چرخش ناگهانی از راست افراطی به چپ افراطی

گروه بین‌الملل - علی ودایع: کت‌آبی‌ها فعلا از شر یک بلای بزرگ راحت شدند. فرانسوی‌ها در شبی که کمترین کارشناسی فکر می‌کرد، با صدای بلند به راست افراطی نه گفتند. نکته جالب اینجاست که همزمانی پیروزی چپ‌های پاریس با پیروزی چپ‌های لندن مورد توجه قرار گرفت؛اتفاقاتی که با استقبال گرم اتحادیه اروپایی مواجه شد.
به گزارش لوموند، دور دوم انتخابات زودهنگام پارلمانی فرانسه برگزار شده است. طبق نتایج اعلام شده؛ اتحاد لحظه‌ آخری موسوم به «جبهه مردمی جدید / NFP» متشکل از چهار حزب اصلی جریان چپ(سوسیالیست‌ها، سبزها، کمونیست‌ها و فرانسه تسلیم‌ناپذیر) ۱۸۱ کرسی به دست آوردند. در جایگاه دوم، ائتلاف حزب حاکم موسوم به «همه با هم / Ensemble» حائز 166 کرسی شده است.
به گزارش مردم سالاری آنلاین ،حزب «اجتماع ملی / RN»که در دور اول نتایج بسیار خوبی بدست آورده بود بر خلاف نظر سنجی‌ها پیش از برگزاری دور دوم سقوط کرد و به جایگاه سوم بسنده کرد. مهره‌های «مارین لوپن» علیرغم درخشش در دور نخست، در نهایت تنها ۱۴۳ کرسی را به دست آورد. با این وجود، این ارقام نسبت به انتخابات پارلمانی سال ۲۰۲۲ میلادی که لوپن تنها ۸۹ کرسی داشت، افزایش قابل ملاحظه‌ای دارد که می‌تواند از همین حالا زنگ‌خطری باشد برای انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۷ در این کشور.ائتلاف راست میانه جمهوری‌خواه هم در مجموع ۶۷ کرسی بدست آورد.
پس از اعلام نتایج دومین دور انتخابات پارلمان فرانسه، فرانسوا اولاند که طی سال‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۷ میلادی رئیس جمهوری این کشور بود با کسب ۴۳.۲۹ درصد آرا، الیزابت بورن نخست‌وزیر پیشین که به دلیل استفاده مکرر از ماده ۴۹.۳ قانون فرانسه برای تصویب قوانین بدون موافقت پارلمان محبوبیت پایینی داشت با ۵۶.۳۷ درصد آرا، و درنهایت ژرار دارمنن وزیر کشور، از حوزه‌های انتخابیه خود برگزیده و روانه مجلس ملی فرانسه شدند.
آخرین مهلت فرانسه
«اولیویه فور» دبیراول حزب سوسیالیست و نماینده پارلمان فرانسه ضمن استقبال از این نتیجه اعلام کرد: «اگرچه این رای از وقوع بدترین اتفاق جلوگیری کرد؛ اما آن را باید تنها یک مهلت دانست.ضروری است که روی بازبینی واقعی سیاست‌ها کار شود تا یک بار دیگر امکان تشکیل یک ملت یکپارچه فراهم شود.»
« ژان-لوک ملانشون» رهبر حزب چپگرای «فرانسه تسلیم‌ناپذیر» طی سخنانی اعلام کرد: «مردم ما توسل به بدترین راه حل را رد کردند که تسکین بزرگی برای اکثریت کشور است.»
او تاکید کرد که اکنون امانوئل مکرون، رئیس جمهوری فرانسه باید خواسته مردم را بپذیرد و این ائتلاف «جبهه مردمی» است که باید اداره کشور را برعهده بگیرد.
پرخاشگری راست افراطی
«جردن باردلا» رئیس حزب راست افراطی «تجمع ملی» طی سخنانی «مشارکت تاریخی» فرانسوی‌ها در این انتخابات و حمایت «وطن پرستان» از حزبش را ستود و در مقابل، به تقبیح ائتلاف راست میانه فرانسه با رقبای این حزب با هدف عدم پیروزی «تجمع ملی» پرداخت. او افزود که این نتیجه، برای میلیون‌ها فرانسوی «آینده‌ای باثبات» به ارمغان نمی‌آورد و به نکوهش «ترتیبات انتخاباتی» پرداخت که باعث می‌شود به دلیل نداشتن اکثریت در مجلس، اوضاع کشور به هیچ سرانجامی نرسد. او یکبار دیگر تاکید کرد که حزب «تجمع ملی» در هیچ سازش سیاسی شرکت نخواهد کرد.
