قضیه یک مرض جدید

آن چیزی که در قضیه استعفای محمدعلی نجفی، شهردار تهران ممکن است جالب به نظر برسد، روند انکار و اصراریست که میان او و اعضای شورای شهر شکل گرفته بود. سوال این است که اگر واقعا نجفی این قدر که خودش می گفت، حالش بد بود و مرضش لاعلاج، پس اعضای شورای شهر چرا اینقدر اصرار کردند؟ این مساله ای است که با رویت چند کاغذ و مدرک پزشکی حل می شود؛ اصلا نجفی به جای این همه معاون و همراه و همکار که یکی از اعضاء از آن با عنوان «قشون کشی» یاد کرد، پزشک معالجش را می آورد شورا تا خیلی واضح برای همه توضیح بدهد.
وقتی این قدر اعضا اصرار می کنند، کفه فشارهای بیرونی در قضیه استعفای نجفی سنگین تر می شود و آن وقت است که به نجفی بر می گردیم و با مشاهده اصرار و التماسش برای پذیرش استعفا ممکن است متوجه شدت فشارهای بیرونی هم  بشویم.
یکشنبه اولین جلسه شورای شهر تهران در فصل بهار بود و آقای نجفی که از اسفندماه سال 96، متن استعفایش را نوشته بود برای توضیح علت به شورا آمده بود؛ خوب که به جملاتش دقت می کردید یکی درمیان، تقصیر علت استعفا را اول به گردن بیماری می افتاد و بعد نوبت فشارهای بیرونی می شد؛ در  توضیح ادامه ندادن سمت شهرداری که حالا شش ماهی از آن می گذرد، می گفت که مریض است و باید اول اردیبهشت بستری شود و این مبتنی بر مشیت الهی است و  مریضی اش معلوم نبود؛ حدود یک ماه و نیم قبل یکهو معلوم شد؛ تقریبا همان موقعی را می گوید که دختربچه ها ی معروف زیر 9 سال توی برج میلاد رقصیدند.
آخرین روزهای شورای چهارم بود که مهدی چمران، رئیس سابق شورا، در مصاحبه ای گفته بود که «بعد از قالیباف شهردار شدن سخت است!» نجفی هنوز پشت تریبون است و مخطابش آنهایی که به محض مطرح شدن نامش به عنوان گزینه شهرداری شروع به تخریبش کردند و از نظرش درباره آزادی قلیان کشیدن و مریضی قلبی اش یاد کردند تا استعفایش از سازمان میراث فرهنگی و... می گوید: «شما هم خیلی خوشحال نباشید واعلام پیروزی نکنید؛ آن پیشگویی پیغمبرگونه شما آنطور که شما گفتید اتفاق نیافتاده؛ من قلبم مشکل نداشت و بقیه مسائل هم همین طور بیماری من یک مرض جدید است؛ من اگر بخواهم دو تا کار را با هم بکنم یعنی هم شهردار باشم هم معالجه کنم به شهرداری  تهران لطمه می زنم.»
حالا نوبت فشارهای بیرونی می شود و نجفی با لحنی تندتر توضیح می دهد که «من از هیچ کوششی فروگذار نکردم؛ تیتر مهم صدا و سیما در دوره من، 14 میلیون تومام سفره هفت سین شورای شهر بود در حالی که در دوره قالیباف به چندین هزار میلیارد تومان اختلاس ها اصلا اشاره هم نمی شد؛ بله؛  از هر کرانه تیر جفا کرده اند رها؛  شاید در این میانه یکی کارگر شود؛ البته من بیمارم و علاجش طول می کشد.» او به یک سوال دیگر هم این طور پاسخی گذرا شبیه بقیه سوال ها می دهد که در جریان تعیین مدیرها یک عده از مدیران قبلی به او تحمیل شدند و نمی گوید از طرف چه کسی یا نهادی؟ یکی ازانتقادها از طرف خودی ها به آقای نجفی این بود که چرا با وجود انتقادات، برخی مدیران پیشین را دست نخورده باقی گذاشته؟
نجفی در حال سخنرانی است: «... پس استدعا دارم برای خاطر مردم عذر مرا بپذیرید.  من همه تهدیدها و توهین ها و تهمت ها را برای مبارزه با سیستم فسادآلود پذیرفتم و دم برنیاوردم حالا هم تا زمان جانشین ادامه می دهم؛ توقع دارم فرصت معالجه بنده را فراهم کنید و طلب بخشش و دعای خیر می کنم.»
حالا نوبت اعضاء است که صحبت کنند؛ الویری تعریف می کند که چطور در شورای اول استعفای او منجر به لطمات جبران ناپذیری به بدنه شورا شد؛«خاطره تلخ شورای اول را به یاد دارم که به عنوان شهردار تهران استعفاء دادم. آن زمان، اختلاف جدی میان شورا و شهرداری وجود داشت که به همین دلیل عنوان کردم اگر شورای شهر روی فرد دیگری تفاهم می کند من استعفا خواهم داد؛ آقای حجاریان امضای هشت نفر از 15 عضو را آوردند که این افراد روی آقای ملک مدنی، تفاهم داشتند و من نیز به بلافاصله استعفای خود را نوشتم و این موضوع بدون شرکت من در جلسه مطرح، تصویب شد اما تمام نشد؛ این موضوع موجب واردشدن لطماتی به شهر و جبهه اصلاح طلبان شد.»
مسجدجامعی می گوید وقتی نجفی اینقدر فداکاری دارد و می گوید که درمان بیماری  در خدمت رسانی اش به مردم خلل ایجاد می کند پس این نشان می دهد انتخاب او به عنوان شهردار از سوی ما درست بوده. زهرا صدراعظم نوری هم توضیح می دهد که بیماری آقای نجفی بیماری رجل سیاسی است و عادی است؛ حضار می خندند و البته منظور او رجل سیاسی تنها مردان را شامل می شود؛ محسن هاشمی هم به شوخی می گوید پس ما رجل سیاسی نیستیم؛ از شایعات این طور برمی آید که مشکل آقای نجفی مربوط به پروستات است.
هنوز رای گیری انجام نشده؛ محسن هاشمی برای لحاظاتی صحن را ترک می کند و وقتی برمی گردد خطاب به آقای نجفی می گوید که فکر می کند او هم باید استعفاء بدهد و انگار کم کم دارد مشکل آقای نجفی را پیدا می کند؛ حضار می خندند؛ بله خنده دار است و آقای هاشمی شوخی می کند اما اگر روند همین طور پیش برود ممکن است شوخی شوخی همه رجل سیاسی بیمار شوند و یا اصلا این بیمارشدن ها تبدیل به رویه شود؛ رویه ای که به راحتی منجر می تواند منجر به  عزل یک مدیر و نصب دیگری شود.
حالا رای گیری تمام شده و از 20 نفر حاضر، شانزده نفر خواسته اند که نجفی بماند؛ چند ساعتی از رای گیری گذشته و بعضی کانالهای تلگرامی از قول آقای نجفی  نوشته اند که  با رای قاطع اعضاء برای ماندنش، تا جایی که در توانش هست این مسئولیت را ادامه خواهد داد و با این جمله باز هم مریض بودن یا مریض نبودن در هاله ای از ابهام فشارهای بیرونی باقی می ماند.
گزارش : آساره کیانی