ضرورت توجه به توسعه اطلاع‌رسانی و اعتلای نظام ارتباطی

بسیاری از مدیران ارشد دستگاه‌های اداری- اعم از بخش دولتی، عمومی یا خصوصی- وظیفه روابط‌عمومی را در ایران، فقط برقراری ارتباط متعارف درون و برون سازمانی و البته در بُعدی به مراتب قوی‌تر از تشریفات و ارائه خدمات فرهنگی- از قبیل پارچه و پلاکاردنویسی و امثال آنها- می‌دانند. با وجود این، اکثریت این مدیران، شنیده‌اند که روابط‌عمومی یک بازوی مشاوره مهم برای عالی‌ترین مقام اجرایی به حساب می‌آید. بدیهی است که این شنیدن را نباید مترادف آگاهی یا اعتقاد نسبت به ان دانست.
در دولت یازدهم با توجه به خواستگاه مردمی که پیدا کرده است ،باید به « توسعه اطلاع‌رسانی و اعتلای نظام ارتباطی » خود توجه ویژه مبذول دارد .
روابط عمومی در دولت تدبیر و امید و اعتدال باید جنبه‌ها و ابعادی کاملا متفاوت با روند جاری امور از روابط‌عمومی دولتی را به نمایش بگذارد و چشم اندازی از ارزش افزوده در روابط‌عمومی در منظر «ارتباطات راهبردی» ارائه دهد.
غالبا روال کار روابط‌عمومی‌ها، به ویژه در کشور ما، هر چقدر هم در وادی علم و قدرت سیر کنند، به این ترتیب است که ارتباطات درون بخشی آنان از بیرون به درون گردش دارد. در حالی که این دولت باید نمونه منحصر به فردی از گردش ارتباطات از درون به بیرون را در روابط‌عمومی ارائه ‌دهد. به عبارت دیگر، معمولا بخش‌های فنی و تخصصی در هر دستگاه به عنوان ایجاد کننده فعالیت، جویای همکاری روابط‌عمومی در همگان سازی آن می‌شوند، تا اینکه روابط‌ عمومی خود منشأ ایجاد یک فعالیت و جویای همکاری بخش‌های فنی و تخصصی باشد.
در دولت تدبیر و امید بهتر است نه تنها روابط‌عمومی را به عنوان منشأ ایجاد یک فعالیت معرفی ‌کند، بلکه در بُعدی فراتر از همکاری، چشم اندازی کاملا جدید پیش روی واحدهای تخصصی بگذارد تا آنها با استفاده از اطلاعات ارائه شده، به تجزیه و تحلیل موارد مربوط به خود بپردازند و چند و چون آن را به صورت گزارش تفصیلی، در اختیار عالی‌ترین مقام اجرایی قرار دهند.
اجرای طرح‌هایی که در چارچوب وظیفه مشاوره مدیریت روابط‌عمومی با «ارزش افزوده» و بُعد «ارتباطات راهبردی» آن صورت می‌گیرند، بیانگر این حقیقت است که هر چند توجه به روابط‌عمومی در یک دولت بیشتر باشد، به همان اندازه بهره‌وری بیشتری در مجموع عملکرد دولت حاصل می‌شود.
سیاستگذاران و تصمیم‌گیران محترمی که ساماندهی روابط عمومی را در دولت یازدهم مطالعه می‌کنند، در مطالعه خود باید به یک نکته عنایت داشته باشند و آن تفاوت فعالیت روابط‌عمومی، با فعالیت‌هایی است که بخش‌های تخصصی و فنی دارند و آن تفاوت مخاطب‌سنجی است.
فن مخاطب‌سنجی در روابط‌عمومی، اصول مخاطب‌سنجی و روش‌های برقراری ارتباط راحت با مخاطبان را مد نظر قرار می‌دهد. در غیر اینصورت،ارتباط صحیح با نوشته‌ها و گفته های متخصصان، آنچنان که باید و شاید، برقرار نمی‌شود.
