- مخابرات مکالمات ما را شنود می‌کند؟ / ناامن‌ترین محیط دیجیتال برای ایران است!
- خبر مهم رئیس شورای اطلاع رسانی دولت درباره مصوبه احتمالی جلسه سران قوا با موضوع حامل‌های انرژی
- 10 نکته ای که قبل از خرید بلدرچین گوشتی باید بدانید!
- کاهش قدرت رقابت ایران در بازار تاجیکستان / شیراز واسطه سفر تاجیک‌ها به دبی می‌شود
- ولنتاین را زندگی کنید، نه فقط هدیه دهید: ایده‌هایی برای خلق تجربه‌های عاشقانه
- بهره‌کشی از کارگران به نام آزمایشی/ قرارداد موقت «دوره آزمایشی» ندارد
- هاشمی و هاشمی‌ها سیاست‌ورزی می‌کردند تا مردم زیر فشار افراطیون از هم نپاشند
- وزیر جهاد کشاورزی: جزییات ثبت سفارش کالاهای اساسی
- توسعه فردی چیست؟
- سخنگوی دولت: ارز به کانال زیر ۸۰ هزار تومان وارد شد
يکشنبه ۱۶ دی ۱۴۰۳ ساعت ۲۳:۰۰
بحث جدی درباره وضعیت سیاسی لبنان
محمدعلى مهتدى
شد.
از آن تاریخ تا کنون که یک ماه می‌گذرد، رژیم صهیونیستی مرتبا با زیرپا گذاشتن آتش بس، همچنان به عملیات تجاوزکارانه‌اش به شکل پیشروی در شهرها و روستاهای مرزی، ویران کردن خانه‌ها و ساختمان‌ها، بمباران‌های هوائی و ممانعت از بازگشت آوارگان به خانه‌هایشان ادامه داده است و نه ارتش لبنان و نه نیروهای پاسدار صلح سازمان ملل (یونیفیل) و کمیته پنج نفری ناظر بر آتش بس نتوانسته‌اند مانع اقدامات تجاوزکارانه رژیم صهیونیستی شوند چرا که این رژیم از بند رهیده و افسار گسسته، بی‌محابا به هر سو میتازد و به هیچ قانونی و به هیچ عهد و پیمانی خود را مقید نمی‌داند.
در همین مدت، مقاومت آتش بس را بطور کامل و دقیق محترم شمرده و هیچ واکنشی به اقدامات تجاوزکارانه ارتش صهیونیستی نشان نداده است و این نه به دلیل ضعف یا ترس مقاومت بوده، بلکه به این دلیل که قرارداد آتش بس را دولت آقای نجیب میقاتی امضا کرده و مسئولیت دفاع از حاکمیت لبنان به دولت و ارتش واگذار شده و اینک مقاومت می‌خواهد نشان دهد محافل و شخصیت‌هائی که مرتبا به بهانه حفظ حاکمیت، به مقاومت می‌تاختند، آیا قادرند بدون حضور مقاومت در صحنه، حاکمیت و تمامیت ارضی کشور را حفظ کنند؟
همین واقعیت باعث شد آقای نجیب میقاتی، نخست وزیر، کمیته پنجگانه ناظر بر آتش بس را به دفتر کارش در بیروت فراخواند و نسبت به ممانعت از نقض مکرر آتش بس توسط ارتش اسرائیل به آنها هشدار بدهد. و اما مسأله مهمتر انتخاب رئیس جمهوری است که طبق یک توافق ملی و ننوشته از شخصیت‌های مسیحی مارونی انتخاب می‌شود.
آقای نبیه برّی، رئیس پارلمان، روز ۹ ژانویه، ۲۰ دی ماه را برای تشکیل جلسه پارلمان و انتخاب رئیس جمهوری اعلام کرده است و اینک صحنه سیاسی لبنان آکنده از بحث و فعالیت برای توافق پیرامون شخصیتی است که قرار است بر کرسی ریاست در کاخ بعبدا بنشیند.
