درمان افسردگی با فعالیت بدنی

آزمایش‌های جدید تایید می‌کند که افزایش فعالیت بدنی منجر به بهبود خلق‌وخو و افزایش سطح انرژی به ویژه در افراد مبتلا به اختلال دو قطبی می‌شود.
به گزارش ایسنا، بر اساس نتایج یک مطالعه جدید در آمریکا حدود ۳ درصد از بزرگسالان این کشور در سال گذشته به اختلال دوقطبی مبتلا بوده‌اند. این در حالیست که اختلال افسردگی حتی بیش از این میزان بین افراد شیوع دارد.
طبق اعلام سازمان جهانی بهداشت (WHO) در حال حاضر ۳۰۰ میلیون نفر در سراسر جهان به افسردگی مبتلا هستند. از این رو این سازمان افسردگی را علت پیشِ روی ناتوانی جهانی دانسته است.
یافته‌های جدیدِ متخصصان دانشکده بهداشت عمومی جانز هاپکینز بلومبرگ در بالتیمور می‌تواند به کاهش علائم افسردگی به خصوص در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی کمک کند.
متخصصان طی آزمایشی دستگاه‌های ردیاب را برای ۲۴۲ فرد بین ۱۵ تا ۸۴ ساله استفاده کردند تا برای بیش از دو هفته وضعیت خلق و خو و سطوح انرژی آنها را ارزیابی کنند.
شرکت کنندگان در این آزمایش روزانه چهار بار اطلاعات خود را با مقیاس هفت امتیازی که از "بسیار خسته" تا "بسیار پرانرژی" و از "بسیار ناراحت" تا "بسیار خوشحال" دسته بندی می‌شد به ثبت می رساندند. متخصصان این اطلاعات را روزانه چهار بار برای هر شرکت کننده به هنگام صبح، زمان ناهار، زمان شام و زمان خواب بررسی کردند.
در مجموع این مطالعه نشان داد فعالیت بدنیِ بیشتر در هر یک از این زمان ها منجر به خلق و خوی بهتر و سطح انرژی بالاتر در زمان معین بعدی می شود.
هم‌چنین این رابطه به طور عکس نیز صادق بود. این بدان معناست که سطح انرژی بالاتر در یکی از این زمان های معین منجر به فعالیت بدنی بیشتر در زمان معین بعدی می‌شود. همچنین این اثرات مفید در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی قوی‌تر بود.
این مطالعه هم‌چنین نشان داد فعالیت بدنی بیشتر با مدت کمتر خواب در طول شب و خواب بیشتر با فعالیت بدنی کمتر در روز بعد مرتبط است.
متخصصان به این نکته اشاره کرده‌اند که مطالعه در مورد خواب، فعالیت بدنی، خلق‌وخو و انرژی همزمان با هم در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی اهمیت زیادی دارد، چرا که خواب و فعالیت هر دو بر سلامت روان‌شناختی افراد اثر دارد. پیش‌تر این موارد به صورت جداگانه مورد بررسی قرار گرفته‌ بودند اما اهمیت این مطالعه در بررسی همزمان این موارد است.
به گزارش سایت تخصصی مدیکال نیوز تودی، این یافته‌ها حاکی از آن است که تمرکز روی درمان‌های متمرکز بر فعالیت‌های حرکتی و انرژی می‌تواند کارآمدی بیشتری نسبت به درمان‌های فعلی برای افسردگی داشته باشند.