آقای روحانی! لطفاً انتقادها را فقط گوش نکنید

اعتماد عمومی، سرمایه ای است که متاسفانه اغلب دولتمردان و اجزای حکومت فقط به وقت شعار دادن، ارزش و اثر آن را می‌بینند و از آن استفاده و به نوعی سوءاستفاده می‌کنند.
در طی دهه‌های گذشته این تصور که حکومت رای و حضور مردم را به وقت انتخابات و راهپیمایی‌ها می خواهد در برخی از لایه‌های اجتماعی به وجود آمده و به جای اصلاح و برطرف کردن این تصور در اذهان عمومی، گویی عزمی ناخودآگاه در میان صاحبان منصب و قدرت در حکومت وجود دارد که می خواهند این تصور همچنان پابرجا مانده و قوی تر و فراگیرتر هم بشود!!
که اگر اندکی هوش و درایت به خرج داده می شد و بشود، حتی اگر نیاز به رای و حضور مردم در مواقع لزوم جزء ضروریات حکومت باشد، باید که در درازمدت تصور سوءاستفاده از این موضوع کمرنگ شده و به جای این تصور، اعتماد و همدلی بیشتر شود، نه بی‌اعتمادی و گسست میان مردم و حکومت.
در ماههای اخیر پس از انتخابات ریاست جمهوری و به ویژه در هفته‌های گذشته، موارد زیادی از عدم توجه به خواسته‌ها و دغدغه‌های مردم توسط حکومت و به ویژه دولت، موج نارضایتی را در جامعه بیشتر و بیشتر کرده و اعتراضات و انتقادات گسترده‌ای به شخص رئیس جمهور در رسانه ها و فضای مجازی، حتی از سمت طرفداران ایشان به وفور دیده می شود.
اغلب کسانیکه در انتخابات ریاست جمهوری اخیر، بر ناراحتی و ناامیدی خود از اصلاح امور فائق آمدند و با روحیه ‌ای سرزنده و امیدوار به صحنه آمده و در برابر تبلیغات گسترده علیه دولت ایستادند و از آقای روحانی حمایت کردند، این روزها حال خیلی بدی دارند.
آقای روحانی که در طول انتخابات با صدای رسا و محکمتر از گذشته در شهرهای مختلف ایران داد برآورد و از بی‌عدالتی‌ها و کمبودها گفت و گاهی عاجزانه از مردم می خواست در برابر قدرتهای تمامیت خواه و جناح رقیب بایستند و به او رای بدهند، مدتی‌ست هیچ صدایی از او در نمی‌آید و گویی اساساً او نبوده‌ست که آن چنین فریادهای اصلاح طلبانه و عدالت خواهانه سرمی‌داد.
آقای روحانی! کجایی؟ مردم ما در اوج ناامیدی و ناراحتی از اتفاقات پیش آمده در سالهای دولت قبل، در سال 92 به شما رای دادند و همین مردم – و بلکه عده بیشتری – علی رغم نارضایتی از وضعیت اقتصادی کشور و بدقولی‌های شما در زمینه سیاست داخلی و رفع ظلم از فعالان سیاسی، بازهم به شما اعتماد کردند و این بار در برابر رقیبی بسیار قدرتمند با حامیان زورمدار، پشت شما ایستادند و با هزار امید و آرزو، سکان دولت را دوباره به دست شما دادند و چه کسی هست خوشحالی مفرط شما را از پیروزی بر رقیبی زوردار فراموش کرده باشد که اگر نبود حمایت بزرگان و گروههای اصلاح طلب و مردم متعهد به راه و نگرش اصلاح طلبی، قطعاً شما آن خوشحالی را تجربه نکرده بودید.