نخست وزیری فرانسه و مساله پارلمان معلق
کاخ الیزه از ذوق ناکامی راست افراطی در پوست خود نمی‌گنجد اما واقعیت این است که نتایج انتخابات پارلمانی در دور دوم نتایج آشفته ای را به دنبال داشت و هیچ یک از احزاب نتوانستند اکثریت را کسب کنند. مساله پارلمان معلق می‌تواند منجر به آشوب سیاسی در پاریس شود.
گفته می‌شود که گابریل اتل «فعلا» در مقام نخست وزیری فرانسه می‌ماند تا نتیجه رایزنی‌های مکرون با ائتلاف احزاب چپ مشخص شود.
اینکه در ادامه چه می‌شود هنوز در‌هاله‌ای از ابهام است. به طور رسمی، رئیس جمهوری فرانسه صلاحیت انتخاب نخست وزیر آینده فرانسه را دارد .مکرون به لحاظ قانونی ملزم به پذیرش نتایج انتخابات نیست اما بنا به عرف سیاسی، فردی از گروه یا ائتلاف پیشرو در پارلمان باید مقام نخست‌وزیر تصاحب کند.
این گمانه زنی وجود دارد که مکرون تلاش کند فردی «فراجناحی» را به نخست وزیری برگزیند. معضل بزرگ پاریس این است که که فرانسه دست‌کم در تاریج جمهوری پنجم در عمل یک دولت ائتلافی را بر خلاف همتایان اروپایی خود تجربه نکرده است . معلوم نیست ائتلاف که بسیار پیچیده و حتی در صورت شکل گیری شکننده می‌نماید، تا چه اندازه عملی باشد.
از سوی دیگر اگرچه اتحاد چپ‌ها و لیبرال‌های مکرون در جریان کارزار انتخاباتی توافق کردند که با همکاری و آرای تاکتیکی خود مانع از پیروزی راست افراطی شوند، اما ائتلاف عمیق‌تر بین این دو گروه برای اداره فرانسه بعید به نظر می‌رسد.پیش‌تر امانوئل مکرون به صراحت تصریح کرده بود که ائتلاف تاکنیکی با چپ‌ها قطعا به معنای سپردن حکومت به شخص ملانشون نخواهد بود.
احتمالا ملانشون از سمت چپ‌ها به عنوان کاندیدای نخست وزیری معرفی شود. ملانشون بیشترین کرسی (۷۶ نماینده) را در اتحاد «جبهه جدید مردمی»‌ به دست آورد. حال آنکه حزب سوسیال (۶۵ نماینده)، حزب سبزها (۳۴ نماینده) و حزب کمونیست (۹ نماینده) دارند. البته ملانشون هم راهی سخت یا حتی محال تا رسیدن به نخست وزیری مقابل خود می‌بیند.
«فرانسوآ بیرو» میانه رو و یا حتی «ادوارد فیلیپ» نخست وزیر اول مکرون همچنان از گزینه‌های دیگر پست نخست وزیری هستند. ادامه فعالیت اتال به عنوان نخست وزیر فرانسه با راهبرد روزمره هم گزینه ای دیگر است.
فارغ از نتیجه، گفته می‌شود که هر دولتی که از این آشفتگی بیرون بیاید، بعید است که برای مدت طولانی پایدار بماند. مذاکرات بودجه پاییز امسال اولین مورد اصلی مناقشه خواهد بود.فرانسه پس از ناکامی در دستیابی به اهداف اولیه در سال جاری، برای کاهش کسری بودجه خود با فشار مواجه است. گمانه‌زنی‌های بسیاری وجود دارد که چپ‌ها، لیبرال‌ها و راست افراطی هرگز بر سر آنها توافق نخواهند کرد.
در نهایت چیزی که از نتایج دور دوم انتخابات پارلمانی فرانسه واضح است، «نه» به راست افراطی و عدم تمایل فرانسوی‌ها به اداره کشورشان از سوی لوپنیست‌ها دستکم در شرایط فعلی است. اما آنچه حتی با درخشش غیرمنتظره ائتلاف چپ‌ها بیش از هر چیز دیگری همچنان مبهم باقی‌مانده است، آینده سیاسی فرانسه و در راس آن بن‌بست احتمالی در تشکیل دولت و فلج‌شدن اداره کشور است.
اگرچه ثبات سیاسی فرانسه با چالش مواجه خواهد شد اما تاثیر پیروزی چپ‌ها در لندن روی نتیجه نهایی پاریس تاثیرگذار بوده است.
پوپولیسم راست افراطی، شکست سیاست‌های محافظه کاران و در نهایت ترس از تکرار تاریخ توسط راست افراطی روی چرخش ناگهانی فرانسوی‌ها از راست افراطی به چپ افراطی تاثیرگذار بود.