مین‌ها به مناطق مسکونی رسیده

بهزاد رحیمی گفت: طی سال‌های اخیر بارش‌های فصلی و فرسایش خاک باعث شده مین‌ها به مناطق مسکونی سرازیر شوند.
به گزارش برنا؛ سالیان سال گذشته اما هنوز خاکش بوی خون می‌دهد، بوی باروت، بوی جنازه‌هایی که بر زمین افتاده‌اند و هنوز می‌افتند. کردستان، خوزستان، ایلام، کرمانشاه و آذربایجان غربی هنوز هم قربانی می‌دهند و ترکش‌های جنگ «جان» می‌گیرد و روی تن‌های کوچکی می‌نشیند که پیش از پروانه شدن، مرگ سراغشان آمده است. چه چشم‌هایی که برای همیشه خاموش شدند، چه پاهایی که برای همیشه بریده شدند و چه جان‌هایی که از بچه‌ها ستانده شده است. جنگ هنوز هم تمام نشده، جنگ هنوز جان کودکانی که با شوق و ذوق بازی می‌کنند و ناگهان پایشان روی مین می‌رود را می‌گیرد.
امروز مورخ 16 مهر ماه مصادف با 7 اکتبر روز جهانی کودک است؛ اما همه، کودکانی که جانشان و پایشان در راه کینه توزی های دشمن رفته است را به فراموشی سپرده اند.
یکی از اهالی مریوان می‌گوید: چندسال پیش به یکی از محله‌های مریوان اثاث کشی کردیم. وقتی مشغول جابجایی اثاث از کوچه به داخل خانه بودیم، بچه‌های محله در حال بازی کردن بودند، دنبال هم می‌دوییدند و قهقهه‌هایی هم از سر ذوق می‌زدند اما یک چیزی سر جایش نبود.«ژابیز» یکی از بچه‌هایی بود که بازی می‌کرد و می‌دوید اما دست نداشت. هیراد پسر دیگری بود که روی گوشه‌ای از پله  نشسته بود چون یک پا نداشت که بتواند مانند دوستانش بازی کند و بدود. 
او ادامه داد: وقتی از مادر ژابیز پرسیدم چرا یک دست ندارد؟ گفت یک روز به همراه فک و فامیل و آشنا جمع شدیم برای پیک نیک به یکی از صحرای اطراف شهر رفتیم. بچه‌ها بازی می‌کردند و دنبال هم می‌دویدند که به یکباره صدای انفجار بلند شد. وقتی جلو رفتیم، دیدیم آنها روی مین رفتند. ژابیز دستش را از دست داد، پسرخاله‌اش جانش را.
این اهل مریوان در ادامه به مین‌هایی که همچنان جان بچه‌های این محل را می‌گیرند اشاره کرد و گفت: بارها مسئولین قول دادند مین‌های موجود در این مناطق را جمع آوری می‌کنند تا خطر جانی برای مردم نداشته باشد اما همچنان سالهاست زنان، مردان و بچه‌های زیادی روی این مین‌ها می‌روند که یا دچار نقص عضو می‌شوند یا جانشان را از دست می‌دهند تازه این فقط کل ماجرا نیست چرا که بعد از این حادثه از لحاظ مالی بار سنگینی روی دوش خانواده‌ها قرار می‌گیرد اما هیج کسی پاسخگوی آن نیست و حتی این بچه ها جانباز هم تلقی نمی‌شوند.
به بهانه روز جهانی کودک، سراغ نماینده مردم این مناطق رفتیم تا بپرسیم چرا این مین‌ها جمع آوری نمی‌شوند؟ چگونه از تلفات جانی در این مناطق جلوگیری می‌کنند؟ چقدر از کودکان قربانی مین‌ها می‌شوند؟ چرا مصدومین این حادثه جزء جانبازان تلقی نمی‌شوند تا از خدمات بنیاد شهید جهت درمان خود استفاده کنند؟
بهزاد رحیمی، نماینده مردم سقز و بانه در گفتگو با خبرنگار اجتماعی برنا با اشاره به کودکانی که قربانی مین‌های این مناطق می‌شوند، گفت: متاسفانه این موضوع حقیقت دارد و به دلیل پاکسازی نشدن مناطق جنگی هرساله کودکان، زنان و مردانی روی این مین‌ها قرار گرفته که یا دچار مصدومیت می‌شوند یا جانشان را از دست می‌دهند.
او از سرازیر شدن مین‌ها به مناطق مسکونی خبر داد و افزود: در سال‌های اخیر بارش‌های فصلی و فرسایش خاک باعث شده مین‌ها به مناطق مسکونی سرازیر شوند به گونه‌ای که همین سه ماه پیش یک روستا درمعرض انفجار مین قرار گرفت.
رحیمی با اشاره به راهی که برای جلوگیری از تلفات جانی در این مناطق استفاده می‌شود، افزود: علاوه بر تلاش‌هایی که برای جمع آوری مین‌ها می‌شود، آگاه سازی و اطلاع دادن راه دیگر جلوگیری از اینگونه آسیب‌هاست که تاکنون موفق هم بوده و در دو سه سال اخیر تاثیر خوبی در جلوگیری از تلفات داشته است.
این نماینده مجلس شورای اسلامی تصریح کرد: در مدارس به کودکان آموزش می‌دهیم به مناطق ناشناخته و مناطقی که با علامت ممنوعه حصار کشی شدند ورود پیدا نکنند و از سر کنجکاوی داخل آنها نشوند همچنین به آنها آموزش می‌دهیم در مواقع سیلاب و باران علائم وجود مین در آب را بشناسند تا خدایی نکرده به آنها دست نزنند و سریعا به بزرگترهایشان اطلاع دهند.
رحیمی درباره اینکه اکنون بیشتر قربانیان بزرگترها هستند تا کودکان گفت: آموزش به کودکان باعث شده جلوی بسیاری از تلفات گرفته شود اما متاسفانه چون مین‌ها وارد راه‌ها و سیل بندها شدند، بیشتر از بزرگترها قربانی می‌گیرد.
این عضو کمیسیون صنایع و معادن درباره آخرین وضعیت پاکسازی مناطق جنگی بیان کرد: تاکنون چنین مسئله‌ای در مجلس یازدهم در دستور کار قرار نگرفته است و این روز جهانی کودک یادآوری خوبی ست تا این موضوع را ازطریق کمیسیون ملی و امنیت پیگیری کنیم تا تمام مناطق جنگی پاکسازی شود.
رحیمی با تاکید بر اینکه کودکانی که در معرض انفجار مین قرار می‌گیرند باید جانباز محسوب شوند، گفت: قاعدتا این کودکان اگر داخل مرزهای کشور در معرض انفجار مین قرار گیرند و دچار نقص عضو شوند، باید جانبار محسوب شوند بنابراین بنیاد شهید باید در این مسئله ورود پیدا کند تا این افراد هم از خدماتی که سایر جانبازان استفاده می‌کنند، بهره مند شوند.