سیدرضا صالحی امیری، مسعود سلطانیفر و فخرالدین احمدی دانش آشتیانی در نامهای با امضای رییس جمهوری به ترتیب به عنوان وزیران پیشنهادی فرهنگ و ارشاد اسلامی، ورزش و جوانان و آموزش و پرورش به مجلس شورای اسلامی معرفی شدند.
به گزارش پایگاه خبری فریادگر، تا پیش از دانش آشتیانی، قرار بود محمد علی نجفی به عنوان گزینه پیشنهادی وزارت آموزش و پرورش معرفی شود اما در آخرین لحظهها از پذیرش آن انصراف داد.
نجفی انصراف داد!
پیشتر، نجفی در گفتوگویی اعلام کرده بود او و دانش آشتیانی در بین گزینههای این وزارتخانه هستند و البته از رییس جمهور فرصت خواسته تا وضعیت وزارت آموزش و پرورش را بررسی کند. اما بعد از آن، جبار کوچکینژاد، عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس گفته بود: حضور نجفی در آموزشوپرورش منتفی شد و دانش آشتیانی معرفی خواهد شد. اما او اعلام کرده بود دانش آشتیانی برای معرفی به آموزش و پرورش اشتباه است و احتمالا رای نمیآورد!
از طرفی خود محمدعلی نجفی، مشاور رئیس جمهور درباره علت عدم معرفیاش به مجلس شورای اسلامیجهت وزارت آموزش و پرورش گفت: «نه انصراف من و نه عقبنشینی آقای روحانی در کار بوده است. از ابتدا گفتم؛ تلاش میکنیم آقای دانش را راضی کنیم و اگر نشد بنده سنگر را خالی نمیگذارم که خوشبختانه ایشان را قانع کردیم.» او تاکید کرد: «دانش آشتیانی را فردی کاردان وصاحبنظر میدانم و برای کمک به موفقیت وی ازهیچ تلاشی دریغ نخواهم کرد.»
در نامه رئیس جمهور چه آمده؟
حسن روحانی در نامهای که به علی لاریجانی فرستاده، در معرفی گزینهها، نوشته است: «احتراما در اجرای اصل 133 قانون اساسی جمهوری اسلامیایران، شرح حال و برنامه جناب آقایان دکتر سیدرضا صالحی امیری، مسعود سلطانی فر و دکتر فخرالدین احمدی دانش آشتیانی برای اخذ رای اعتماد به ترتیب جهت وزارتخانههای فرهنگ و ارشاد اسلامی، ورزش و جوانان و آموزش و پرورش به مجلس شورای اسلامیمعرفی میگردد.» بد نیست بدانید صالحی امیری مشاور رییس جمهوری و رییس سازمان اسناد و مدارک و کتابخانه ملی ایران در سال ۱۳۴۰ در شهر بابل به دنیا آمد. وی دارای مدرک کارشناسی و کارشناسی ارشد علوم سیاسی و دکترای مدیریت دولتی از دانشگاه علوم و تحقیقات و استادیار دانشگاه است. همچنین مسعود سلطانی فر در دولت یازدهم معاون رییس جمهوری و رییس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری است. او که متولد سال 1338 در تهران است به عنوان نماینده مردم تهران در شورای شهر نیز انتخاب شده بود که پس از رفتن به میراث فرهنگی از شورای شهر تهران استعفا کرد. او همچنین عضو غیرموظف هیات مدیره سازمان منطقه آزاد کیش است. فخرالدین احمدی دانش آشتیانی وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش نیز متولد 1334 استاد دانشکده عمران دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی، رییس مجتمع آموزشی مفید، عضو شورای سازمان پژوهش و برنامهریزی آموزشی جمهوری اسلامیایران و معاون اسبق طرح و توسعه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری است.
تغییر یا ترمیم کابینه در سال آخر دولت یازدهم موضوعی است که تحلیلهای گوناگونی از آن شده است و با معرفی وزرای جدید، نمایندگان مجلس دیدگاه خود را به «مردمسالاری» گفتند.
نه گزینهها مناسبند و نه زمان مناسبی برای تغییر است!
