اپلیکیشن شاد یا عامل غم و ناراحتی؟

در روزهای گذشته تعداد متقاضیان خرید موبایل بیشتر شده است. دلیلش هم ساده است: اپلیکیشن آموزشی شاد که دانش آموزان باید عضو آن شوند تا در دوران تعطیلی مدرسه به دلیل کرونا، از درس عقب نمانند. اما این موضوع بویژه برای دانش آموزان مقطع دبستان مشکل ساز شده است.

اول اینکه اغلب دانش آموزان دبستانی موبایل ندارند و جالب است که بارها هشدار داده شده دانش آموزان دبستانی نباید موبایل داشته باشند. اما حالا برای اپلیکیشن شاد اشکالی ندارد!

دوم اینکه بسیاری از خانواده ها توان مالی برای خرید گوشی هوشمند برای فرزندانشان را ندارند و بعضا، مبلغی روی همین یک میلیون تومان یارانه خود که جلوتر گرفته اند، گذاشته اند تا بتوانند برای فرزندشان موبایل تهیه کنند.

واقعا مسوولان آموزش و پرورش به فکر شرمندگی اولیایی که توان مالی خرید موبایل هوشمند ندارند، بوده اند؟ اصلا این اپلیکیشن جدید از کجا آمد و اصولا با کدام قسمت از ساختار آموزشی ما منطبق است؟