسی و اخلاقی، روی یک برگ سفید، بی تأیید هیچ مقام و نهادی به چند مورد جزئی از اموال و دارایی خود و خانواده اش اشاره کرد. رفتاری عوام فریبانه و به شدت نخ نما که موجب ایجاد فضای تمسخر او در شبکه های اجتماعی شد. همچنین با افشای چند پرونده جنجالی از گذشته او در سال 84 و مساله پول ستاد انتخابات وی در آن سال که تلویحا توسط حسن روحانی و در پی اتهام زنی های پی در پی او آشکار شد در گردابی سخت گرفتار شد. از طرفی، مدیریت او در شهرداری تهران و داشتن پرونده هایی مانند املاک نجومی، استخدامهای نجومی و سوءمدیریت در حادثه پلاسکو نکاتی فراموش نشدنی بودند که فشارهای همه جانبه بر قالیباف را دو چندان می کرد.
نکته جالب این که سیاست کلی اصولگرایان، حضور با چند کاندیدا در جهت تخریب حسن روحانی بود. از طرفی قالیباف که به جز رقابت با حسن روحانی خود را مهیای حمله به ابراهیم رئیسی می کرد، با رو به رو شدن با اسحاق جهانگیری غافلگیر شد. به همین خاطر در نخستین مناظره جهانگیری را مورد عتاب قرار داده و گفت او به عنوان نامزد پوششی و برای حمایت از حسن روحانی در انتخابات حضور یافته و این کار وی به معنای تمسخر مردم است. با این حال او که وعده داده بود تا انتها در رقابت ها حضور دارد، زودتر از اسحاق جهانگیری و به قول خودش در جهت حمایت از ابراهیم رئیسی از انتخابات کنار رفت. این در حالی است که قالیباف شاید ثروتمندترین ستاد در میان کاندیداها را در اختیار داشت و پوسترها و بنرها و سفرهایی که برای خود مهیا کرد منجر به اتلاف هزینه مادی و معنوی بسیاری شد. در نقطه مقابل، اسحاق جهانگیری هیچ ستادی شکل نداد و حتی یک پوستر تبلیغاتی نیز آماده نکرد. در واقع قالیباف به جای شنیدن صدای مردم اعم از اصلاح طلب، اعتدالی یا اصولگرا، که اقبال خاصی برای او وجود نداشت، شنا در باتلاق را انتخاب کرد. شهردار نجومی تهران با هر حرکتی که کرد و هر سخنی که به زبان راند بیشتر زیان دید.
درست یک هفته پیش، حسین قربان زاده سردبیر همشهری و مشاور قالیباف در تکذیب گمانه کناره گیری او در توئیتی نوشت:«اگر قالیباف کنار برود روحانی دور اول برنده است. او تحت هیچ شرایطی کنار نخواهد رفت. انتشار شایعه از سوی حامیان دولت برای ایجاد یک ترس بزرگ است.» پایگاه خبری رجا نیز پس از کناره گیری قالیباف در مطلبی که خیلی زود حذف شد، در مطلبی با عنوان اشتباه استراتژیک قالیباف نوشت:« با وجود اینکه مجموع نظرسنجی های معتبر از کاهش رای قالیباف خبر می دهند اما این اتفاق برای روحانی هم افتاده است و خروج او از رقابت ها موجب شکل گیری یک دوقطبی می شود که نهایتا به نفع جبهه انقلاب نخواهد بود. کناره گیری قالیباف در زمان فعلی، کمک به ایجاد موج رسانه ای دولت پیر و خسته است»!
حالا کناره گیری قالیباف را نه می شود حمایت و ایجاد اتحاد در جهت رقابت با راه تدبیر و امید تعبیر کرد و نه می شود آن را صرف فرار قالیباف دانست. او با هجمه های به وجود آمده و سیاست های غلطی که انتخاب کرد، فشارها را برای خود هزار برابر کرد و به نوعی می توان این طور نگاه کرد قالیباف از سوی مردم و با درک بهتر عملکرد دولت، از انتخابات اخراج شد.