تکلیف اعلام خطر پدر معنوی جبهه پایداری چه می شود؟

نسبت جبهه پایداری با دولت (که جریان انحرافی هم بخشی مهمی از آن است ) از ابتدای تشکیل این جبهه مورد توجه ناظران سیاسی بوده و درباره آن اظهار نظرهای بسیاری شده است اما همواره از سوی اعضای این جبهه انکار شده است .
به گزارش پایگاه خبری فریادگر، این روزها و پس از اینکه غلامحسین الهام از اعضای ارشد این جبهه بار دیگر سخنگوی دولت شد، این سوال شکل گرفت که چه نسبتی میان جبهه پایداری و جریان انحرافی است؟ آن هم با توجه به این موضوع که جبهه پایداری خود را مرید آیت الله مصباح یزدی می داند و وی کسی است که بیش از همه علیه جریان انحرافی سخن گفته و آنها را خطرناکترین جریان علیه اسلام دانسته است. برای بررسی دقیق این نسبت باید به زمان شکل گیری این جبهه بازگردیم:شروع فعالیت موثر جبهه پایداری اوایل سال ۱۳۹۰ بود ، یعنی حدودا زمانی که محمود احمدی نژاد اقدام به خانه نشینی ۱۱ روزه کرد و پس از آن چهره های شاخص جریان انحرافی از جلوی دوربینها کنار رفتند! انتخاب این زمان برای شروع فعالیت به علاوه اینکه بسياري از اعضاي اين جبهه افتخار همکاري با اعضاي جريان انحرافي را داشته اند، به تحلیلهایی مبنی بر هماهنگی این دو گروه دامن می زد.
در آن روزها، حميدرضا کاتوزيان نماينده اصولگرای تهران در مجلس هشتم در گفت وگویی تصريح کرد: جبهه پايداري را همان جريان رايحه خوش خدمت مي دانم که در دوره قبل و در انتخابات مجلس و رياست جمهوري فعال بود. رايحه خوش خدمت يک جريان دولتي براي ورود در انتخابات بود، اين آقايان نيز همان رايحه خوش خدمتند و هيچ تفاوت ويژه اي ندارند. رهبري جريان رايحه خوش توسط مشايي صورت مي گرفت و اين جبهه پايداري نيز رهبري اصلي و هدايتش بر عهده مشايي و بقايي است، ضمن اينکه بنده هيچ تفکيکي ما بين احمدي نژاد و مشايي قائل نيستم و اعتقاد دارم اين دو داراي يک تفکر و رويکرد در مسائل سياسي و انقلاب و کشور هستند و نگاه آنها نسبت به موضوعاتي نظير روحانيت و حجاب يکسان است و تاکنون هم بارها همديگر را تائيد کرده و با هم همراه بوده اند.
در اسفند ماه سال گذشته و در جریان انتخابات مجلس شورای اسلامی ، جریان رحیم مشایی و جریان جبهه پایداری در غیاب اصلاح طلبان هر دو هدف مشترکی را دنبال می کردند : اینکه جبهه متحد اصولگرایان نتوانند اکثریت مجلس را کسب کنند. اما علی رغم همه تلاش مشترکشان ، این نتیجه به دست نیامد . پس از تشکیل مجلس باز هم این دو دسته پروژه مشترکی داشتند و آن کنار زدن

علی لاریجانی از ریاست مجلس بود . دولت به همراه اعضای جبهه پایداری تلاش خود را کرد تا غلامعلی حداد عادل را به ریاست مجلس برساند اما بازهم نشد!
پس از این اتفاقات بحث اختلاف و انشقاق در جبهه پایداری شکل گرفت که از طرف بعضی از اعضای این جبهه تکذیب شد و پس از آن بود که نزدیکی این جبهه یا لااقل شاخه ای منشعب از آن به دولت علنی شد. انتصاب دوباره غلامحسین الهام به عنوان سخنگوی دولت در روزهایی که قدرت و تاثیر گذاری جریان مشایی در قوه مجریه بسیار بیش از گذشته است ، بار دیگر سوالات درباره نزدیکی این جریان با دولت را افزایش داد. باقری لنکرانی وزیر بهداشت سابق احمدی نژاد و سخنگوی فعلی جبهه پایداری که در اردیبهشت ماه گفته بود : « نسبت جبهه پایداری با جریان انحرافی یک وصله نچسب است. اينكه جبهه پايداري را براي توجيه كم كاري هاي مجلس به جريان انحرافي منتسب مي‏کنند جواب نمي‏دهد» ،دقیقا در این روزها بود که به صراحت اعلام کرد که به جریان انحرافی ، «جریان حاشیه ساز دولت » می گویند ، نه انحرافی!
به این ترتیب محمدرضا باهنر نایب رئیس مجلس شورای اسلامی که شهریور ماه سال گذشته با اشاره به احتمال نزدیک بودن جبهه پایداری با جریان انحرافی خواستار مشخص‌ شدن ارتباط این جبهه با گروه‌های انحرافی شده بود ، یکبار دیگر به این موضوع انگشت نهاد . شاید در این وضعیت چاره ای جز این نمانده بود که صادق محصولی عضو شورای مرکزی جبهه پایداری هفته گذشته اعتراف کند که « با حضور الهام در دولت به دولت نزدیک شده‌ایم»، اما سوالی که همچنان می توان پرسید این است که با توجه به اینکه این روزها دیگر کسی احمدی نژاد و رحیم مشایی را جدا از هم نمی دانند ، پس تکلیف هشدارها و اعلام خطرهایی که آیت الله مصباح یزدی به عنوان پدر معنوی این جبهه درباره مشایی مطرح کرد، چه می شود؟
پاسخهای احتمالی که به این سوال می توان داد ، چنین است :
۱- جبهه پایداری یک جبهه سیاسی است که برای بدست آوردن قدرت شکل گرفته و کاری به کار اعتقادات ندارد و نمی خواهد در آن وادی بجنگد . توجهی هم که این جبهه به آیت الله مصباح دارد جنبه ارشادی دارد نه مولوی!
۲- جبهه پایداری دو شقه شده است و فعلا جنگ در داخل این جبهه مغلوبه است . یک طرف طرفدارن جریان انحرافی و دولت هستند و یک طرف شاگردان آیت الله مصباح یزدی.
۳- جبهه پایداری یک تشکل دولت ساز بوده که مدتی سعی کرد خود را جور دیگری نشان دهد اما به جایی نرسید.