اصولگرایان و توهم وحدت

«وحدت اصولگرایان»، از آن دست چیزهایی ست که صاحبان این جریان دلشان می خواهد آن را از رویاهایشان بیرون کشیده و سفت در آغوش بگیرند!

به گزارش پایگاه خبری فریادگر، در تمام طول این سالها، این کلیدواژه به ابزاری تنبیهی تبدیل شده در دست راست گرایان که از آن برای تحقیر اصلاح طلبان استفاده میکردند. اما تجربه بازی های سیاسی این سالها نشان داده که وحدتی که اصولگرایان از آن حرف میزنند، ورای واقعتیها در واقع ملعبه ای ست در دست چهره های این جریان تا خود را صاحبان بلامنازع ردای قدرت نشان دهند. این را میشود از اظهارنظرهای ضدونقیض عناصر کلیدیشان فهمید. غلامعلی حدادعادل یکی از همین مهره های کلیدی است. او که بعد از انتخابات 94 حسابی فعال شده است و راه و بیراه در صدر رسانه ها قرار میگیرد اینبار در اظهارنظر جالبی گفته است: «ما در انتخابات موفق شدیم و به وحدت رسیدیم؛ 30 نفر لیست اصولگرایان به ترتیب از نفر 31 تا 60 رأی آورد.» فارغ از اینکه تعریف رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی از واژه «موفقیت» با تعریفهای موجود در کف جامعه تفاوتهای فاحش دارد، سوال این است که ایشان وحدت را در کدام رکن این موفقیت دیده است؟ در شکستشان در تهران یا چند لیستی که از اصولگرایان دم انتخابات منتشر شد؟ فعالان سیاسی به این سوال پاسخ میدهند.

وحدت در عین بی وحدتی!

از آذرماه سال گذشته بود که حرف از ارائه لیست در میان هر دو طیف اصولگرا و اصلاح طلب مطرح شد. آن زمان هنوز حرفی از وحدت زده نشد. اصولگرایان که خود را پیروز قطعی انتخابات میدانستند، اما تصمیم گرفتند این بار صف آرایی خود را به رخ رقیب بکشند. با وجود تایید صلاحیتهای گسترده این طیف در مقابل رقیب، جبهه شان آنقدر نفر داشت که نشود به راحتی لیستی سی نفره برای تهران تهیه کرد. همین اتفاق، اولین جرقه های اختلاف از همانجا زده شد.در حالی که اصلاح طلبان به دنبال این بودند که لیست سی نفره تهرانشان را چطور پر کنند(!) اما اردوگاه رقیب دچار کثرت آدم شده بود. بزرگانشان شروع کردند به تشویق همه اصولگرایان تا تحت عنوان وحدت، وارد ائتلافی شوند که نتیجه اش، لیست سی نفره اصولگرایان بود. اما براساس تعریف تبلیغات، وقتی مدام بر المانی تاکید شود یعنی آن المان دچار فقدان زیادی است. بعد از تاکیدات فراوان مشخص شد «ائتلاف بزرگ اصولگرایان» از درون مشکل زیادی دارد. بر سر اینکه چه کسانی در لیست قرار گیرند، از هر جبهه و دسته چند نفر در قرعه کشی قرار گیرند، سرلیست چه کسی باشد و خلاصه اینکه لیست چه زمانی منتشر شد، اختلاف نظرهای فاحش بود.

94 مثل 92

حجت السلام حسین ابراهیمی عضو جامعه روحانیت مبارز تهران در جایی درباره وحدت اصولگرایان برای انتخابات سال 94 گفته بود: «اصولگرایان این دوره وحدت دارند. این ائتلاف به هم نمیخورد. در این ائتلاف عزم جزم وجود دارد که به هم نخورد ولو اینکه بعضی حقوق خودشان را نادیده بگیرند اما اصل ائتلاف حفظ خواهد شد.» این همان حرفی بود که برای انتخابات سال 92 هم گفته میشد. اما وضعیت کاملا روشن بود. 4 نفر از طرف اصولگرایان معرفی شدند آنهم تنها در مقابل یک نفر از طیف اصلاح طلبان و اعتدالیون. ابراهیمی درباره اینهم گفته است: «در آن زمان از همان روز اول اختلاف بود. آن سه نفر (حدادعادل، قالیباف و ولایتی) خودشان برای خودشان ائتلاف درست کردند و این در بین اصولگرایان ائتلاف به شمار نمی آمد. حتی جامعه روحانیت در جریان نبود، خودشان اعلام کردند و خودشان ائتلاف کردند.» با وجود همه انکارها اما از شواهد به نظر میرسد ماجرای سال 92 در سال 94 هم عینا تکرار شده است. ائتلاف باهنر، زاکانی، حدادعادل، حاج بابایی و موحدی کرمانی دایره ای بود که هرآنکه بیرون از این دایره قرار میگرفت عملا حذف میشد. وقتی پای درددل اصولگرایان مینشستیم از شیوه انتخاب افراد لیست شکایت میکردند اما در نهایت اجازه نمیدادند گله هایشان رسانه ای شود. حتی بعضی از سرشناسشان چون حسن غفوری فرد و فاطمه رهبر و ... اعلام کردند اگر اسمشان در لیست نباشد به نفع لیست کنار میکشند تا وحدت به نتیجه برسد! اما طبل توخالی وحدت زمانی صدایش بلند شد که لیست اعلام و قرار شد صدای ملت هم لیستی منتشر کند.

