نتیجه پیامک‌بازی در زمان رانندگی

پژوهشگران با استفاده از شبیه‌ساز رانندگی نشان دادند که خواندن و نوشتن پیام کوتاه در زمان رانندگی باعث کاهش عملکردهای رانندگی مثل انحراف عرضی خودرو و افزایش زمان واکنش، و افزایش سطح بارکاری می‌شود.  
به گزارش ایسنا، تصادفات جاده‌ای از مهم‌ترین علت‌های مرگ و میر و معلولیت در جهان هستند. طبق گزارش‌های سازمان جهانی بهداشت؛ سالانه حدود ۱.۲ میلیون نفر در دنیا بر اثر سوانح جاده‌ای جان خود را از دست می‌دهند و بیش از ۵۰ میلیون نفر نیز مجروح می‌شوند.
در بروز حوادث رانندگی سه عامل اصلی یعنی؛ جاده، وسیله نقلیه و عامل انسانی نقش دارند و بررسی‌ها نشان داده‌است که ۹۰ درصد این حوادث به دلیل خاطر عوامل انسانی رخ می‌دهد و در ایران بیش از ۷۵ درصد گزارش‌ها مربوط به عامل انسانی است.
«بار ِکاری ذهنی» یکی از علل انسانی تصادفات رانندگی است و بر اساس مطالعات گذشته؛ مقدار ناکافی آن (خیلی کم یا خیلی زیاد) ممکن است منجر به درک ناقص و توجه و پردازش ناکافی اطلاعات شود.
برخی عوامل باعث تحمیل بار کاری ذهنی بالا به رانندگان می‌شود که یکی از آن‌ها تلفن همراه است. استفاده از تلفن همراه هنگام رانندگی در قوانین کشورهای مختلفی از جمله ایران ممنوع است. برخی افراد در حین رانندگی مشغول دریافت و ارسال پیام و عمل نوشتن می‌شوند که این کار می‌تواند باعث حواس‌پرتی آن‌ها و بروز تصادف شود.
در ایران تاکنون مطالعات کمی در خصوص عملکردهای رانندگی با استفاده از شبیه‌سازهای رانندگی انجام شده است. به همین خاطر پژوهشگران در مطالعه به بررسی اثر خواندن و نوشتن پیام بر عملکرهای رانندگی و بار کاری ذهنی رانندگان جوان پرداختند.
اکبر احداثی و ایرج علی محمدی؛ پژوهشگران گروه مهندسی بهداشت حرفه‌ای دانشگاه علوم پزشکی تهران به همراه همکارانشان در این مطالعه مشارکت داشتند.
این پژوهش با مشارکت ۴۰ راننده مرد و زن ۱۹ تا ۲۹ ساله انجام شد. این افراد دارای بینایی مناسب (بالای ۸ از ۱۰) بودند و مشکل کور رنگی نداشتند. حداقل دو سال سابقه گواهینامه رانندگی داشتند و حداقل یک‌بار در هفته رانندگی می‌کردند. عدم ابتلا به بیماری‌های شناختی و قلبی عروقی و تنفسی یا اسکلتی عضلانی و معلولیت و خواب کافی در شب پیش از انجام آزمایش از دیگر معیارهای ورود به این مطالعه بود.
شبیه‌ساز رانندگی که در این مطالعه مورد استفاده قرار گرفت، نصف بدنه خودرو پراید ساخت دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی بود. این شبیه‌ساز دارای رایانه و کارت گرافیک و امکانات نرم‌افزاری برای شبیه‌سازی جاده‌های داخل شهری، بین‌شهری، آزادراه، رانندگی در شرایط خواب‌آلودگی، رانندگی در شب، رانندگی در شرایط برفی، بارانی و مه‌آلود بود.
برای اندازه‌گیری بار کاری ذهنی نیز از مقیاس TWS به صورت خودگزارشی استفاده شد. اندازه‌گیری آن به این صورت است که پس از انجام وظیفه، از فرد در مورد سطح بار کاری ذهنی پرسش می‌شود و پاسخ از یک تا ۹ یعنی از «سخت نیست» تا «کار بسیار طاقت‌فرسا است» مشخص می‌شود.
برای انجام این مطالعه از رانندگان خواسته می‌شد که با استفاده از شبیه‌ساز جاده‌ای دارای سه لاین به طول ۱۰ کیلومتر که شبیه‌سازی از یک بزرگراه بود، در لاین وسط و با سرعت ۸۰ کیلومتر بر ساعت رانندگی کنند. یک‌ مرتبه در حالت عادی و یک‌ مرتبه نیز در حالی که مشغول دریافت و نوشتن پیام کوتاه بودند، به رانندگی می‌پرداختند. به رانندگان توضیح داده‌شد که حق ندارند از لاین وسط خارج شوند و هرگونه خروج از لاین حرکتی، به عنوان انحراف عرضی و نقصان عملکرد ثبت خواهد شد.