سردرگمی استراتژيک کاخ سفيد

گروه بين‌الملل - مهدي يزدي: ايالات متحده در سياست‌هاي کلان نگاه ويژه اي به سياست خارجي دارد؛ زيرا منافع آمريکا در گرو موفقيت ديپلماسي واشنگتن است. در مجموعه تحولات برق آساي روابط بين‌الملل، کاخ سفيد دچار سردرگمي استراتژيک شده است.
به گزارش مردم سالاری آنلاین ،نشريه «نشنال اينترست» با نگاهي به رويکردهاي متفاوت آمريکا در تشديد جبهه اوکراين در برابر روسيه و تلاش براي مهار محدود رژيم اسرائيل در جنگ غزه، از سردرگمي کاخ سفيد در قبال اين دو متحد استراتژيک واشنگتن پرده برداشته و آن را به ضرر موقعيت جهاني ايالات متحده دانست.
راسل ا. برمن عضو ارشد «مؤسسه هوور» و مشاور ارشد سابق در ستاد برنامه‌ريزي سياسي وزارت امور خارجه دولت آمريکا، در مقاله‌اي تحليلي با اشاره به جنگ اوکراين با روسيه و حملات نظامي اسرائيل عليه حماس و نگراني‌هايي که اين دو جبهه براي سياست خارجي آمريکا ايجاد کرده‌اند، نوشت:«از نظر منافع ملي آمريکا، اوکراين و غزه دو جبهه يک جنگ واحد هستند که در آن ائتلاف روسيه، ايران، چين و کره شمالي در تلاش است قدرت آمريکا را کاهش دهد. با اين حال، در هفته‌هاي اخير، نوعي عدم تقارن در سياست آمريکا در مورد اين دو جبهه در حال شکل گيري است.»
اين گزارش افزود:» تاکنون، دولت بايدن تلاش کرد تا اوکراين را انجام اقدامات تشديدکننده‌ جنگ که ممکن است روسيه را تحريک کند، بازدارد و از اين راه خطوط قرمز مسکو را با کمال ميل پذيرفته است. با اين حال، پيشنهاد آنتوني بلينکن، وزير خارجه آمريکا در سفر اخيرش به کي‌يف، مبني بر اين که اوکراين بايد اجازه داشته باشد از سلاح‌هاي آمريکايي براي حمله به داخل روسيه استفاده کند، ‌نشان دهنده يک تغيير (در رويکرد آمريکا) در قبال اوکراين بود.»
برمن در ادامه اين مقاله نوشت: «اين افزايش حمايت آمريکا از اوکراين پيروي از حرکت مشابهي از سوي بريتانيا و لحن جنگ‌طلبانه‌تر فرانسه است. همچنين دولت جو بايدن، ‌رئيس جمهوري آمريکا، بايد براي بدترين سناريوها که ممکن است شامل صحنه‌هايي در فرودگاه کي‌يف بوده و يادآور آنچه در کابل در جريان خروج آمريکا از اين کشور رخ داد، ‌آماده باشد. اين نتيجه براي اوکراين يک تراژدي خواهد بود و همچنين به اميدهاي (انتخاباتي) بايدن پايان مي‌دهد.»
در ادامه اين گزارش آمده است:» در حالي که به نظر مي‌رسد دولت (آمريکا) در حال کاستن از راهبرد کنترلي خود بر اوکراين است، اما تلاش‌هاي خود براي مديريت دقيقتر عملکرد اسرائيل در جنگ در غزه را افزايش داده است. در واقع، بيانيه بلينکن در کي‌يف دقيقاً برخلاف پيام او در باره اسرائيل است. بايدن و پس از او لويد آستين، وزير دفاع او و جان کربي، سخنگو و هماهنگ کننده ارتباطات راهبردي شوراي امنيت ملي آمريکا تاکيد کرده بودند که اگر اسرائيل عملياتي را در رفح آغاز کند، از ارسال تسليحات به آن خودداري خواهند کرد. در پي انتقاد شديد کنگره در رابطه با قطع احتمالي ارسال تسليحات به اين متحد در جنگ، افرادي در دولت آمريکا تلاش کردند تا اين تهديد را سبکتر کنند. با اين وجود، اصل پيام بدون تغيير باقي مانده است، چرا که دولت (آمريکا) نمي‌خواهد اسرائيل نيروي نظامي باقيمانده حماس را از بين ببرد. به نظر مي‌رسد همان دولتي که در اوکراين به شدت در حال جنگ‌طلبي است، رويکرد صلح طلبانه‌تري را در غزه پيش گرفته است.»
برمن با مطرح کردن اين سوال که:» آيا ممکن است دولت (آمريکا) به حماس تضمين امنيتي دهد؟» افزود:» در اين مورد نگراني‌هاي انتخاباتي مطرح است، زيرا، ظاهرا دولت آمريکا در صدد است براي جلب نظر راي‌دهندگان عرب-آمريکايي و حفظ آراي کالج انتخاباتي ايالت ميشيگان (با جمعيت بالاي مسلمان و عرب -آمريکايي) اسرائيل را مهار کند. اين جا است که مي‌توان فهميد چگونه دولت به نسخه اي از سياست باراک اوباما (رئيس جمهوري اسبق آمريکا) در نزديک شدن به ايران متعهد باقي مانده و مايل است از دارايي‌هاي ايران، حماس در غزه و حزب الله در لبنان محافظت کند. بنابراين، براي اين دولت، مماشات غيرمستقيم با ايران از طريق سياست حماس مهمتر از دستيابي به امنيت اسرائيل به نظر مي‌رسد.»
نويسنده مماشات مقامات آمريکا با ايران را در تضاد با منافع واشنگتن توصيف کرده و ادعا کرد که فشار براي ايجاد يک کشور فلسطيني ممکن است به ايجاد حامي ديگري براي ايران در خاورميانه بيانجامد و از سوي ديگر کشورهاي منطقه از دست برتر ايران در منطقه ناراضي هستند.
وي در بخش ديگري از اين مقاله نوشت:» از طرف ديگر، با توجه به اين که رقباي بنيامين نتانياهو، نخست وزير (رژيم) اسرائيل، متعهد به تضعيف حماس هستند، بنابراين، دستور کار مماشات (با ايران) که توسط دولت بايدن ترويج مي‌شود، با مقاومت منطقه‌اي مواجه شده و بعيد است که اجرا شود.»
اين گزارش در پايان چنين نتيجه‌گيري کرد: «گام‌هاي بعدي در خاورميانه هرچه باشد ما شاهد نمونه ديگري از توانايي محدود واشنگتن براي تأثيرگذاري بر رويدادها هستيم. همانطور که دولت بايدن در سال 2021 در تلاش‌هاي خود براي منزوي کردن عربستان سعودي و محمد بن سلمان، ‌وليعهد آن کشور شکست خورد، احتمالاً در تلاش‌هاي خود براي ميانجي‌گري در جنگ غزه و مداخلاتش براي تضعيف نتانياهو نيز به بن‌بست خواهد رسيد.
در همين حال، با توجه به تصوير بزرگتر سياست خارجي ايالات متحده تضاد ميان مماشات در غزه و تشديد بالقوه در اوکراين، گواهي از سردرگمي عميق دولت بايدن در استراتژي کلي آن است.»