وقتی کرونا درس می دهد!

شیوع بیماری کووید ۱۹ و شیوع ویروس کرونا در کشورهای مختلف موجب واکنش های متفاوتی از طرف دولت ها و مردم شده است. بهتر است از نگاه سازمانی و مدیریتی به این تهدید نگاه کنیم. زمانی که سازمانی با تهدیدی مواجه می شود برای بقای خودش با روش های مختلفی سعی در کاهش اثرات تهدید و در نهایت به صفر رساندن آن تهدید دارد. گاها مشاهده شده که سازمانها برای خنثی کردن اثرات تهدیدهای خارجی با استراتژی های مختلفی پاسخ می دهند. چه بسا اینکه استراتژی اتخاذ شده موجب ضرر به سازمانهای دیگر و حتی زیان به افراد دیگر جامعه می شود که نمونه های مختلف آن را در نظام اقتصادی و ورشکستگی افراد و شرکت ها شاهد هستیم.  اما با آمدن ویروس کرونا و تهدید برای جوامع بشری، بقای جوامع بشری توجه به نظام سلامت کل جامعه گردیده است.  هیچ کشور، شهر و هیچ فردی نمی تواند برای خلاصی از این تهدید (ویروس کرونا) فقط و فقط به فکر بقای خودش باشد. کشتی سلامت زمانی به سر منزل می رسد که به تمام قسمت های کشتی توجه شود. بی توجهی و فراموش شدن حتی فردی از جامعه موجب می شود که کشتی نظام سلامت سوراخ شود! کدام تهدید و بیماری ای در دنیا اینگونه می توانست ما را نسبت به سلامت همنوع خود حساس کند؟ کدام تهدیدی می توانست ما را به دور از نژاد و رنگ و ملیت اینگونه نسبت به دیگران رقیق القلب کند؟! امروزه مردم کشور ما حتی نسبت به مسافرت رفتن دیگر افرادی که حتی آنها را نمی شناسند، واکنش نشان می دهند و نگران سلامتی آنها هستند زیرا سلامتی خودشان را در گرو سلامتی آنها می دانند. آری کرونا با همه شوم بودنش به ما درس می دهد! درسی که مدتهاست که در جوامع زنگار گرفته هزاره سوم به فراموشی سپرده شده است. درسی که فقط در کتابها خوانده بودیم . در استراتژی اتخاذ شده چاره ای نداریم جز اینکه برای بقاء خود باید به فکر بقاء دیگران باشیم.  برای سالم ماندن خود باید فکر سلامت دیگران باشیم. امروز  ما نگران سلامتی خود و افراد خانواده، فامیل و غریبه، هموطن و غیر هموطن، مسلمان و غیرمسلمان و ... هستیم.  به راستی کدام تهدیدی اینگونه می توانست درس بدهد؟!