بازگشت موسیلینی به رم

گروه بین الملل – علی ودایع: صدای پای راست افراطی در اروپا بلندتر از هر زمان دیگری شنیده می شود ؛ تا اتحادیه اروپا بیش از گذشته نگران بازگشت فاشیسم باشد. همین هفته گذشته بود که راست گرایان در کشور سوئد به موفقیت دست پیدا کردند.
به گزارش مردم سالاری آنلاین ،حوالی شش ماه پیش بود که اروپا گمان می کرد توانسته میلی متری از خطر «مارین لوپن» رهبر راست افراطی فرانسه راحت شود اما حالا میراث داران «بنیتو موسیلینی» در ایتالیا به یک پیروزی بزرگ دست یافته اند. افزایش قدرت راست افراطی موضوعی است که بیش از همه دل کرملین را خنک می کند.
به گزارش گاردین ،  همانطور که نظرسنجی‌ها پیش‌بینی می‌کردند ؛ رای‌دهندگان ایتالیایی به حزبی با ریشه‌های نئوفاشیستی روی خوش نشان داده اند و ائتلاف راست متشکل از حزب راست افراطی «برادران ایتالیا» با رهبری جورجیا ملونی (Giorgia Meloni) ، حزب ضد مهاجرت «لیگ» (لگا نورد) به رهبری «ماتئو سالوینی» و «فورزا ایتالیا» به رهبری «سیلویو برلوسکونی» را برای هدایت کشورشان انتخاب کردند.
ملونی پس از اعلام پیروزی در مقر حزبش در رم گفت: «اگر ما برای اداره این کشور فراخوانده شویم، این کار را برای همه انجام خواهیم داد. برای همه ایتالیایی‌ها و با هدف متحد کردن مردم (این کشور) این کار را انجام خواهیم داد. »
او ادامه داد: «ایتالیا ما را انتخاب کرد. ما به (کشور) خیانت نمی‌کنیم؛ همان طور که هرگز خیانت نکرده ایم.»
نکته اینجاست که حزب ملونی از میراث یک حزب نئوفاشیستی شکل گرفت که اندکی پس از جنگ توسط نوستالژیست‌های دیکتاتور فاشیست «بنیتو موسولینی» شکل گرفت.
در مجموع ائتلاف راست تندرو با کسب ۴۷ درصد آرا نشان داد که ایتالیا می‌رود تا اولین دولت تحت رهبری راست افراطی خود را پس از جنگ جهانی دوم تجربه کند. همچنین جورجیا ملونی اولین رئیس دولت زن برآمده از یک حزب «پسا فاشیست» می‌شود که سکان هدایت یکی از کشورهای بنیانگذار اتحادیه اروپا را در دست می‌گیرد.
زلزله در اتحادیه اروپایی در جنگ با روسیه
اتحادیه اروپا که تلاش کرد در واکنش به جنگ اوکراین، جبهه متحدی از غرب را در مقابل روسیه به نمایش بگذارد با استعفای «ماریو دراگی» نخست وزیر سابق، نخستین ضربه را از نظام سیاسی ایتالیا خورد. کنار رفتن او از قدرت، جبهه واحدی را که فرانسه، آلمان و ایتالیا در برابر روسیه تشکیل داده بودند، شکننده کرد.
حال، قدرت گرفتن راست افراطی در ایتالیا و همسویی ملونی با سایر راست‌گرایان اروپایی همچون ویکتور اوربان نخست وزیر مجارستان و نیز مارین لو پن رهبر حزب راست افراطی فرانسه، جبهه واحد اروپایی را در برابر روسیه تضعیف خواهد کرد.
امروز همچنین وزارت کشور فرانسه از پیروزی سیلویو برلوسکنی نخست وزیر سابق و راستگرای ایتالیا در انتخابات سنا خبر داد. به نظر می‌رسد وی بتواند ریاست این نهاد را برعهده بگیرد و به این ترتیب قدرت راستگرایان را در ایتالیا کامل کند.
برلوسکنی که در روزهای اخیر به دلیل حمایت از ملونی و حضور در تبلیغات احزاب بیش از گذشته در رسانه ها دیده شد، روز جمعه در مصاحبه‌ای جنجالی در مورد جنگ اوکراین گفت که مردم روسیه، احزاب، وزرا و اطرافیان ولادیمیر پوتین او را به عملیات نظامی در اوکراین سوق داده اند.
