چرا زندان گوانتانامو بسته نشد؟

گزارش هایی که از زندان نظامی آمریکا در خلیج گوانتانامو می رسد حاکی از آن است که اکثر زندانیان دست به اعتصاب غذا زده اند.
به گزارش پایگاه خبری فریادگر، اگرچه دولت اوباما بیش از نیمی از این زندانیان را آزاد کرده است هنوز ۱۶۶ نفر از آنها در زندان باقی مانده اند که بعضی از آنها ، ده ساله دوم زندان خود را می گذرانند، بعضی هم به فراموشی سپرده شده اند ، بدون این که اتهام مشخصی داشته باشند. رییس جمهور اوباما اگرچه با جسارت دستور تعطیل زندان گوانتانامو را در ۲۲ ژانویه ۲۰۰۹ امضا کرد، موفق نشد آن را تعطیل کند. همچنین نتوانست تصمیم خود برای زیر نظر گرفتن این زندان - که شرایط نابسامان آن لکه ای خواهد شد به یادگار و میراث او- به اجرا در آورد.
یمین المرواله - یکی از زندانیان گوانتانامو - به وکیلش نوشته است: «ما در خطریم. یکی از سربازان یک ماه پیش به یکی از زندانیان تیر اندازی کرد. اشاره او به گلوله های لاستیکی است که به وسیله نگهبانان نظامی به آنها شلیک شده بود. پیش از آن یک نیروی اضطراری را با سلاح- ام۱۶- به سلول یکی از زندانیان فرستاده بودند و اکنون می خواهند وضع ما را به تاریک ترین روزهای حکومت بوش برگردانند. آن ها این موضوع را به ما اطلاع داده اند. خواهش می کنم کاری برای ما بکنید ». اشاره المرواله، استفاده گزارش شده ای است از گلوله های لاستیکی که قبلاً به وسیله نگهبانان نظامی به طرف زندانیان، شلّیک شده بود. طبق گفته پردیس کبریایی که وکیل برجسته ای است و در کانون حقوق مدنی کار می کند و موکلش قالب ال بیحارنی یکی از زندانیان گوانتانامو است و اکنون در اعتصاب غذا به سر می برد ، البیحانی به او اظهار داشته است که در کمپ ۶ که بیشترین امکانات گوانتانامو را هم دارد تعداد زیادی در این اعتصاب شرکت دارند. در این زندان اکنون حدود ۱۳۰ زندانی مرد حضور دارند که همه آنها به جز افراد سالخورده و مریض در این اعتصاب شرکت کرده اند. خود او حدود ۱۰ کیلو وزن کم کرده است. دیابت دارد و میزان قند خونش به شدت دچار نوسان شده و می گوید تیم پزشکی زندان به او گفته اند که زندگی اش در خطر است. او و دیگران می خواهند که صدایشان را به بیرون از زندان برسانیم.
در عین حال قرار است در واشینگتن دی سی، مسئولان دولتی از سیاست اوباما در گوانتانامو در مقابل کمیسیون حقوق بشر آمریکا- که یکی از ارکان ایالات متحده است - دفاع

کنند. عمر فرح همکار کبریایی که وکیل دعاوی است خطاب به این کمیسیون گفت : من وکیل طارق رعودا هستم که یک جوان یمنی است و از فوریه ۲۰۰۷ بدون وقفه در حال اعتصاب غذا بوده است. هر روز به زور با یک لوله پلاستیکی به او غذا می خورانند. هم اکنون که از او صحبت می کنیم احتمالاً از سلول بیرونش برده اند، به یک صندلی بسته اندش و به وسیله یک لوله لاستیکی از راه بینی به معده اش غذا می رسانند. دولت اوباما ادعا کرده است که تنها ۶ یا ۷ زندانی اعتصاب غذا کرده اند ولی نامه زندانیان و وکیلی که شاهد ماجراست حاکی از آن است که بیش از ۱۰۰ نفر از ۱۶۶ زندانی گوانتانامو در ماه دوم اعتصاب غذای خود بسر می برند. وکیل دیگر این زندانیان کریستین هاسکی- از پزشکان حقوق بشر- هم این موضوع را تأیید کرد . او توضیح داد که دلایل متعدد مربوط به شرایط زندان، شوک های روانی و جسمی مزمن و حاد که در نتیجه نگرانی زیاد ،هیجان ، دلشوره ، اضطراب، ترس و وحشت از این که نمی دانند کی آزاد می شوند و آیا هیچ وقت آزاد می شوند- و همه این شرایط غیر قابل کنترل سبب استرس شدید در سیستم ایمنی بدن می شود و بر عروق قلب تأثیر می گذارد و ممکن است به تنگی نفس (آسم)، دیابت، ورم معده، افسردگی و خودکشی بینجامد.
در جلسه شنود، مسوولان دولت اوباما انکار کردند که افرادی را به طور نامحدود بازداشت می کنند. مایکل ویلیامز مشاور ارشد دولت می گوید "ایالات متحده تنها افرادی را بازداشت می کند که باز داشت شان قانونی باشد و قصد ندارد هیچ فردی را بیش از آنچه لازم است در بازداشت نگاه دارد. عمر فرح وکیل عضو کانون حقوق مدنی اظهار داشت: " به خاطر رنج و عذابی که بازداشت های نامحدود برای زندانیان گوانتانامو ایجاد می کند و خطر های فیزیکی (بدنی) که به وجود می آید و به خاطر این واقعیت که دولت خود پذیرفته است که بیش از نیمی از زندانیان را علاقه ای به ادامه بازداشت شان ندارد و به خاطر این که ۹ زندانی در گوانتانامو و تحت سرپرستی دولت آمریکا مرده اند پس از گذشت ۱۱ سال آیا دیگر کافی نیست؟ اعتصاب غذای زندانیان گوانتانامو جسورانه ، نومیدانه ، معترضانه و مخاطره آمیز است. برای نجات آنها دولت باید بلافاصله به وضع آنها توجه نشان دهد و اوباما باید به عنوان رییس جمهور بستن این زندان را یکی از وظایف خود به شمار آورد. 
نوشته ایمی گودمن
ترجمه پوراندخت مجلسی
منبع:رویاهای مشترک