آقای روحانی! سخت متعجب هستیم و سخت برایمان سوال است که این روزها دارید چکار می کنید؟
رفع حصر از عزیزانمان که هیچ، رفع مشکلات زندانیان و فعالان سیاسی که هیچ، حل مشکلات هنرمندان و اهالی فرهنگ که هیچ، بازکردن گره تولید و گشایش در رکود اقتصادی که هیچ، رفاه کارکنان و کارگران و حل مشکلات و معضلات بیکاری که هیچ ... این روزها اخباری می شنویم که گویی در یک گعده از دلالان بازار و بیخبران از مشکلات مردم نشسته اید و از هر طرف به فکر افزایش درآمد دولت افتاده اید!!
اینترنت غیرحجمی با تقسیم ترافیک داخلی و خارجی که می دانید اکثر استفاده از اینترنت، سایتهای خارجی هستند و علناً بخش عمده ای از هزینه ترافیک داخلی، سود اضافه برای دولت خواهد بود. افزایش عوارض خروج از کشور آن هم به صورت تصاعدی و پلکانی که رسماً محدود کردن آزادی انتخاب مردم در سفر است و تازه با توجیه خنده دار سخنگوی دولت، افزایش درآمد گردشگری داخلی معرفی و تبلیغ می شود!! آخر این چه رشد گردشگری است که به زور بخواهید مردم را از سفر خارجی باز بدارید!؟ افزایش یکباره قیمت بنزین که این روزها شایعه آن برای عادی سازی این اتفاق پیشاپیش منتشر شده است. افزایش قیمت دلار که گویی دیگر عزمی برای کنترل درست آن نیست و دهها مورد از عدم درایت در موضوعات اقتصادی که اتفاقاً مهمترین دغدغه مردم در سالهای اخیر بوده است.
و جالب اینکه در پاسخگویی به اعتراضات و انتقادات مردم و رسانه ها نیز گویی شیوه ها و روشهایی شبیه به پاسخگویی به اعتراضات سرمایه گذاران در موسسات مالی و اعتباری به عنوان استراتژی حکومت در حال نهادینه شدن است : "بگذارید همه اعتراض کنند و انتقاد کنند و همه آزاد باشند. مدتی که به آنها توجه نکنیم و کاری به آنها نداشته باشیم، موضوع عادی و بی‌مزه می شود و همه عادت می کنند به داشتن مشکلات و آزادی در اعتراض و عدم پاسخگویی و باقی ماندن مشکل"
آقای روحانی! اگر سکوت و بی توجهی شما به این همه انتقادات و فرارکردن از قولهایی که زمان انتخابات به مردم داده اید و پشت گوش انداختن این موضوعات را به عنوان راهکاری برای باقی ماندن در حکومت و قدرت پس از انتخابات ریاست جمهوری تان انتخاب کرده‌اید و همان روحیه محافظه کاری قدیمی‌تان و رضایت به وضع موجود را بهتر از اصلاح طلبی و مبارزه برای حل مشکلات حکومت و دولت پنداشته اید، بدانید که سخت در حال نابودی خودتان و از بین بردن سرمایه اعتماد مردم هستید. همه می دانند و شما هم می دانید که حمایت بزرگان اصلاح طلب و مردم ناراضی از تمامیت خواهان اصول گرا، شما را به این منصب رساند. با ادامه این روند محافظه کارانه و مصلحت جویانه و بی توجهی به مشکلات مردم، قطعاً که با سرعت از چشم مردم خواهید افتاد. اما بدانید که بزرگترین خیانت به امید مردم نه اشتباهات و خیانتهای برخی از دولتمردان سابق و تمامیت خواهان زورگو که سوءاستفاده از حضور مردمی است که علی رغم نارضایتی از وضع موجود، به پشتیبانی شما آمده اند. بگذریم که در این مسیر، موجب بی اعتمادی مردم به بزرگان اصلاح طلب هم خواهید شد و آنها را نیز بی اعتبار خواهید کرد.
امیدوارم فقط تحمل شنیدن انتقاد نداشته باشید و پز ندهید هرکس انتقاد و حتی توهین کند، ما گوش می دهیم و تحمل می‌کنیم. این بدترین نوع برخورد است که گوش کنید و از آن گوش به درکنید و بدون انجام کاری، از انتقادها فقط عبور کنید. لطفاً کاری انجام دهید.