اما و اگرهای یک تصمیم ۱۰ میلیارد تومانی

هفته گذشته رئیس بنیاد مستضعفان با هدف پیشگیری از شیوع کرونا در بین معلولان از تخصیص۱۰ میلیارد تومان اعتبار برای تأمین لوازم بهداشتی آنها و واریز این مبلغ به حساب سازمان بهزیستی کشور خبر داد اما سازمان بهزیستی به گونه ای عمل کرده که تخصیص این اعتبار به نتیجه ای معکوس منجر شود!
به گزارش مردم سالاری آنلاین، در حالی‌که انتظار می‌رفت این مبلغ به اتخاذ تصمیمات کارآمد در زمینه تهیه اقلام بهداشتی مورد نیاز معلولان بینجامد، رئیس سازمان بهزیستی از تقسیم و پرداخت نقدی این مبلغ به حساب معلولان آسیب‌نخاعی، شدید و خیلی شدید خبر داد. یعنی سه گروهی که کمترین آزادی عمل در تردد و بیشترین محدودیت حرکتی را دارند. افرادی که برای تهیه اقلام بهداشتی مورد نیاز خود باید بیش از سایرین در سطح شهر وقت بگذارند و رفت‌وآمدشان علاوه بر هزینه، زمان بیشتری می‌طلبد و این یعنی قرارگیری بیشتر در معرض ابتلا به خطرناک‌ترین ویروس قرن حاضر!
در شرایط بحرانی کنونی که خطر ابتلا به ویروس‌کرونا معلولان را به‌دلیل نقص‌ایمنی و مواجه با بیماری‌های زمینه‌ای بیش از سایرین تهدید می‌کند سازمان بهزیستی با واریز نقدی مبالغی به حساب سه طیف از محدودترین گروه‌های معلولان، به افزایش مراجعات حضوری آنها به مراکز فروش این اقلام و افزایش احتمال ابتلای آنان به کرونا دامن زده است. این اتفاق در حالی رخ داد که جامعه هدف منتظر بود تا رئیس جوان این سازمان با تدبیری نوین در نحوه صرف این مبلغ، ضمن پرده‌برداری از آسان‌ترین راه‌های تهیه این اقلام بدون قرارگیری در معرض ابتلا، رد پای خوبی از مدیریت و نبوغ خود بر جای گذارد! اما قبادی‌دانا با تقسیم این مبلغ به بسته‌های ۲۵۰ هزار تومانی و واریز آن به حساب ۴۰ هزار فرد معلول، رفت‌وآمدهای مردمی را ۴۰هزار مرتبه افزایش داد تا این انتظار سرانجام چندان خوشی نداشته باشد و مبلغی که برای پیشگیری این طیف از ابتلا به ویروس‌کرونا در نظر گرفته شده بود حالا ممکن است در مسیر افزایش احتمال ابتلا به این بیماری هزینه شود.
بدین‌ترتیب ۱۰مییلیارد تومان پول نقدی که می‌توانست به اشکال بهتری هزینه شود و نتایج به‌مراتب قابل‌قبول‌تری داشته باشد به ساده‌ترین شکل ممکن هزینه شد تا مسئولان این سازمان پس از انجام این کار سخت و طاقت‌فرسا دست‌های خود را به نشانه زدودن گرد خستگی چندباری به هم بسایند و پس از تکاندن گرد از لباس‌هایشان بروند سراغ پروژه‌های بعدی! و نام این‌کار بشود پرداخت نقدی به معلولان به‌منظور تهیه اقلام ضدعفونی‌کننده برای پیشگیری از ابتلا به ویروس کرونا تا بلکه اخبار مربوط به عدم ابتلای حتی یک معلول به این ویروس نحس، وثوق بیشتری پیدا کند! و دریغ از کمترین خلاقیت، دوراندیشی و ارائه فکر و ایده جدید!
 
عدم اعتقاد به مشورت یا ناکارآمدی مشاور؟
 این تصمیم از طرف سازمان بهزیستی در شرایطی اتخاذ شده که مشاور رئیس این سازمان اذعان دارد در شرایط حساس کنونی مصرف وسایل بهداشتی و درمانی در میان معلولان افزایش یافته است.علی‌همت‌محمودنژاد به ‌تازگی در گفتگو با خبرنگار مهر گفته: شیوع ویروس‌کرونا مصرف وسایل بهداشتی و درمانی را میان معلولان افزایش داده و این گروه با از دست دادن مشاغل پاره‌وقت و نیمه‌وقت خود در شرایط بغرنجی قرار گرفته‌اند. وی در این گفتگو معلولان را به‌دلیل ضعف در ایمنی بدن از آسیب‌پذیرترین گروه‌ها دانسته و بیماران ام‌اس، معلولان اسکولیوز، افراد دارای آسیب‌نخاعی و زخم بستر و کم‌توانان ذهنی را به دلیل پایین بودن سیستم ایمنی بدن جزء گروه‌هایی برشمرده که در معرض جدی خطر واگیر ویروس کرونا هستند و لازم است خانواده‌ها و دولت مراقبت‌های بیشتری از آنها داشته باشند.
وقتی تاکید مشاور رئیس بهزیستی بر افزایش نیاز معلولان به وسایل بهداشتی و اتخاذ تصمیم این سازمان مبنی بر توزیع پول به‌جای اقلام بهداشتی بین افرادی با شدیدترین انواع معلولیت در فاصله زمانی بسیار نزدیک صورت می‌گیرد پس نمی‌توان مبنای این اقدام را ناآگاهی و بی‌اطلاعی دانست.  وقتی مشاور رئیس این سازمان مشکلات معلولان را با وضوح بالا به رسانه‌ها اعلام می‌کند اما آگاهی و دانش وی در اتخاذ تصمیم بهتر در دل سازمان بهزیستی اثرگذار نیست، یا باید به وجود فرهنگ مشورت در بدنه این سازمان شک کرد، یا به کارآمدی مشاوران محترم، یا به جدی بودن این جایگاه!
 