مساله برای بروکسل این است که برلوسکنی بر خلاف سایر سیاستمداران اروپایی اقدام نظامی روسیه در اوکراین را تهاجم نخواند.
رهبران اروپایی فعلا با لبخندهای تصنعی سعی کرده اند به پیروزی راست افراطی در ایتالیا واکنش نشان دهند اما نخست وزیرهلند برخلاف همه اعتراف کرد که نتیجه این انتخابات موجب نگرانی در خصوص تحولات اینالیا است.
چالش در آینده بروکسل
 
فراتر از مساله جنگ اوکراین، قدرت گرفتن احزابی که بر ملی‌گرایی تاکید دارند، خطری برای آینده اتحادیه اروپا و تعریف یکپارچگی اروپا محسوب می شود. همسویی ملونی با سایر راست‌گرایان اروپایی همچون «ویکتور اوربان» نخست وزیر مجارستان و نیز مارین لو پن رهبر حرب راست افراطی فرانسه جبهه واحد اروپایی در برابر روسیه را تضعیف خواهد کرد.
این در حالی است که ملونی با اندیشه‌های مغایر با ارزش های فعلی اتحادیه اروپا بر «اروپای متشکل از ملت‌ها» و استقلال رای کشورهای عضو، تاکید دارد.
کاترینا بارلی، معاون رئیس پارلمان اروپا با هشدار در مورد دولتی که قرار است ملونی هدایت آن را برعهده بگیرد، گفت: جورجیا ملونی نخست وزیری با مدل سیاسی ویکتور اوربان و دونالد ترامپ است. پیروزی ائتلاف راست در انتخابات پارلمانی ایتالیا نگران کننده است.
وی افزود: تاکتیک انتخاباتی ملونی نمی‌تواند این واقعیت را که او تهدیدی برای همزیستی سازنده اروپا است، پنهان کند.
ملونی در تبلیغات انتخاباتی خود بارها برچسب فاشیست را رد کرد و در آخرین تلاش ها در ویدئویی به زبان های انگلیسی، اسپانیایی و فرانسوی اصرار کرد که حزبش ایدئولوژی ابتدایی خود را به تاریخ سپرده است.
حزب برادران ایتالیا به رهبری ملونی در انتخابات سال ۲۰۱۸ اندکی بیش از چهار درصد آرا را بدست آورده بود. بنیانگذاران این حزب از نوادگان سیاسی «جنبش اجتماعی ایتالیا» هستند. این جنبش تشکلی سیاسی است که پس از جنگ دوم جهانی توسط حامیان بنیتو موسولینی، دیکتاتور فاشیست ایتالیا بنیان نهاده شد.
آنچه تهدید ایتالیای راستگرا برای اتحادیه اروپا محسوب می‌شود در حمایت دو عضو به اصطلاح ناسازگار کمیسیون اروپا یعنی لهستان و مجارستان از حزب ملونی، خود را بیشتر نشان می‌دهد.
این تهدید آنچنان جدی است که اورسلا فون در لاین رئیس این کمیسیون از پیش هشدار داده بود که ایتالیا در صورت حمله به اصول دمکراتیک اتحادیه اروپا تحریم و از بودجه قابل توجهی محروم می‌شود.
بخش قابل توجهی از طرح احیای اروپا معادل کمکی به ارزش ۷۰ میلیارد یورو به ایتالیا اختصاص دارد. اتحادیه اروپا نگران است این پول عاقلانه استفاده نشود. همچنان که مواضع راستگرایان ایتالیا در مواردی چون مهاجرت و جنگ اوکراین، احتمال پیچیده شدن روابط این کشور با اتحادیه را مطرح می کند.
