افتخار به کدام شهر انگلیس می‌رود؟!

استادیوم دراگو پرتغال، میزبان مهم‌ترین مسابقه فصل یعنی فینال لیگ قهرمانان فوتبال اروپا است. دومین فینال تمام انگلیسی سه سال اخیر بین منچسترسیتی و چلسی برگزار می‌شود. منچستر با عنوان قهرمانی لیگ و اتحادیه پا به میدان می‌گذارد و چلسی به عنوان تیم چهارم جدول و نایب قهرمان جام حذفی.

به گزارش مردم سالاری آنلاین، منچستر لیگ جزیره را کمی متزلزل آغاز کرد چون پپ زوج دفاعی مدنظرش را پیدا نکرده‌ بود اما توانست به آن سازمان دهد و به کمک روبن دیازی که جذب کرده‌بود توانست تیمی شکست‌ناپذیر بسازد، همانند دیگر تیم‌هایی که در آن بود.

منچستر این فصل توانست در 25 بازی پیروزی متوالی کسب کند. تیمی موفق می‌شود که در ساخت مانع موفق باشد؛ آتشین در حمله و رسوخ‌ناپذیر در دفاع. دروازه‌بان تیم، ادرسون، برای دومین فصل متوالی توانست بهترین دروازه‌بان لیگ شود با ثبت 19 کلین‌شیت و 28 گل خورده. روبن دیاز نیز در اولین فصلش رویایی بوده و بهترین بازیکن فصل تیمش انتخاب شد و احتمالا بهترین بازیکن لیگ هم شود. در کنار آن‌ها، کانسلو و واکر هم هستند تا تیم در مانع بودن نقصی نداشته‌باشد.

قلب تپنده تیم کاپیتان دی‌بروین است. مرد بلژیکی که با ارسال‌های بی‌نقصش توپ را به هر جایی می‌تواند ارسال کند و بردن فینال تا حد زیادی به عملکرد او بستگی دارد. گوندوگان هم عملکردی عالی داشته است و در 45 بازی، 17 گل و 4 پاس گل ثبت کرده است تا عناصر هجومی تیم تنها به مهاجمان محدود نشود. فیل فودن، بازیکنی که از آکادمی به تیم اصلی راه یافته هم چشم‌ها را به سوی خود کشانده و 16 گل و 10 پاس گل داشته است و انتظار می‌رود با ادامه روند خوبش، به اسطوره تبدیل شود.

در خط حمله هم آمار برای ساخت عالی است. استرلینگ 14 گل و 10 پاس گل دارد، محرز 14 گل و 9 پاس گل، خسوس 14 گل و 4 پاس گل، فران تورس 13 گل و 3 پاس گل و در نهایت آگوئرو 6 گل و 1 پاس گل. سیاست گواردیولا در این فصل بر عدم استفاده از مهاجم به معنای کلاسیک بوده است و بازیکنان به طور چرخشی در زمان موعود، شوت اصلی را می‌زدند.

آن‌ها در دور حذفی قاطعانه لاتزیو و سپس دورتموند را شکست دادند و در نیمه‌نهایی پاریس را از گردونه خارج کردند. در بازی رفت مقابل پاریس، در نیمه اول نتوانستند پاریس را به خوبی مهار کنند و تک موقعیت‌هایشان نیز به دلیل کم تجربگی فودن و تجربه بالای ناواس از دست رفت. در نیمه دوم اما آن‌ها به بازی برگشتند و از ترس پوچتینو برای تهاجمی کردن تیم استفاده کردند و روی دو خوش‎شانسی، تک گلی که نیمه دوم خوردند را جبران کردند و در بازی پرحاشیه برگشت هم پیروز شدند تا راهی که مالکان اماراتی تیم در سال 2008 آغاز کردند، بالاخره به مقصد مورد نظر برسد و به فینال اروپا برسند. گواردیولا کماکان می‌خواهد در منچستر بماند و قهرمانی قطعا برنامه‌های دقیق‌تری را به همراه می‌آورد. آگوئرو اما ماجراجوییش تمام شده است. او در 10 سالی که در سیتیزن‌ها سپری کرد، 258 گل و 74 پاس گل و انبوهی از جام بر جای گذاشت. او با 184 گل رکورد بیشترین گل زده در لیگ انگلیس برای یک تیم را شکست و راهی بارسا می‌شود.