معلولان؛ مشکل علی‌السویه بهزیستی
مدیر یکی از سمن‌های حوزه معلولان تهران می‌گوید: با نگاهی به نامه سرگشاده سازمان‌های مردم‌نهاد به وزیر اطلاعات در خصوص احتکار اجناس و کالاهای ضروری این مقطع زمانی؛ این پرسش به‌وجود می‌آید که آیا سازمان بهزیستی نمی‌توانست با رایزنی و انعکاس مشکلات معلولان دست‌کم بخشی از کالاهای کشف شده‌ی ناشی‌ از احتکار سودجویان را دریافت و آن را میان معلولان توزیع کند؟
وی که نخواست نام خود را بگوید ادامه می‌دهد: چرا سازمان بهزیستی به‌عنوان دلسوز و متولی معلولان این روش و سایر روش‌هایی که می‌توانست تامین کننده اقلام مورد نیاز معلولان بدون هدایت و تشویق آنها به تردد در سطح شهرها باشد را به‌کار نبست؟
به گفته وی راه‌هایی وجود داشت که بهزیستی می‌توانست از آن طریق بخشی از نیازهای جامعه هدف خود را دست‌کم تا اطلاع ثانوی تهیه کند و اعتبار تخصیص داده شده از بنیاد مستضعفان را به‌عنوان مبنایی برای راه‌‌اندازی صندوق حمایت از درمان معلولان و شیوع کرونا را بهانه خوبی برای اجرای یک طرح کشوری، جامع و مادام‌العمر برای معلولان قرار دهد.
این مسئول که خود از معلولان آسیب‌نخاعی است، می‌افزاید: به نظر می‌آید دست سازمان بهزیستی از ایده و اندیشه خالی‌است وگرنه این سازمان در شرایط بحرانی فعلی یا نخواسته زحمت تهیه اقلام بهداشتی مورد نیاز معلولان را به جان بخرد و یا مشکلات معلولان برایش علی‌السویه شده است.
 
فقدان بلوغ
چند روز پیش وقتی وزیر رفاه خبر مربوط به کمک ۱۰میلیارد تومانی بنیاد مستضعفان به سازمان بهزیستی را توییت کرد و از آن به‌عنوان " کمک‌ درخور ستایش رئیس بنیاد مستضعفان‌" یاد کرد، بسیاری از معلولان، سمن‌ها و فعالان این حوزه نسبت به آن واکنش نشان دادند.
از آن جمله می‌توان به پاسخ کمپین معلولان اشاره کرد که خطاب به وزیر اظهار داشت: تقریبا ۱۰ درصد از کل معلولان جسمی_حرکتی شدید و خیلی شدید این مبلغ را دریافت کردند. آنها چگونه ملزومات پیشگیری را تهیه کنند در حالی‌که همگی با مشکل تهیه اقلام بهداشتی مواجه‌اند و آیا بهتر نبود این لوازم تهیه می‌شد و در اختیار معلولان قرار می‌گرفت؟
همچنین یکی از معلولان استان گلستان که خود از افراد آسیب‌نخاعی و فعالان این حوزه است نیز با بیان این مطلب که خطای همیشگی بی‌عدالتی در واریز مبلغ مذکور نیز تکرار شده، گفت: مبلغ مورد اشاره به حساب تعدادی از معلولان شدید واریز شده در حالیکه عده‌ای دیگر از آنها این مبلغ را دریافت نکرده‌اند.
عامریان با این توضیح که افراد مورد اشاره وی از نظر نوع و شدت معلولیت مشابه و اعضای یک‌سمن هستند بیان کرد: رفتارهای این‌چنینی که به بروز احساس تبعیض بین معلولان می‌انجامد ناشی از فقدان بلوغ مشکل‌گشایی است و مدیران سازمان بهزیستی اگرچه نیت‌های خوبی دارند اما هنوز با قطعیت نمی‌دانند که چگونه می‌توانند خدمت مطلبی به معلولان برسانند و با چه راه‌و روشی می‌توانند موجب بهبود دائمی وضعیت زندگی آنها شوند.
 
پیشگیری یا ابتلا؟
با در نظر داشتن تمام دیدگاه‌ها و نظرها باید دید سازمان بهزیستی چرا راسا حاضر به تهیه اقلام مورد نیاز معلولان و رساندن آن به دست این افراد نشده؟  این سوال در شرایط فعلی که همه مراجع بر ضرورت در خانه‌ماندن و عدم خروج افراد از خانه تاکید دارند و نیز با توجه به اینکه خرید کلی و کلان این اقلام علاوه بر کاهش  چشمگیر هزینه‌ها و ایجاد قدرت بیشتری در خرید؛ چگونه نادیده گرفته شده؟ و چرا در شرایط کنونی که حتی یکبار خروج از منزل نیز می‌تواند جان شهروندان را با خطر جدی مواجه کند سازمان بهزیستی زمینه افزایش این خطر را فراهم کرده؟ آیا نام این اقدام واقعا " کمک به پیشگیری از ابتلا به ویروس‌کرونا در میان معلولان یا دامن زدن ناآگاهانه به ابتلای آنها"؟
رقیه بابائی - خبرنگار حوزه معلولین