بازخوانی توصیفات خاص رئیس‌جمهور از دلار و بازار ارز

«فردا»: این روزها، هر روز که می گذرد به پایان دولت محمود احمدی نژاد که حدود ۸ سال از آن می گذرد نزدیک تر می شویم و وقت آنست که وعده های دولت وی را که زمان زیادی هم برای تحقق آنها در اختیار داشته است بسنجیم که تا چه حد جامه عمل پوشیده است. گاه برای اثبات برخی حرف ها و ادعاها نیاز است تا اسناد محکم و متقنی ارائه شود تا ناظران منصف به درستی آن ادعا پی ببرند اما بدتر شدن وضعیت اقتصادی و معیشتی مردم و جامعه چیزی نیست که نیازی به چنین اسنادی داشته باشد. کافیست بعد از خواندن این مطلب به مغازه، هر مغازه ای!، رفته و به صورت تصادفی قیمت یک جنس را بپرسید. یک هفته بعد نیز دوباره قیمت همان جنس را بپرسید تا متوجه اوضاع شوید.
در این ۸ سال نفت سر سفره ها نیامد اما پرایدی که در بهترین حالت قیمتش از ۸ میلیون تومان تجاوز نمی کرد مرز ۲۰ میلیونی را هم رد کرد، تخمه آفتابگردان که کیلیویی نهایتا ۳ هزار تومان بود، آنهم مرغوبترینش به جایی رسید که معمولی ترینش ۱۶ هزارتومان است. در این بین اما وضعیت دلار و طلا نیز بسیار جالب و خواندنی است.
طبق عکس زیر قیمت دلار در سال ۱۳۸۳، یک سال قبل از زمامداری احمدی نژاد، تنها ۸۸۰ تومان آنهم در بازار غیر رسمی بوده است. اما بعد از آغاز دولت احمدی نژاد بدلیل در پیش گرفتن سیاست های اقتصادی نادرست و همچنین خودرایی در این حوزه، قیمت انواع ارزهای خارجی و خصوصا دلار رو به افزایش گذاشت .
در سال های آغازین دولت احمدی نژاد کارشناسان اقتصادی زیادی نسبت به افزایش نقدینگی در کشور و آثار تورمی این پدیده هشدار دادند اما گوش شنوایی برای حرف هایشان پیدا نکردند. این اتفاق ها در حالی رخ داد که دلار در سال ۱۳۸۸ که دولت اول محمود احمدی نزاد به پایان رسید تا مرز ۱۱۰۰ تومان هم پیش رفته بود اما حتی آن زمان هم کسی نگرانی خاصی در این مورد نداشت تا اینکه سال ۱۳۹۰ از راه رسید و افزایش باورنکردنی قیمت دلار آغاز شد. با این افزایش انتظار می رفت که دولت با اتخاذ تدبیرهای مناسب و برنامه های کارشناسی شده جلوی افزایش قیمت دلار را بگیرد، اما عملا هیچگاه این اتفاق نیافتاد.
محمود احمدی نژاد در سال ۱۳۸۶ دلار را تکه کاغذی بی ارزش خوانده بود! او در پایان نشست اوپک در آن سال ضمن بی ارزش خواند دلار خواستار آن شده بود که مبادلات جهانی با ارز دیگری انجام شود. در آن روزها هوگو چاوز نیز به همراه وی خواستار پایان دادن به امپراطوری دلار شده بود.
علاوه بر اینکه در حال حاضر می توان و باید از احمدی نژاد پرسید برای اینکه مبادلات جهانی با ارز دیگری انجام شود و امپراطوری دلار فرو بپاشد چه کرده و چه برنامه عملی ای داشته است، همچنین باید پرسید چرا و چگونه گران شدن یک تکه کاغذ بی ارزش اقتصاد کشور و زندگی مردم را با تهدید مواجه کرده است؟
در واقع از این مسئله که بگذریم باید از رئیس جمهور پرسید نتیجه برنامه های او چه بوده است؟ در زیر اجمالا آنچه که در یک سال اخیر رخ داده را مرور می کنیم تا متوجه شویم چه اتفاقاتی در این یک سال در راستای فروپاشی امپراطوری دلار رخ داده است.
محمود احمدی نژاد در روزهایی که دلار روند افزایشی خود را آغاز کرده بود و مرز ۲۰۰۰ تومان را پشت سر گذاشته بود و کارشناسان و مردم حدس می زدنند که دلار بزودی به ۳۰۰۰ تومان خواهد رسید، تنها به تکذیب این امر اکتفا کرد و آن را جنگ روانی دانست، البته او در مورد گرانی ها نیز بارها سخنانی از این جنس زده بود و آن را سیاه نمایی و کار رسانه های میدانست اما نهایتنا در ان مورد آش آنقدر شور شد که بعد از آن به متهم کردن دیگر نهادها در این زمینه پرداخت.
احمدی نژاد در شهریور ماه امسال و در یکی دیگر از مصاحبه های تلویزیونی از پیش مشخص شده اش، گفت که دلار ۳۰۰۰ هزار تومانی جنگ روانی است و دولت در حال تدبیر بازار است. با تدبیر دولت هنوز یک ماه نگذشته بود که دلاز به مرز ۳۰۰۰ تومان رسید. هشتم مهر بود که رقم ۲۷۷۰ تومان برای هر دلار ثبت شد و تنها دو روز بعد دلاز از ۳۲۰۰ تومان نیز گذشت و در این مدت دولت باز هم به تدابیر خود گویا ادامه می داد!
جالب آنجاست در شرایطی که هر فردی حتی در دورافتاده ترین نقاط کشور نیز در مورد گرانی دلار و تاثیر مخربش بر اقتصاد کشور آگاهی دارد ایشان می گوید: از نظر بنده ارز ۱۲۲۶تومان است و مابه‌التفاوت آن باید به مردم برگردد و مردم هم نشان داده‌اند که بهتر کنترل می‌‌کنند. مشخص نیست احمدی نژاد کی و چگونه می خواهد مابه التفاوت دلار را به مردم برگرداند! در این مورد تنها می توان گفت دولت لطف و همت کند و قیمت دلار را به قیمت ۸ سال پیش برگرداند، مابه التفاوت پیشکش!
همه این اتفاقات در حالی رخ می دهد که درآمد نفتی دولت احمدی نژاد از کل درآمد نفتی ایران از زمان کشف نفت تا دولت احمدی نژاد بیشتر بوده و مشخص نیست با این حجم عظیم درآمد مردم چرا باید تورمی چنین طاقت فرسا را تحمل کنند. آنهم در دولت شخصی که در زمان تبلیغات انتخابات مرتبا می گفت مردم باید اثر تغییر قیمت نفت را در زندگی و سفره هایشان احساس کنند. در این مورد مسلما بیشترین تاثیر را بی تدبیری و سوء مدیریت داشته است .