افشاگری، حقیقت افزایی یا رقیب زدایی

در روزهای اخیر انتشار فایل صوتی محمد جواد ظریف  وزیر امور خارجه نه تنها در داخل موجب استعفای رئیس مرکز پژوهشهای نهاد ریاست جمهوری شد بلکه در آنسوی مرزها در روسیه و آمریکا چالشهای جدی را برای برخی از افراد ایجاد کرده و تکذیب و موضع گیری دولتمردان این دو دولت را بهمراه داشته است. این افشاگری از چه جناح و گروهی و با چه نیتی در شرایط پیچیده کنونی و زمان نزدیک به انتخابات ریاست جمهوری انتشار یافته است موضوع تحلیل و اظهار نظرهای متفاوت افراد و رسانه هاست.  افشاگری و انتشار فایل صوتی در جمهوری اسلامی  سابقه طولانی دارد و چنین شیوه ای در دهه های قبل تکرار شده و افرادی را به ورطه حذف و انزوا کشانده است.  افشاگری عادلانه  اگر چه در بیان حقیقت و جهت افزایش شفافیت توسط رسانه های مستقل و در خدمت به مردم امری نیک و پسندیده است و موجب تقویت سلامت سیستم حکمرانی میشود ولی افشاگری اگر به نیت شفافیت و حقیقت جویی نباشد و توسط افراد و نهادهای صاحب نفوذ حاکمیتی برای بهره برداری جناحی یا تخریب نیروهای رقیب صورت پذیرد موجب انحراف است و تبعات زیان باری را به ملت و منافع ملی تحمیل خواهد کرد.
 
 ضبط خاطرات و ثبت تاریخ شفاهی در هر دولتی برای بهره برداری آیندگان و بیان حقایق تاریخی امری مطلوب و پسندیده است. در کنار آن آمار، اطلاعات و جزئیات رویدادهای سیاسی و تاریخی در هر دولتی به عنوان منابع ملی باید حراست شود و حفظ سطح محرمانگی و انتشار آن روال و قاعده خاصی دارد. لذا در این ماجرا بیان برخی موضوعات و اعلام مواضع زود هنگام در زمانیکه وزیر خارجه وقت در منصب خود مشغول بکار است و چالشها و مسائل بزرگی در سیاست خارجی حل نشده است چندان عقلانی و منطقی نیست و بدتر از آن انتشار این فایل توسط افرادی در داخل و تخریب وزیر امور خارجه  در شرایطی که نمایندگان ایران در وین در حال مذاکره برای رفع تحریمها و بازشدن فضای اقتصادی هستند مصداق بی اخلاقی سیاسی و خیانت است.
 
نکته دیگر در نوع برخورد با شیوه های اجرایی و سبکهای مدیریت است. هر شخصی برای مدیریت در هر منصبی در حکمرانی قرار میگیرد باید حمایت شود تا برنامه ها و استعداد و ظرفیت وجودی خود را در خدمت به مردم و پیشبرد اهداف ملی به اجرا گذارد. مسلما در کنترل و اداره هر نهاد سیاسی یا نظامی نظریات متفاوتی وجود دارد و اختلاف نظرها از ابتدای انقلاب در نحوه مدیریت سیاسی و سیاستگذاری ها وجود داشته و امری طبیعی و عادی است. فایل های صوتی که در سنوات گذشته در خصوص مدیریت جنگ و اختلاف نظر فرماندهان در اجرای تاکتیک ها و پایان دادن یا ادامه جنگ انتشار یافته نشان از سابقه اینگونه اختلاف سلایق است و تصمیم عقلایی این است که با وحدت و در نظرگرفتن منافع ملی و حفظ حرمت و شان مردم بهترین تصمیم با خرد جمعی گرفته شود. اکنون برجسته کردن اختلاف نظر بین مردان دیپلماسی با سرداران در میدان و قرار دادن این دو نیرو در مقابل هم و تخریب مردان دیپلماسی نتیجه ای جز ایجاد شکاف و دودستگی در حاکمیت و تخریب شان بین المللی ایران نخواهد داشت.
 
سابقه طولانی یکتا انگاری، خود مداری، برخوردهای جناحی و حذف رقبا از سوی گروهی که منابع قدرت و ثروت را در اختیار دارند موجب شده در این چند دهه روز به روز بر تعداد افرادی که روزی جزو دلبستگان و دلسوزان انقلاب بوده اند و اکنون به صف ناراضیان و مخالفان پیوستند اضافه شود. این شرایط معلول تنگ نظری و رقابت زدایی در عرصه سیاست است. موضوع نفوذ و آلودگی امنیتی که به عنوان بحرانی در کنار بحرانهای دیگر سر برآورده است در نتیجه عدم تساهل و تحمل نیروهای انقلاب و تسویه حسابهای شخصی در درون با ابزارهای قدرت است. این شکل رقابت ناسالم به موضع گیری متقابل و انتشار بیشتر اسناد و اطلاعات محرمانه منجر شده و  یقینا سرنوشت مطلوبی ندارد.