چلسی می‌خواهد فصل پر فراز و نشیبش را با یک موفقیت بی‌همتا تمام کند. شیرهای آبی بعد از پایان محرومیت نقل و انتقالاتی، صد‌ها میلیون در تابستان گذشته خرج کردند و با جذب ادوارد مندی برای دروازه، توانست مقابل همه تیم‌ها شاخ و شانه بکشد. 
اما لمپارد کاملا موافق خرید‌ها نبود و دچار اختلافاتی با آبراموویچ که خود را خدای باشگاه می‌داند شد. خریدهای هجومی مخصوصا ورنر عملکرد فاجعه‌باری داشت و بازی مبتنی بر مالکیت توپ چلسی چون تمام کننده‌ای نداشت راه به جایی نبرد و در نهایت سوپر فرانکی در پایان ماه جدید میلادی اخراج شد و بلافاصله توماس توخل به عنوان سرمربی معرفی شد. انتخاب او عجیب هم بود چون شخصیت تندی داشت و آبراموویچ هم حوصله حرف کسی جز خودش را نداشت.

اما او یک ماه عسل شیرین را آغاز کرد. سبک بازی او مبتنی بر پرس سنگین است و ماحصلش در 15 بازی ابتدایی، تنها 2 گل خورده بود و بدون شکست بود تا اینکه مقابل وست بروموویچ عنان کار از دستشان خارج شد 5 گل خوردند و شکست خوردند.
توخل در مقابل مربیان صاحب سبکی چون گواردیولا، سیمئونه، مورینیو، بیلسا و مورینیو نه تنها گلی نخورد بلکه موقعیت گلی هم نداد. آن‌ها آتلتیکو و پورتو را به راحتی کنار زدند و در نیمه‌نهایی به رئال رسیدند. با آنالیز دقیق، رئال خسته و مصدوم را اسیر خود کردند و اگر اشتباه ورنر در بازی رفت نبود، همان اول کار صعودشان قطعی میشد. اما در برخی بازی‌ها توخل نتوانست کاری از پیش ببرد و به نوعی پایش لغزید. گل‌ها و شکست‌های چلسی به دلیل اشتباهات فردی و ضربات شروع مجدد بوده است و باید دید توخل بالاخره برای بازی فینال مشکل را حل می‌کند یا نه. 

خط دفاع تیم به محوریت تیاگو و رودیگر کیفیت بسیار بالایی دارد و مندی نیز مانند پرنده توپ می‌گیرید و چیلول نیز نفوذ‌های زیبایی دارد. در خط هافبک اما جورجینیو گاهی بسیار بد توپ را از دست می‌دهد و در مقابل حریفی مثل منچستر بسیار خطرناک است. اما کانته یک تخریبگر رویایی است و می‌تواند میانه میدان را مال خود کند. در خط حمله باید دید ژیرود به میدان می‌رود یا ورنر. بازیکن بدشانس آلمانی می‌تواند فرصت ایجاد کند اما نمی‌تواند گل بزند و در تمام مسابقات 6 گل به ثمر رساند. مونت اما همیشه با کیفیت بوده است و مدافعان منچستر را آزار بسیاری خواهد داد.
توخل پس از شکست در فینال سال گذشته می‌خواهد انتقام بگیرد و پپ نیز می‌خواهد سومین قهرمانی اروپایی را آن هم با دو تیم مختلف جشن بگیرد.
سیدمهدی داودی