علی دایی و دوگانه تعصب و تعهد

روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: «همیشه شایعاتی در مورد علاقه قلبی و قدیمی علی دایی به استقلال وجود داشته است. او کاپیتان و ستاره افسانه‌ای پرسپولیس به شمار می‌رود، بنابراین حتما استقلالی‌بودنش می‌تواند جالب باشد. سرانجام هم علی دایی در یک مصاحبه ویدئویی این شایعه را تایید کرد و گفت در کودکی، پیش از پیوستن به پرسپولیس هوادار استقلال بوده است اما بعد از حضور در جمع سرخپوشان علاقه قلبی‌اش تغییر کرد. پیش از هر چیز دیگر، صراحت علی دایی در اعلام چنین موضوعی جای تقدیر دارد.
به هر حال در فوتبال ایران بازیکنانی را می‌شناسیم که هر شش ماه یک بار ندای قلبی‌شان عوض می‌شود. طرف قبلا روی صفحه اینستاگرامش شش قلب قرمز می‌گذاشت، بعد شیفت کرد روی چهار قلب آبی و دوباره خیلی شیک و مجلسی به همان شش قلب قرمز برگشت. اینها اصولا حیا هم ندارند و از چیزی خجالت نمی‌کشند. دایی اما آن قدر شجاعت دارد که حرفش را راحت می‌زند. پس تا همین جا یک بر صفر به سود او.
از این که بگذریم در فوتبال حرفه‌ای با فراز و فرودهای فراوان قرار نیست هر بازیکنی لزوما به همان تیمی ملحق شود که در گذشته به آن علاقه‌مند بوده است. این مسیر بسیار سنگلاخی است و شاید شما از جایی سر دربیاورید که اصلا انتظارش را نداشتید. چه کسی تصور می‌کرد علیرضا بیرانوند بعد از آن همه اصرار برای استقلالی‌شدن سرانجام سر از پرسپولیس دربیاورد؟ اما این اتفاق رخ داد.
در استقلال هم کلی بازیکن با علاقه قلبی و قبلی به پرسپولیس داشته‌ایم. حتی در مقیاس جهانی، بین بارسلونا و رئال مادرید یا منچستریونایتد و لیورپول هم از این بده‌بستان‌ها اتفاق می‌افتد. نکته مهم اما این است که هر کسی با هر گرایشی وقتی پیراهن یک تیم را پوشید باید با تمام توان و تعصبش در خدمت آن تیم باشد و به اصطلاح نانش را حلال کند. این همان اتفاقی است که به جرات می‌توان گفت در مورد علی دایی رخ داده. او نه‌تنها در پرسپولیس بلکه در سایپا یا حتی تجارت و تاکسیرانی هم بهترین و متعصبانه‌ترین بازی ممکن را ارائه داده است. پس برای مخاطب دیگر چیزی جز عرض ادب و احترام باقی نمی‌ماند.»