مرثیه ای برای امید یک ملت

«در روزهای آغازین دولت یازدهم امید در کشور موج می‌زد»؛ شاه بیت سخنان حسن روحانی در آخرین جلسه او به عنوان رئیس جمهور با مدیران ارشد دولتش همین سخن بود. گویی فقط او مانده بود که باید یادی می کرد از امیدهای بسیاری که در آعاز دولت روحانی وجود داشت و خرده خرده از آن تراشیده شد تا در روزهای پایانی دولت هیچ نشانی از آن باقی نمانده باشد. موضوعی که البته برای بسیاری از مخالفان دولت روحانی، امری مطلوب بود و حقیقتا باید گفت که بخشی از این تغییر حاصل زحمات شبانه روزی آنها بوده است؛ اما اگر کسی با نگاه ملی به این مساله نگاه کند و پایان امید اکثریت مردم را شاهد باشد، جز «تراژدی شکست یک ملت» عنوان دیگر نمی تواند بر آن بگذارد.
نگاه جناحی و مغایر با منافع ملی در داخل کشور البته از نگاه هیچ فرد منصفی دور نیست و روحانی در این سخنان به بخشی از آن اشاره کرد. وی با بیان اینکه در دولت دوازدهم خر داغ کردند اما آن ها بوی کباب به مشام شان رسید، افزود: دی ۹۶ اولین علامت را به صهیونیست ها و ارتجاع منطقه داد که می شود برجام را بهم زد. اسنادی دروغ و راست اسرائیلی ها بردند و منتشر کردند و به ترامپ گفتند براساس این اسناد چیزی از برجام نمی ماند. راست و دروغ آن اسناد هم گذشت. ترامپ و تندروهای آمریکا هم که همیشه مخالف برجام بودند و این توافق بالاخره شکسته شد. در ادامه جنگی رخ داد و دشمن بر سر مردم ما بمب ریخت اما در این شرایط عده ای می گفتند دولت کجاست؟ به جای آنکه به کسی که بر سر مردم بمب می ریزد فحش دهند، به کسانی حمله شد که دنبال حراست از کشور بودند. این هم توطئه آن ها بود و رسانه های ما حریف رسانه های صهیونیست نشدند.
روحانی به مسائل غیرمنتظره هم در دوره ریاست جمهوری اش اشاره کرد و گفت: من فکر نمی کردم در 25 استان سیل بیاید و در مدت کوتاهی سدهای خوزستان پر شده و دچار مشکل بشویم. یا اینکه زلزله ای عظیم یا با کرونا مواجه شویم. فکر نمی کردم آمریکا به راحتی برجام را زیر پا بگذارد. اما فکر می کردم روزهای پایانی دولت دوازدهم با پایان جنگ اقتصادی و مهار کرونا همراه شود. ما در زمینه مذاکرات در چارچوب مد نظر رهبری حرکت کردیم. همه چیز با دقت در ذهن من است.
علی اکبر صالحی هم در این دیدار تکمله ای بر سخنان روحانی زد و گفت. در دوران ریاست جمهوری آقای روحانی از منجنیق فلک سنگ فتنه می بارید. دولت تدبیر و امید سینه خویش را سپر بلای ملت و کشور کرد. هیچ یک از دولت‌های جمهوری اسلامی ایران با این حجم از بلایا رو به رو نبوده است. سیل و زلزله از یک سو و اعمال تحریم ها و فشارها و شیوع ویروس کرونا معجونی سخت و زهر آگینی پدید آورد.
وی ادامه داد: بروز و ظهور برخی بداخلاقی های سیاسی در داخل بر سختی این امور افزود... ناگفته پیداست که چنین مواجهه و تقابلی با دولت مستقر که در معرض هجوم دشمنان خارجی قرار گرفته است، با روح موازن دینی و مبانی اخلاق اسلامی در تضاد است. اینجانب بر این باورم که چنانچه همه ما قاعده بازی سیاسی را رعایت می‌کردیم و مصالح ملی را بر منافع گروهی و جناحی رجحان می‌دادیم دستاوردهای بیشتری نصیب ایران بزرگ می‌شد.
اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس جمهوری نیز در این جلسه با اشاره به اینکه « نتیجه انتخابات ۱۳۹۲ مردم و نخبگان را سرشار از امید و به اصلاح امور و تغییر امیدوار کرده بود» عنوان کرد: خیلی از دوستان با نادانی کامل به دولت فشار آوردند و انواع زخم زبان زدند. برخی از سر دلسوزی استعفا دادند اما ما در مقابل مردم مسئول بودیم و باید می‌ایستادیم و کشور را از آن پیچ تاریخی عبور می‌دادیم. اکنون هم کشور در ریل خوبی قرار گرفته است البته ما سیاست‌هایی وضع کردیم که در شرایط عادی آن را قبول نداشتیم اما زندگی مردم و اقشار ضعیف مساله اول ما بود نه توسعه، مردم ایران بزرگوارانه و با صبوری به دولت کمک کردند.
با همه این حرفها، آنچه در نگاهی کلی می توان درباره دولت روحانی گفت همان ذره ذره آب شدن اعتماد و امید مردم بود؛ اتفاقی که هر قدر هم که دیگران در آن موثر باشند در نهایت به نام دولت روحانی نوشته شد و بی شک سهم دولت در این امر بیش از همه است.

 خاطره میرزا