رویای خام بهبود اقتصاد کشور در انزوا

در این چند روزی که سوت آغاز رسمی رقابت های انتخاباتی به صدا در آمده است، می شود همه شعارهای کاندیداهای محترم ریاست جمهوری را در چند جمله فشرده کرد: بهبود بخشیدن به شرایط کار و کسب مردم، رنگین کردن سفره خلایق و افزودن بر کرامت ایرانی در جهان؛ این سه جمله لب لباب گفت و شنودهای کاندیداهای محترم در رسانه ملی و سخنرانی های تبلیغاتی شان است. در اینکه همه کاندیداهای محترم ریاست جمهوری با نیتِ خیرِ خدمت به مردم کفش و کلاه کرده اند و در رقابت ها شرکت جسته اند؛ حرفی نیست اما، خدمت رساندن به مردم و رونق افزایی به کاسبی مردم و افزودن به ارزش پاسپورت ایرانی دستمایه و ابزار کار خود را می طلبد. به عبارت بهتر، در شرایط امروزین ما، برای جامه عمل پوشاندن به شعارهای انتخاباتی، چاره ای جز پیوند «عزتمندانه» با جهان نداریم. به زبان دقیق تر، برای چرخاندن اقتصاد کشور و جدال با معضل بیکاری و کسادی بازار و برانگیختن احترام کشورها، گزیری جز اعتقاد به دیپلماسی و پایبندی نشان دادن به فرهنگ گفت و شنود با کشورهای جهان نداریم که این همه نیازمند برخورداری از تیم دیپلماسی توانمند و دیپلمات های زبده است. با گردشی در احوال کاندیداهای محترم ریاست جمهوری و دقیق شدن در سخنان آنها، درک و دریافت این ظریفه چندان دشوار نیست که هیچ یک از کاندیداها در حوزه سیاست خارجی به اندازه تیم دکتر روحانی تمرکزشان بر روی مسائل بین الملل نبوده است ودر مقام مقایسه با تیم دکتر روحانی در زمینه سیاست خارجی به جز غر زدن های مادربزرگانه و به دور از واقعیت چیز زیادی در چنته ندارند! امروز برای هر آن کس که در دانشگاه چند واحدی مبانی سیاست یا اقتصاد گذرانده باشد، این نکته روشن تر از آفتاب است که اقتصاد نیرومند بدون دیپلماسی زنده و به دور از هیاهو و ماجراجویی اگر نه شرط نخست، یکی از شروط اساسی هر اقتصاد پویایی است. ارتباط گرفتن با کشورهای بزرگ اقتصادی و جلب سرمایه گذار اقتصادی که بازار اقتصادی سخت بدان نیازمند است، تنها با یک سیاست خارجی منطقی و جنجال پرهیز می تواند تصور کردنی باشد. تیم چیره دست دولت تدبیر و امید با همه نقطه ضعف های احتمالی اش در این چهار ساله نشان داده است که از پس کارهای نمایان برآمده است. پیش بردن مذاکرات هسته ای با کشورهایی کهتاریخ دیپلماسی جهان را شکل داده اند و در نهایت امضای برجام، شاهد استواری بر این مدعا است. کاندیداهای محترمی که در حوزه سیاست خارجی دستی نداشته اند و بدون برنامه مشخصی در حوزه سیاست خارجی و اقتصاد بین الملل شعار دو برابر کردن یارانه و پدید آوردن میلیون ها شغل را به خورد مردم می دهند، باید به این نکته دقت نظری بیشتری بیفکنند که امروز اقتصاد پویا بدون در نظر گرفتن شرایط تجارت جهانی و در پیش گرفتن طرح های متناقض و به اصطلاح «خربزه عسلی» امری محال و ناشدنی است. دکتر روحانی و تجربه فراوانش در حوزه سیاست خارجی از همان اوان پیروزی انقلاب تا به امروز و تیم ماهر او در حوزه دیپلماسی می تواند بهترین گزینه برای پدید آوردن اقتصاد ومعاشی سزاوار مردم سرزمین گرامی ما باشند. چرا که آنها در این چهار سال با هزاران زبان فریاد زده اند که تنها راه رونق افزایی به بازار کار کشور دوری گزیدن از رفتار و سخنان انزوا خیز و پرهیز از ماجرا جویی های ناضرور و پیوستن به دریای تجارت جهانی و اقتصاد بین الملل است.