جعفرزاده ایمنآبادی، عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس در گفتوگو با «مردمسالاری» درباره زمان این تغییرات میگوید: «آنچه بارها گفتهایم این است که دولت باید یکسری تغییرات در کابینه ایجاد میکرد اما نه در ماههای آخر فعالیتش و در حالی که شائبه تبلیغات انتخاباتی داشته باشد.» او در پاسخ به این سوال که آیا بهتر نبود در حوزه اقتصادی و صنعتی تغییرات بیشتر رخ میداد؟ میگوید: «وزارتخانههایی مثل صنعت و معدن یا وزارت نیرو باید تغییرات اساسی میکردند. ولی وزارت اقتصاد انصافا آقای طیبنیا خوب در حال فعالیت است. اما آن دو وزارتخانه دیگر ضرورت بیشتری دارد.» با توجه به اینکه اعتراضها به فانی از دو سال گذشته شروع شده است، ایمن آبادی درباره تغییرش در ماههای منتهی به پایان دولت یازدهم نیز میگوید: «ای کاش قبل از اینکه استیضاح فانی مطرح شود، تغییرات از طرف دولت به وجود میآمد. وقتی استیضاح وزیر آن هم با دلایل ناخوشایند مثل نارضایتیها از عدم استخدام و همچنین اختلاس صورت گرفته در صندوق ذخیره فرهنگیان مطرح شد، عوض کردن وزیر کاری غیرحرفهای به نظر میآید.» این نماینده مجلس ادامه میدهد: «ما از منظر افراطیون صحبت نمیکنیم.
ما خیرخواه دولت هستیم. تغییرات باید انجام میشد ولی نه الان. الان شرایط چندان مساعد نیست. نه زمان مناسبی بود و نه شیوه خوبی. از طرفی گزینههای پیشنهادی هم چندان خوب نیستند. رئیس جمهور میگوید اگر عوض نمیکردیم میگفتند چرا عوض نکردید و حالا که کردیم میگویند چرا عوض کردید. ولی اگر ما انتقادی میکنیم صرفا به نفع دولت است ما از موضع خصمانه به ماجرا نگاه نمیکنیم.»
بهتر بود تیم اقتصادی عوض میشد
محسن کوهکن، عضو کمیسیون تدوین آئیننامه داخلی مجلس دهم نیز به «مردمسالاری» میگوید: «بعضیها تغییرات را در هر زمانی نمیپسندند. البته تغییر در دولت از دولت سابق مرسوم شد. تا قبل از آن اینطور نبود و وزرا اصطلاحا حکم داماد سرخانه را داشتند و فردی که سکان وزارتخانهای را میگرفت مطمئن بود که تا پایان دوره مجلس حتما در این سمت خواهد بود.» او ادامه میدهد: « نفس تغییرات را نمیتوان بد دانست. اما اینکه تغییرات از کجا شروع شود خیلی مهم است. به نظر میرسد از جایی باید شروع شود که در اذهان مردم کارایی قابل قبولی را نداشته است. تغییرات در اصل به معنای آرامش دادن به بخش عظیمیاز مردم است که از دستگاهی ناراضی هستند.» این نماینده مجلس تاکید میکند: «اگر به مطالبات مطرح شده نگاهی بیندازیم متوجه میشویم عمده مشکلات در اقتصاد است. مردم با رکود و نبود اشتغال دست و پنجه نرم میکنند. تسهیلات بانکی با مشکل مواجه است و به نظر میرسد تغییرات باید در حوزه اقتصادی رخ دهد. اما تغییراتی که ما دیدیم بیشتر در حوزه فرهنگی و اجتماعی بوده است.» او وظیفه مجلس در این زمینه را، به رسمیت شناختن حق روحانی میداند و ادامه میدهد: «ما به عنوان مجلس دو کار باید انجام دهیم. اول اینکه حق رئیس جمهور در تغییرات را به رسمیت بشناسیم. و دوم حق ما هم به عنوان رای دهندگان به گزینههای پیشنهادی باید به رسمیت شناخته شود. من اولویت را در تغییر این سه وزیر نمیبینم. به نظر من اگر اقدامات صورت گرفته در راستای هماهنگی بیشتر بین دستگاههای اقتصادی میبود، دولت جواب بهتری میگرفت.»