پایان یک کاپیتان

 روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: «شاید اگر قرار باشد میراث عصر کارلوس کی‌روش در فوتبال ایران را به شماره دربیاوریم، یکی از آنها حضور اشکان دژاگه در اردوی تیم ملی باشد. او یکی از اولین ستارگان موسوم به دورگه در فوتبال ایران بود که تحت تاثیر اسم و اعتبار کی‌روش پذیرفت برای تیم ملی ایران به میدان برود.
ممکن است به نظرتان خیلی زود گذشته باشد اما اولین بازی دژاگه برای تیم ملی ایران به چیزی حدود یک دهه قبل برمی‌گردد؛ زمانی که او روز هشتم اسفند ۹۰ در چارچوب مسابقات انتخابی جام‌ جهانی ۲۰۱۴ در ورزشگاه آزادی برابر قطر به میدان رفت و با به ثمر رساندن دو گل، حسابی از هواداران دلبری کرد. اشکان با آن سیمای خاص و منحصربه‌فرد، فوتبالیستی خوش‌قلب و بی‌حاشیه بود و به همین دلیل از محبوبیت زیادی هم بین فوتبال‌دوستان ایرانی برخوردار شد. با این حال ستاره اقبال او در فوتبال طی سال‌های گذشته رو به افول گذاشته و حالا انتخاب نهایی این بازیکن برای ادامه دوران بازی، این فرآیند را تسریع هم کرده است. خبر این است که اشکان دژاگه برای فصل آینده با باشگاه الشحانیه قطر به توافق رسیده؛ تیمی که حتی در لیگ ستارگان قطر هم حاضر نیست و یک رده پایین‌تر فعالیت می‌کند. در این مدت شایعات زیادی درباره احتمال حضور دژاگه در یک تیم لیگ برتری ایران و مخصوصا استقلال وجود داشت اما انتخاب غیر منتظره او در فوتبال قطر، همه چیز را تمام کرد. این شاید ناقوس پایان فعالیت حرفه‌ای ستاره دوست‌داشتنی و ۳۵ ساله فوتبال ایران باشد.
فوتبال باشگاهی؛ انتخاب‌های اشتباه
شاید اگر اشکان دژاگه به یکی از پیشنهادهای ایرانی‌اش جواب مثبت می‌داد، دست‌ کم بیشتر در «میدان دید» قرار می‌گرفت و سال‌های واپسین دوران بازی‌اش چنین سوت و کور سپری نمی‌شد. گفته می‌شود مهم‌ترین عامل اختلاف دژاگه با مشتریان ایرانی، اصرار او بر سر عقد قرارداد دلاری بوده است. آخرش هم انتخاب الشحانیه نشان داد دغدغه‌های مالی برای اشکان مهم است و او به‌راحتی از امکان درآمدزایی بیشتر دست برنخواهد داشت. آن چه مسلم است این که باشگاه الشحانیه در دسته دوم قطر هیچ چیز به فوتبال دژاگه اضافه نخواهد کرد. او شاید با حضور در لیگ ایران می‌توانست از امکان بازی در لیگ قهرمانان آسیا برخوردار باشد اما نهایتا تصمیم دیگری گرفت. این البته اولین بار نیست که دژاگه در بحث انتخاب تیم، اولویت را به پول می‌دهد. شاید بزرگ‌ترین اشتباه او در دوران بازی، زمانی بود که پس از جام‌ جهانی ۲۰۱۴ با ترک فولام به عضویت العربی قطر درآمد. گفته می‌شود اشکان بابت حضور در العربی سالی چهار میلیون پوند دریافت کرد. رقم چشمگیری بود اما باعث شد سال‌های جوانی دژاگه در یک لیگ بسیار سطح پایین بسوزد. اشکان بعدها با حضور در ولفسبورگ و ناتینگهام‌فارست تلاش کرد به سطح اول فوتبال اروپا برگردد اما دیگر دیر شده بود. فعالیت او در آلمان و انگلیس موفقیت‌آمیز نبود تا بعدا تصمیم بگیرد در ازای سالانه ۷۰۰ تا ۸۰۰ هزار دلار (بر پایه شایعات غیر رسمی) به عضویت تراکتور دربیاید و بخشی از پروژه جاه‌طلبانه محمدرضا زنوزی لقب بگیرد. با این حال چنان‌ که می‌دانید این پروژه هم با موفقیت مهمی همراه نشد تا حالا نوبت به کوچ دژاگه به دسته دوم فوتبال قطر رسیده باشد.
فوتبال ملی؛ بازنشستگی غیر منتظره
در بخش ملی هم داستان برای دژاگه همین‌ قدر تلخ بود. اشکان تا جام‌ جهانی ۲۰۱۸ و حتی جام ملت‌های آسیا ۲۰۱۹ کنار تیم ملی حضور داشت اما بعد از تغییرات رخ داده در تیم ملی دیگر به اردو فرا خوانده نشد. زمانی که اسم دژاگه در اولین فهرست اعلام‌شده از سوی دراگان اسکوچیچ دیده نشد، این بازیکن واکنش بسیار تند و نادری نسبت به غیبتش انجام داد اما مربی کروات تصمیمش را گرفته بود و دیگر به یکی از کاپیتان‌های تیم ملی میدان نداد. هر چه هم جلوتر رفتیم درستی این تصمیم روشن‌تر شد؛ مخصوصا از این جهت که با توجه به ترافیک عناصر هجومی تیم ملی، دیگر جایی برای اشکان باقی نمی‌ماند. به هر حال او هم به آن دسته از بازیکنان تیم ملی پیوست که خداحافظی رسمی نداشتند اما در فرآیند جوانگرایی کنار گذاشته شدند. دژاگه طی هفت سال حضور در تیم ملی ایران ۵۹ بازی انجام داد و ۱۱ گل به ثمر رساند.»