واقعیت این است که احزاب و جریان‌های سیاسی لبنان به دلیل وابستگی‌های خارجی و تضاد منافع هرگز قادر به انتخاب رئیس جمهوری مورد توافق نبوده و همیشه این قدرت‌های خارجی یعنی یک قدرت عربی و یک قدرت غربی، بوده‌اند که چراغ سبز را روشن می‌کردند. در سال‌های اولیه استقلال لبنان، ژنرال دوگل از فرانسه و جمال عبد الناصر از مصر وارد عمل می‌شدند. پس از شکست مصر در ۱۹۶۷ و ضعف موقعیت بین‌المللی فرانسه، این مهم به دولت آمریکا و دولت سوریه واگذار شد.
سوریه با نفوذی که در لبنان داشت رئیس جمهوری را انتخاب می‌کرد و آمریکا حق وتو داشت. با کاهش نفوذ سوریه از سال‌های بعد از ۲۰۱۱، آمریکا یکه‌تاز میدان شد. آخرین رئیس جمهوری منتخب، ژنرال میشل عون، همپیمان مقاومت بود که دوره‌اش در اکتبر ۲۰۲۲ به پایان رسید. از آن تاریخ تا کنون، آمریکا مانع انتخاب رئیس‌جمهوری جدید شده زیرا با توجه به تعداد کرسی‌های حزب‌الله و جنبش امل و همپیمان‌هایشان در پارلمان لبنان، مقاومت می‌توانست نامزد مورد نظر خود یعنی سلیمان فرنجیه، رهبر مارونی‌های شمال لبنان را راهی کاخ بعبدا نماید.
اینک پس از دو سال که لبنان رئیس جمهوری ندارد، آمریکا به مخالفت خود پایان داده و خواستار انتخاب رئیس جمهوری جدید شده است. در واقع، پس از ضربه‌هائی که در جنگ اخیر بر مقاومت وارد آمده و پس از شهادت سید حسن نصرالله، دبیرکل حزب الله و دیگر فرماندهان و نیز سقوط دولت بشار اسد در سوریه، آمریکا با احساس پیروزی، در پی آن است که یک رئیس‌جمهوری مخالف مقاومت انتخاب شود.
چنین شخصیتی می‌تواند در آینده چتر مشروعییت را از روی مقاومت بردارد ؛ خواهان خلع سلاح مقاومت شود و مقاومت را در محظور و زیر فشار شدید قرار دهد. اینک سفارت آمریکا در بیروت به شدت فعال است. امکان انتخاب سلیمان فرنجیه وجود ندارد. یک احتمال مهم ژنرال ژوزف عون، فرمانده ارتش است. ولید جنبلاط، رهبر درزی‌های لبنان که فراکسیون مهمی در پارلمان دارد و اغلب با جنبش امل هماهنگ بوده ولی اکنون به دمشق رفته و با ابومحمد جولانی همپیمان شده، پس از سفر به پاریس و ملاقات با ایمانوئل ماکرون، رئیس جمهوری فرانسه، اعلام کرده که فرمانده ارتش مورد نظر است و فراکسیون وی به او رای خواهد داد.
اسامی چند شخصیت دیگر مارونی نیز مطرح است و بدتر اینکه سمیر جعجع، رئیس حزب موسوم به «نیروهای لبنانی» و همپیمان همیشگی اسرائیل، نیز مدعی نامزدی برای ریاست جمهوری است و ممکن است در جلسه پارلمان اخلال کند. البته حزب الله و جنبش امل نیز بیکار ننشسته‌اند و برنامه خود را دارند. اینک این سؤال همچنان مطرح است که آیا جلسه پارلمان در ۲۰ دی برگزار می‌شود؟ و چه کسی به ریاست جمهوری انتخاب خواهد شد؟ آنچه مسلم است لبنان در آینده شاهد تحولات مهمی خواهد بود.
کد مطلب: 229791
