اگر رئیس جمهور هیچ کاره است؛ پس چرا...

تناقضات محمد باقر قالیباف که از مواضع دو گونه وی در مورد حوادث کوی دانشگاه آغاز شده همچنان ادامه دارد؛ بطوریکه او در سیاست خارجی نیز به گونه ای دو پهلو سخن می گوید.
به گزارش پایگاه خبری فریادگر، سیاست خارجی هر کشور، متشکل از یک سری اهداف بلند مدت و کوتاه مدت است. اهداف کوتاه مدت در راستای رسیدن به اهداف بلند مدت، برنامه ریزی و اجرا می شود. در قانون اساسی؛ تعیین سیاستهای کلی نظام جمهوری اسلامی ایران پس از مشورت با مجمع تشخیص مصلحت نظام، از اختیارات رهبری است. رئیس جمهور عملا اجرا کننده سیاست های کلی نظام است، البته در این حوزه، رئیس جمهور فضاهایی برای عمل مستقل در اختیار دارد؛ به طوری که این حوزه عمل، فقط در اهداف کوتاه مدت جای دارد. با این حال رئیس جمهور با عملکرد خود می تواند، تأثیرات زیادی را در روند اجرای اهداف سیاست خارجی داشته باشد.
در دوران انتخابات کاندیداها هریک به گونه ای با بحث سیاست خارجی مواجه شده و پاسخ می دهند. آیا اظهار نظر در حوزه کلان سیاست خارجی توسط نامزدان پاستور خالی از اشتباه نیست؟
قالیباف در برنامه گفت‌وگوی ویژه خبری شبکه دو در روز هفتم خرداد، تاکید کرد؛ تغییر سیاست خارجی در چارچوب جمهوری اسلامی در توان رئیس‌جمهوری نیست.
این در حالی است که قالیباف در اردیبهشت ماه با انتقاد از احمدی‌نژاد در طرح مسئله هولوکاست ابتدا با رد «تابو و خط قرمز» بودن مذاکره با آمریکا گفته بود: «با آمریکا جایی که لازم باشد حتماً مذاکره می‌کنیم».
وی در این برنامه تلویزیونی با انتقاد از دستگاه دیپلماسی کشور در سی سال گذشته، از علی‌اکبر ولایتی، از حسن روحانی و سعید جلیلی انتقاد کرده و گفته: «ممکن است بعضی عزیزان در برنامه‌های خودشان این حرف‌ها را می‌زنند می‌گویند که آقا ما این کار را حل می‌کنیم و آن کار را حل می‌کنیم... سی سال از کشور می‌گذرد دیپلماسی کشور ما را چه کسانی اداره می‌کردند به هرحال عزیزانی هستند که الان در واقع در منظر مسئولیت هستند و نامزد هم هستند.»
ولایتی جواب هم ائتلافیش را چند روز پیش در همین برنامه داده بود. وی با بیان خاطراتی از دوران وزارت خارجه شانزده ساله اش و اینکه چگونه کشورها صف می کشیدند تا با من صحبت کنند؛ خود را بزرگترین و بهترین دیپلمات انقلاب اسلامی معرفی کرد.
این در حالی است که ولایتی تیر خلاص را بر پیکر بی اصالت ائتلاف ۲+۱ در روز سه شنبه هفت خرداد در نشست خبری زد و اظهار داشت که، ما سه نفر تصمیم گرفتیم تا آخر در صحنه انتخابات بمانیم و در صورت انتخاب شدن هریک دو نفر دیگر با وی همکاری کنند. وی در برنامه گفتگوی تلویزیونی نیز گفته بود: «من تا آخر ادامه می‌دهم و بنا ندارم به نفع کسی عقب نشینی کنم».
سرنوشت سیاسی راستگرایان سنتی، در فروپاشی ائتلاف پنج گانه شان بود و امروز نیز، فروپاشی ائتلاف پیشرفت یا ۲+۱؛ بازی ضعیف سیاسی، سیاست پیشه گان بی پیشه را نمایان کرد.
قالیباف در انتقاد به این سه‌ نفر گفت: «در سه دهه گذشته اینها یا مسئول دیپلماسی کشور بودند یا در حوزه امنیت ملی در دبیرخانه بودند به هرحال امروز وضعیتی که ما در حوزه دیپلماسی اقتصادی و حل مشکلات اقتصادی داریم کارنامه همین افراد است ».
جلیلی نیز جواب قالیباف را داده و با رد تنش زدایی خبر از ادامه راه مقاومت خویش می دهد. سعید جلیلی در تلویزیون برای ایرانیان خارج از کشور صحبت کرده و می گوید: "سیاست اساسی ما باید تهدیدزدایی باشد اما اگر کسی بخواهد با تهدید و تنش منافع خود را دنبال کند و منافع ملت ایران را زیر پا بگذارد نمی‌توان پذیرفت . این اقدام اوج ذلت برای یک کشور است. . . . نمی‌شود زیر بار ذلت برویم و در برابر کسانی که ما را تهدید می‌کنند عقب‌نشینی کرده و بگوییم سیاست ما تنش‌زدایی است."
جلیلی در این برنامه گفته: «ما نیازی به تنش‌زدایی نداریم. برخی کشورها هستند که باید کاری کنند تا با ملت ایران تنش نداشته باشند».
روحانی که همواره از عملکرد خود در شورای امنیت ملی دفاع کرده در برنامه گفتگوی ویژه خبری می گوید: آمریکا در آن زمان می‌خواست پرونده ایران را به شورای امنیت بفرستد اما ما نگذاشتیم کشور دچار تحریم شود و آنچه که اکنون در فناوری هسته ای داریم را کامل کرده و به دنبال این بودیم که آن را تبدیل به یک فرصت کنیم.
عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام با تأکید بر اینکه ما فناوری هسته ای را کامل کردیم، گفت: مقام معظم رهبری در مذاکرات تهران در تاریخ ۱۱/۸/۸۲ فرمودند که در این مذاکرات توطئه آمریکا و اسراییل شکسته شد و ما توانستیم فناوری هسته ای را کامل کنیم و منظورم از ما تمامی دانشمندان در این عرصه است که فرصت لازم را ایجاد کردیم تا UCF و UF۶ کامل و تولید شود و همچنین روزی که من این پرونده را ترک کردم ۱۷۰۰ سانتریفیوژ داشتیم در حالی که وقتی این پرونده را بر عهده گرفتم تنها ۷۵۰ سانتریفیوژ داشتیم.
اگر رئیس جمهور قادر به دخالت در سیاست های کلی در حوزه خارجی نیست؛ پس نقد قالیباف از دستگاه دیپلماسی به عنوان یک جزء و اجرا کننده سیاست های کلی چه معنایی می تواند داشته باشد؟
شاید قالیباف فقط خواسته تا نقد کند؛ طوری که این نقد متوجه رقبای به اصطلاح انتخاباتی اش باشد. ولایتی یار دیروز و دشمن امروز، که پر از خاطرات خارجی است. روحانی که در این چند سال نقشی جز سیبل را بازی نکرده و مورد انتقاد شدید اصولیون بوده و جلیلی که در راستای سیاست های تعیین شده نظام با خانم اشتون ملاقات و مذاکرات هسته ای را انجام می دهد. قالیباف نیز که شهردار بوده، نظری در مورد سیاست خارجی نمی دهد و در عوض، مدام وعده ی بهبود وضعیت اقتصاد در مدت دو سال را تکرار می کند؛ اقتصادی که ریشه اصلی مشکل آن، در سیاست خارجی چند سال اخیر است!
گزارش : بهزاد رَوَن