چراگاههای ایران قربانی اختلاف قطر و عربستان

چندی پیش، در پی تداوم بحران سیاسی میان قطر و عربستان، سعودی به دامداران قطری دستور داد تا گله‌های شترشان را از این کشور بیرون ببرند و حالا این موضوع، پای ایران را هم به میان کشیده است.
به گزارش «مردم‌سالاری آنلاین»، پیش از آن، روزنامه‌ی «المناطق» سعودی افشا کرده بود که امیر قطر، شیخ تمیم‌بن‌حمد آل‌ثانی، بر آن است تا این شترها را به ایران ببرد. این روزنامه‌ی سعودی، به نقل از منابعی که نامشان را فاش نکرد، گفت که شتران امیر قطر و پدرش نیز به ایران آورده خواهند شد و افزود که هماهنگیهای بایسته با تهران برای در نظر گرفتن چراگاههایی برای این شتران در داخل مرزهای ایران انجام شده است.
چنین، قطر که کشوری کوچک و بیابانی است و توان پرورش دامهایش را در سرزمین خودش ندارد ایران را مقصد چرای دهها هزار شترش کرده است؛ آن‌هم در زمانی که خود دامداران ایرانی، به علت تداوم خشکسالی و سوءمدیریت، دچار کمبود چراگاه برای دامهایشان هستند.
چند روز پیش، مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری استان فارس، مهرزاد بوستانی، در گفت‌وگو با تسنیم، گفت: «فعلا [قطریها] سه شهرستان لار، فراشبند و زرین‌دشت را انتخاب کرده‌اند و در حال انجام تشریفات قانونی برای راه‌اندازی مرکز پرورش شتر در این شهرستانها هستند.» وی همچنین افزوده: «این بخش از سوی سرمایه‌گذاران داخلی مغفول مانده و امید است که ورود سرمایه‌گذار خارجی به این بخش، سرمایه‌گذران داخلی را به توسعه پرورش شتر در استان فارس ترغیب کند.»
منابع آگاه هم از موافقت اداره‌ی منابع طبیعی زرین‌دشت در استان فارس، با انتقال دهها هزار شتر قطری بدین شهرستان، به رغم پوشش گیاهی اندک، نبود آب و چراگاههای درخور این دامها در زرین‌دشت، خبر داده‌اند. به گفته‌ی کنشگران محیط زیست، اگر این توافق اجرایی شود به زودی شاهد فرسایش بیشتر خاک و بیابانی‌شدن شهرهای زرین‌دشت و داراب و رخت بربستن زندگی از این شهرهای باستانی خواهیم بود.
به گزارش «مردم‌سالاری آنلاین»، در این زمینه، مرتع‌داران و دامداران حاجی‌آبادِ زرین‌دشت هم در نامه‌ای به منابع طبیعی، فرمانداری، امام جمعه و نماینده‌شان در مجلس خواهان جلوگیری از ورود این چند ده هزار شتر قطری به زیستگاهشان شده‌اند.
آنها، که تنها راه درآمد خود و خانواده‌هایشان را نگهداری دام اعلام کرده‌اند در این نامه یادآور شده‌اند: «اینجانبان ... مرتع‌داران و دامداران شهر حاجی‌آباد ... که زندگی را با هزاران سختی و مشقت با گذراندن سالهای خشکِ بی‌آب‌وعلف سپری نموده‌اند و تنها درآمد این خانواده‌ها از طریق نگهداری دامهای خود بوده است، هم‌اکنون شاهد از بین رفتن مرتع خود، طبیعت و بوته‌هایی‌اند که سالیان متوالی با چرای درست و به موقع آنها را حفظ نموده‌اند، اکنون شخصی غیر بومی درخواست پرورش پنج هزار شتر در مراتع این دامداران [را داده] است که خود موجب تضییع حقوق دامداران و خانواده‌های آنها و از بین رفتن اشتغال تعداد زیادی از افراد [می‌شود]».
این دامداران، در دنباله، هشدار داده‌اند: «با آمدن این فرد قطری دیگر نگهداری دام در این مناطق به کلی از بین می‌رود، و با وارد نمودن شتر از منطقه عربستان، باعث به وجود آمدن بیماریهای مسری که از شتر به انسان منتقل می‌شود و سالهای گذشته هم در عربستان شیوع داشته است و همچنین موجبات نارضایتی بیشتر افراد دامداران منطقه حاجی‌آباد می‌شود.»
آنان در پایان برای پیشگیری از «هر گونه نزاع و اختلافات احتمالی» خواهان همکاری و یاری مسئولان با دامداران این منطقه شده‌ و افزوده‌اند: «هم‌اکنون دامداران با کمبود مراتع چرا مواجه هستند و اگر این اتفاق نامیمون و شوم بیفتد دیگر راهی جز به انزوا کشیدن دامدان منطقه نیست.»
همه‌ی اینها در در حالی رخ می‌دهد که پیش از این، به دامداران زرین‌دشتی گفته شده بود که برای نگهداشت چراگاههای موجود باید دامهای خود را کاهش دهند. کنون این پرسش پیش می‌آید که چگونه است دامداران ایرانی برای حفظ مراتع سرزمینشان باید دامهای خود را کاهش دهند، ولی دامداران عرب می‌توانند از این چراگاهها بهره ببرند، بی آنکه پیامدهای گسترده‌ی زیست‌بومیِ آینده‌اش را هم به جان بخرند؟!