این یادآوری از ان جهت اهمیت دارد که نوشتار و گفتار به زبان مخاطب عام را کار تخصصی روابط عمومی نپنداریم، چراکه کنش و واکنش موثر و مفید با افکار عمومی و جامعه، کاری است بسیار پیچیده و تخصص مربوط به آن از کمیاب‌ترین تخصص‌های موجود، نه تنها در کشور ما، بلکه در جامعه جهانی است.
جهان امروز که در سايه ابزارهای گسترده و جهان شمول هر لحظه اش در گرو تغييرات شگفت انگيز است ارتباط حرف اول را می زند . تحقيقات نشان می دهد که در بين هفتاد تا هشتاد درصد اوقات روزانه افراد و سازمان ها و موسسات و شرکت ها به نحوی در تماس و ارتباط با ديگران می گذرد . البته منظور فقط ارتباط روياروي نيست ، بلکه ارتباط از طريق رسانه های مکتوب , تصويری , مکاتبات , ابزارهای مخابراتی (تلفن , فاکس , تلفکس , ماهواره , موبايل شبکه های رايانه ای و پیامک و .....) همه و همه ارتباط هستند . به همين دليل کيفيت زندگی هر فرد و کيفيت حيات هر دولت و هر سازمان و موسسه و شرکتی بستگی به کيفيت ارتباطات او با ديگران دارد و مثلا همه افراد در محيط کار فرصت های يکسانی دارند ، اما تنها کسانی مسير پيشرفت و ترقی را به سرعت می پيمايند و احترام ، اعتبار، مقام و حتی ثواب اخروی بيشتر برای خود کسب
می کنند که توان برقراری ارتباط موثر و گسترده دارند ، قدرت بيان دارند ، پيامهای خود را به درستی مطرح می کنند و موانع ارتباط را بموقع برطرف می کنند .
ارتباطات مجموعه ای از مهارتها ست، اما مهمترين آنها درک نقطه نظرات و پيامهای طرف مقابل و تفهیم پيامها و نقطه نظرات خودمان است . يکی از مهارتها، فن دقيق خوب گوش کردن و خوب خواندن گزارشات است . تحقيقات نشان می دهد که ۶۰% از سوء تفاهم ها در محيط کار و خانه ناشی از خوب گوش نکردن است , چرا که خوب نشنيدن و خوب گوش نکردن موجب می شود نيمی از پيام دريافت نشده و از دست برود . به همين دليل بايد چگونه گوش کردن را آموزش داد . همينطور ساير فنون ارتباط .
مأموریت و هدف اصلی روابط عمومی در این دولت با این نگرش باید هویت بخشی به دولت و اشتهار آن باشد
اشتهار دو مؤلفه دارد : ۱- شناخت ۲- محبوبیت.
فراموش نکنیم که اشتهار ، اعتبار می آفریند و اعتبار ثروتی قابل اندازه گیری است .
، به دلایل مختلف از جمله رأی نزدیک به بیست میلیون و شور و نشاطی که بعد از پیروزی دکتر روحانی ، جامعه از خود نشان داد ،دولت یازدهم در زمینه ی محبوبیت در شرایط مطلوبی است ، اما در حوزه اشتهار یا شناخت تقریباً هیچکس هیچ چیز از دولت نمی داند و صدها سئوال بی جواب در اذهان عمومی چه به لحاظ کلی و چه در حوزه های مختلف و وزارتخانه ها وجود دارد که باید با عملکرد حرفه ای روابط عمومی ها و بهره گیری مناسب و کارشناسی از فنون ارتباطی باید به آنها جواب گفته شود .
امید که این مهم از همان روزهای نخست آغاز به کار دولت با بهره گیری از نظرات کارشناسی و انتصابات سنجیده در حوزه روابط عمومی مورد توجه قرار گیرد .
.