وقتی دستها رو میشود

اواخر بهمن ماه بود که علی مطهری از نهایی شدن لیست صدای ملت خبر داد. همان زمان همانهایی که گفته بودند به خاطر ائتلاف کناره گیری میکنند، وارد میدان شدند و داغ دلشان تازه شد. یکی از همانها غفوری فرد بود که گفت به لیست علی مطهری میرود. لیست اصولگرایان دو روز قبل از انتخابات یعنی 5 اسفند منتشر شد. اما یک روز بعد از آن، لیست حمید رسایی منتشر شد که اصولگرایان را شوکه کرد. اما اینها تنها لیستهای منتشر شده نبودند. حتی انتشار یک لیست به موازات لیست ائتلاف اصولگرایان کافی بود تا وحدت اسمی آنها را زیرسوال ببرد. انتشار چندین لیست، تیشه به ریشه این وحدت زد! اما نکته جالب همینجاست که آقایان همچنان بر طبل وحدت میکوبند. همه اینها در حالی رخ میداد که آیت‌الله موحدی کرمانی، رئیس ائتلاف اصولگرایان گفته بود: «ظاهرا این بار این وحدت اصولگرایی بی‌سابقه است و خدا را بابت این مسئله شکر می‌کنیم.» حسن کامران دستجری می‌گوید که متاسفانه هیچ‌وقت در میان اصولگریان وحدت وجود نداشته است. او که نماينده اصولگراي مجلس نهم بود در تازه ترین اظهارنظرش گفته است: «امیدوارم آنها بتوانند در این یک سال باقی مانده تا انتخابات سال 96 به وحدت برسند.» این صحبت کامران در حالی است که حسن بیادی دبیرکل جمعیت آبادگران ایران اسلامی در پاسخ به این سوال که آیا اصولگرایان به وحدت میرسند یا نه، به مردم سالاری می گوید: « بعد از انتخابات 94 بعضی صحبتها بوی توهم میدهد. سالیان سال طول میکشد مسائل به وجود آمده توسط آقایان، از بین برود. وقتی مسائل درست شد، آنوقت باید شعار وحدت سر داد. من فکر نمیکنم به این زودی ها وحدتی حاصل شود.»

وحدت بین تمامیت خواهان بود

بیادی درباره وحدت حاصل شده در سال 94 در میان اصولگرایان می گوید: «در سال 94 یک بخشی از وحدت انجام شد. وحدتی که در میان باندهای تمامیت خواه به وجود آمد. اینها کسانی هستند که خودشان را مسئول گزینش اصولگرایان میدانند. جامعه اصولگرایی بزرگتر از آن چیزی است که دوستان نقل میکنند و خودشان را سردمدار آن معرفی میکنند.» او ادامه میدهد: «ما در سال 94 شاهد این بودیم که وحدت بین گروه هایی خاص انجام شد. اینکه از وحدت در میان اصولگرایان صحبت میشود، در واقع نظرهای شخصی است و هر کسی نظر خودش را دارد. گرچه این در میان اصلاح طلبان هم بود. در واقع انتخابات 94 رقابت بین دو باند بود نه دو تفکر، باندهای متصل به قدرت و ثروت.» او همچنین درباره چند لیست منتشر شده از اصولگرایان می گوید: «اینکه بعد از انتشار لیست اصولگرایان، یک سری لیستهای دیگر منتشر شد، نشان میدهد یک تفکر تمامیت خواه بقیه جامعه را به حساب نمی آورد و حقوق بقیه احزاب در طول انتخابات پایمال شد.» او معتقد است اگر قرار بود وحدت اصولگرایان جواب بدهد باید در مجلس این اتفاق می افتاد که بزرگترین فراکسیون را داشتند: «اگر موفقیت داشتند که وضع به حالت فعلی نمیرسید. این دور هم جمع شدنها هم نه به خاطر خواسته های کشور و مردم که به خاطر خواسته های حزبی و گروهی خودشان بوده. به نظرم هم اصولگرایان و هم اصلاح طلبان باید پوست بیاندازند. باید خواسته های کشور را بر خواسته های شخصی ارجح بدانند تا به موفقیت و وحدت برسند.»

خودشیفتگی در میان اصولگرایان

جهانبخش محبی‌نیا، نماینده مستقل مجلس نیز درباره اصولگرایان می گوید: «خودشیفتگی عمده نخبگان اصولگرا را دربرگرفته. اصولگرایان کاندیدایی در مقابل روحانی ندارند.»او درباره وضعیت اصولگراها برای حضور در انتخابات رباست جمهوری سال 96 گفته است:‌ «اصولگراها اکنون در جاده‌ای رانندگی می‌کنند که هموار نیست و دست‌اندازهای زیادی دارد. خودشیفتگی و انانیت بخش زیادی از نخبگان اصولگرایی در واقع فرصتی برای دولت روحانی است که با اطمینان بیشتری در انتخابات حضور پیدا کند.» مردم میاندوآب، شاهین‌دژ و تکاب در مجلس ادامه داده است: البته اگر اجماع اصولگرایی را داشته باشیم و رویکرد این جریان به مباحث اقتصادی و مبارزه با فقر روشن شود،‌ آن زمان شرایط با اکنون متفاوت خواهد بود.»

گزارش :  محبوبه شعاعی