متافیزیک حضور

 متافیزیک حضور اصطلاحی فلسفی است که در مباحث نظریه پردازان پست مدرن دیده میشود. این اصطلاح از دو واژه متناقض متافیزیک به معنای غیب و غیر محسوس و حضور به معنای پدیده حاضر و محسوس  تشکیل شده است. در واقع این ترکیب به وضعیتی اشاره دارد که پدیده ای وجود دارد و حاضر است و قوه تعقل ما بدان فهم و درک دارد ولی به ظاهر در عالم واقع با حواس پنجگانه ما قابل لمس نیست. این اصطلاح در نظریاتی که بر معنا تاکید دارند بسیار برجسته است در واقع معنایی که از پدیده ای دریافت میشود مهم است و حقیقت آن پدیده را بیان میکند و با قوای حسی و از منظر علوم طبیعی و اثباتی قابل درک نیست. به طور مثال وقتی شما از آثار باستانی چندهزار ساله ای بازدید میکنید معنایی از استبداد حاکمان و سخت کوشی محکومان را دریافت میکنید که اگرچه این ویژگی غایب است ولی با دیدن این اثر برای شما تجلی میکند یا با مطالعه رفتار سیاسی و فرهنگ سیاسی جامعه ای که به تکثر و جمهوریت پایبند است به فهمی میرسید که روح استبداد را در آن زنده و پایدار می بینید.
 در چند سال گذشته در حوزه سیاست بخصوص در دو انتخابات اخیر در ایران، رویه ها و شرایط طوری رقم خورده است که وضعیت متافیزیک حضور به ذهن متبادر میشود یعنی آنچه از جمهوریت و مردم سالاری دینی فهم میشود امری جز یکتا انگاری و سلطه مطلق بخش قلیلی از افراد در سپهر سیاست نیست. در واقع از انتخابات معنای انتصابات فهم میشود و در پس هیاهوی مشارکت همگان و توصیه به جمع محوری، حقیقتی به نام خود محوری قابل فهم است.
اینک نیرویی در کانون قدرت در پس پرده سیاست  با بهره گیری از ابزارهای پنهان و گاها با زور و تطمیع و تهدید سعی دارد افراد خاصی را برای مناصب کلیدی کشور از قوای سه گانه تا شهرداری کلانشهرها بگمارد. در اتفاق اخیر و انتخاب آقای زاکانی به عنوان شهردار تهران و فایل صوتی که از برخی از اعضای موثر شورای شهر تهران در فضای مجازی انتشار یافت نقش این نیروی پنهان را پررنگتر میکند. این پدیده شاید شکلی طبیعی دارد و  در هر حکومتی عده  قلیلی با اندیشه ای خاص و برای خودیاری و تداوم در قدرت اقدام به حذف رقیبان میکنند و با تشکیل شبکه ای پنهان  در درون ساختار قدرت به هدایت امور میپردازند. شگفتی این موضوع در این است که چنین پدیده شبه فراماسونی در درون نظامی که با گفتمان حمایت از مظلومان و استکبار ستیزی در پی مقابله با نظم و سلطه جهانی دارد چه سنخیتی دارد.
نکته دیگر اینکه در این روزها که اهالی سیاست عملی در حال برگزاری انتقال قدرت هستند در سویی دیگر  اهالی سیاست نظری در سالروز نهضت مشروطه به پاسداشت دستاوردها و تجربه های تاریخی جامعه ایران با برگزاری جلسات، این میراث سترگ را گرامی میدارند. شوربختانه شکاف عمیقی بین این دو طیف از اهالی سیاست وجود دارد و تجربه ها و دستاوردهای مشروطیت درحوزه قدرت و سیاست عبرت آموز نیست. حوزه سیاست در ایران کماکان از مرض های مزمنی رنج میبرد و این امراض وضعیت جامعه و دولت را به شرایط نامطلوبی کشانده است. با گذشت 115 سال از مشروطیت، ایران هنوز نتوانسته از چنگال یکتا انگاری رها شود و مسئله اصلی آن همچنان استقرار آزادی، محدود کردن قدرت سیاسی و ظاهر کردن نیروهای پنهان و حاکمیت قانون است.
تجربه تاریخی ثابت کرده هرچه حاکمان و نظام حکمرانی به سوی پنهان کاری، عدم شفافیت، قانون گریزی و فرار از پاسخگویی حرکت کنند تملق سالاری، فساد، تبعیض و ناکارآمدی گسترش یافته و موجب زوال حکومت میگردد.