چشم انداز آینده رم با وارثان موسیلینی
فارین پالیسی می نویسد که فاشیسم در قرن بیستم یک پروژه جوان به نظر می‌رسید اما ایتالیای فعلی جامعه ‌ای به شدت پیرشده است. باید پرسید جذابیت یک کنش بالقوه انقلابی حتی جنبشی خشونت‌آمیز برای جمعیت سالخورده‌ای مانند ایتالیا چیست؟ این یک نکته بسیار مهم است که دوباره به اصل تفاوت فاشیسم کنونی و فاشیسم کلاسیک تاریخی پردازد. دو مولفه فاشیسم تاریخی را تعریف می‌کرد: یکی ترس از انقلاب کمونیستی و واکنش به آن در ایتالیا بود.
این یک ترس بسیار ملموس بود. پس از جنگ جهانی اول یک حزب کمونیست بسیار قدرتمند وجود داشت و یک موج اعتصاب بزرگ به اصطلاح سال‌های سرخ معروفی که فاشیسم به آن پاسخ داد و تجربه تعیین کننده دیگر آن دوره جنگ کامل یعنی جنگ جهانی اول بود. ممکن است جریان فاشیستی توسط مردان مسن با یونیفورم رهبری شود اما جنگ‌های کامل توسط مردان جوان انجام می‌شوند.
حزب برادران ایتالیا طرفدار افزایش نرخ‌زاد و ولد است. آنچه اعضای آن حزب دوست دارند بازگشت به سنی است که در آن جوانان تعداد بیش‌تری نوزاد داشتند. با این وجود، این رویکرد در سیاست میانسال است این سیاستی مسن نیست. بنابراین، ایتالیایی‌های مسن‌تر که تحت تاثیر سیاست‌های دهه‌های ۱۹۷۰.۱۹۸۰ و اوایل دهه ۱۹۹۰ میلادی شکل گرفته‌اند تمایل دارند به حزب دمکراتیک رای دهند. با این وجود، ایتالیایی‌های رده سنی ۳۵ تا ۶۴ سال به احتمال زیاد به برادران ایتالیا رای خواهند داد: افراد میانسال و پر استرس.
جوانان ایتالیایی که ممکن است فکر کنید جذب این جذابیت حمایت از ایتالیای جوان و سالم خواهند شد (اکثریت رای دهندگان زیر ۲۴ سال) به طور چشمگیری از دموکرات‌ها و جنبش پنج ستاره در مقایسه با حزب برادران ایتالیا حمایت می‌کنند. بنابراین، به نظر می‌رسد نوعی سیاست نوستالژی برای جوانان بهتر برای ایتالیای بهتر در حمایت از این حزب سابقا حاشیه‌ای (برادران ایتالیا) وجود دارد.
نکته جالب توجه در مورد ملونی رهبر برادران ایتالیا آن است که برخلاف سالوینی و حزب تحت رهبری او که قهرمان پیشین راست افراطی در سیاست ایتالیا بود به میراث راست نوظهور اروپایی راست نوین دهه ۱۹۸۰ میلادی پایبند است ایده‌ای که میراث مشترک اروپایی را رویاروی جهان اسلام به عنوان جهان بزرگ دیگر مطرح می‌کند. بدین معنا او در زمینه آتلانتیک گرایی از سالوینی قوی‌تر است.
البته این نیز درست است که سیاستمداران ایتالیایی باید عملگرا باشند. آنان می‌دانند که هنوز اکثریت رای دهندگان ایتالیایی طرفدار اروپا هستند. بنابراین، موضع قوی ضد اروپایی شما را به حاشیه می‌برد. هم چنین، آنان می‌دانند که ایتالیا در عمل به حمایت اتحادیه اروپا به ویژه حمایت بانک مرکزی اروپا وابسته است.
هر دولتی که در رم بر سر کار آید به دنبال مذاکره برای یک معامله است اساسا یک روش برای زنده ماندن. این وضعیت در تاریخ ایتالیا ریشه دارد. موسولینی در دهه ۱۹۲۰ میلادی آن موسولینی رادیکال دهه ۱۹۳۰ میلادی نبود. او در داخل ایتالیا رادیکال بود و چپ ایتالیا را نابود کرد اما یکی از عزیز دردانه‌های وال استریت بود و در دهه ۱۹۲۰ میلادی به شکلی کاملا عمدی به توسعه امور مالی خارجی پرداخت. در نتیجه، ما اکنون نیز شاهد نوعی عملگرایی از سوی برادران ایتالیا خواهیم بود.