ساخت سلاح مبارزه با قارچ‌های عفونی

پژوهشگران استرالیایی قصد دارند با کمک برخی نانوذرات، نوعی قارچ کشنده را از بین ببرند و با آن مقابله کنند.
به گزارش ایسنا و به نقل از فیز، پژوهشگران "دانشگاه مانش" (Monash University) استرالیا، در بررسی جدیدی دریافته‌اند که شاید نانوذرات بتوانند به حسگرهای زیستی تبدیل شوند و از ابتلا به بیماری‌های کشنده‌ای که به تجهیزات پزشکی مانند کاتتر نیاز دارند، پیشگیری کنند.
"کاندیدا آلبیکانس"(Candida albicans)، نوعی قارچ و مخمر است و می‌تواند مشکلی جدی برای افرادی باشد که سیستم ایمنی آنها سرکوب شده و به طور جدی بیمار هستند.
پژوهشگران دانشگاه مانش، به بینش‌های جدیدی در مورد نانوذرات دست یافته‌اند و باور دارند که می‌توان با کمک این نانوذرات، وجود میکروب‌های تهاجمی و کشنده را پیش‌بینی کرد و روش‌های درمانی هدفمندتر و کارآمدتری را ارائه داد.
این پژوهش که به سرپرستی دکتر "سایمون کوری"(Simon Corrie)، استاد بخش مهندسی شیمی دانشگاه مانش صورت گرفته، یک همکاری بینارشته‌ای میان میکروب‌شناشان، ایمنی‌شناسان و مهندسان این دانشگاه به شمار می‌رود.
هگامی که قارچ‌های کاندیدا آلبیکانس به ابزاری مانند کاتتر که در بدن انسان کار گذاشته شده‌اند، برخورد می‌کنند، می‌توانند کشنده باشند. اگرچه این قارچ معمولا در بدن افراد سالم هم وجود دارد اما برای افرادی که به بیماری وخیمی مبتلا هستند و یا سیستم ایمنی آنها سرکوب شده، یک مشکل جدی به شمار می‌رود. این قارچ می‌تواند با استفاده از ابزاری مانند کاتتر به عنوان منبع عفونت، قلمروی خود را تشکیل دهد و سپس با گسترش آن به جریان خون وارد شود و نهایتا به عفونت اندام‌های داخلی بیانجامد.
پروفسور "آنا تراون"(Ana Traven)، از پژوهشگران این پروژه گفت: میزان مرگ و میر در برخی از بیماران می‌تواند حتی در صورت درمان، به ۳۰ تا ۴۰ درصد برسد. ما باور داریم که اگر عفونت به موقع تشخیص داده شود، امکان درمان موفقیت‌آمیز با دارو و توقف عفونت بیشتر خواهد بود اما روش‌های تشخیصی کنونی، فاقد توانایی تشخیص به موقع هستند. ابداع یک حسگر زیستی برای شناسایی به موقع عفونت، روش بسیار کارآمدی خواهد بود.
پژوهشگران، اثرات نانوذرات و نحوه تعامل آنها را با سلول‌های ایمنی خون مورد بررسی قرار دادند. آنها دریافتند که نانوذرات به سلول‌های قارچ متصل می‌شوند اما آنها را مسموم نمی‌کنند.
تراول افزود: نانوذرات، قارچ را از بین نمی‌برند اما می‌توانند ذراتی را تولید کنند که آن را به دارو متصل کند.
این پژوهش، در مجله "ACS Applied Interfaces and Material" به چاپ رسید.