عیار فوتبال داخلی در لیگ قهرمانان آسیا

مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا در شرایطی آغاز می شود که فوتبال باشگاهی طی یک ماه گذشته روزهای عجیبی را سپری کرده است. محرومیت دو تیم تراکتورسازی تبریز و استقلال تهران از سوی فیفا در کنار اختلاف کارلوس کی روش با برانکو ایوانکوویچ تنها بخشی از اتفاقات باشگاهی فوتبال ایران است. در این میان نمایش به دور از انتظار ذوب آهن اصفهان، مشکلات مالی استقلال خوزستان و در نهایت شکست پرسپولیس در دربی تهران و نتایج درخشان شاگردان منصوریان در نیم فصل دوم تمامی پیش بینی کارشناسان در آستانه بازی های لیگ قهرمانان را برهم زده است. حال فوتبال باشگاهی در آستانه بزرگترین آزمون خود قرار دارد. آنچه مشخص است کیفیت لیگ برتر فوتبال ایران در چنین مسابقاتی مورد ارزیابی قرار خواهد گرفت. با نگاهی دوباره به شرایط فنی چهار نماینده فوتبال کشورمان متوجه خواهیم شد شانس موفقیت دو تیم پرطرفدار پایتخت با دو سبک فوتبالی کاملا متفاوت که نسبت به یکدیگر دارند از دو نماینده دیگر فوتبال ایران بیشتر است. اهالی فوتبال پرسپولیس مدل برانکو را یکی از شانس های اصلی قهرمانی دانسته و به این تیم بسیار امیدوار هستند. شاگردان برانکو فوتبال را روی زمین و بر اساس مالکیت توپ بازی می کنند. این مهم میتواند مقابل تیم های عربی بسیار تعیین کننده باشد. فوتبال فانتزی و سرعتی قرمز پوشان پایتخت در مقابل تیم های غرب آسیا که فوتبال را قدرتی بازی می کنند هواداران این تیم پرطرفدار را نسبت به موفقیت تیم محبوب خود بسیار امیدوار کرده است. پرسپولیس اگر به دنبال نتیجه گیری در آسیا است، ابتدا باید در تفکرات تهاجمی خود تجدید نظر کند. در لیگ قهرمانان آسیا ایجاد موقعیت روی دروازه حریفان به راحتی بازی های داخلی نبوده و مهاجمان این تیم باید قدر تک موقعیت های به دست آمده را بدانند. مدیریت بازی در لیگ قهرمان آسیا نقش تاثیرگذاری در برتری تیم ها دارد. در مرحله گروهی هر تیمی که بتواند برتری فنی خود را به حریف دیکته کند، موفق به کسب امتیاز خواهد شد. حال پرسپولیس ابزار لازم برای ارائه چنین فوتبالی را در اختیار دارد. مثلث میانی تیم برانکو با حضور کمال کمیابی نیا، محسن مسلمان و سروش رفیعی میتواند هر حریفی را تحت فشار قرار داده و در دو مبحث حفظ توپ و کنترل بازی کمک شایانی به سرخپوشان پایتخت کند. اما از سوی دیگر پرسپولیس در کنارها مشکلات زیادی دارد. آنچه مشخص است سرمربی کروات سرخپوشان هنوز به ترکیب ایده آل خود در کنارها نرسیده و نتوانسته در این منطقه از زمین یک بالانس فنی مناسب ایجاد کند. تغییرات زیاد و استفاده از بازیکنان در پست های غیرتخصصی نشان دهنده مشکلات این تیم در این منطقه از زمین است. اما نکته حائز اهمیت در این مورد برهم خوردن هماهنگی و نظم تیمی شاگردان برانکو به دلیل آزمون و خطاهای این مربی برای ایجاد بالانس در کنارها می باشد. حال دیگر زمان آزمون و خطا نیست، برانکو با استفاده از بازیکنان در پست های تخصصی باید هرچه زود نظم تیمی از دست رفته طی دو بازی گذشته را بازگرداند. در این میان عملکرد قابل قبول محسن ربیع خواه در پست هافبک دفاعی میتواند نشانه خوبی باشد. اما دیگر تیم پرطرفدار پایتخت این روزها در بالاترین سطح خود طی چند سال اخیر قرار دارد. عملکرد قابل قبول شاگردان علیرضا منصوریان در کنار نتایج درخشان این تیم بخصوص در بازی مقابل دو تیم السد قطر و پرسپولیس در آستانه شروع لیگ قهرمانان آسیا بهترین خبر برای هواداران تیم آبی پوش پایتخت است.
استقلال مدل منصوریان برخلاف دیگر تیم پرطرفدار پایتخت توپ را به حریف داده و فضا را در اختیار میگیرد. آنچه مشخص است آبی پوشان پایتخت استاد بازی بدون توپ هستند. خراب کردن بازی حریف که با پرس شدید و دوندگی زیاد بازیکنان این تیم همراه است، تفکر اصلی استقلال طی چند بازی اخیر می باشد. هافبک های این تیم با خطاهای زیاد در یک سوم میانی اجازه هیچگونه بازیسازی را به حریف نداده و بازی فیزیکی خود را به حریف دیکته می کنند. اما این تازه آغاز راه تاکتیکی تیم منصوریان است، سرعت زیاد بازیکنان جوان این تیم در تبدیل دفاع به ضدحمله، استقلال را تبدیل به یکی از هجومی ترین تیم های ایران کرده است. اما تیم جوان مشکلات خاص خودش را دارد. تجربه یکی از ارکان اصلی موفقیت در لیگ قهرمانان آسیا است. فاکتوری که تیم منصوریان از آن بهرمند نیست. آبی پوشان پایتخت در این دوره از مسابقات حد وسط نخواهند داشت. آنها یا براحتی به مرحله حذفی می رسند و یا خیلی زود از گردونه مسابقات خارج می شوند. حال به سراغ نماینده شهر اصفهان میروند. تیم های اصفهانی از یک سطح استاندارد و کلا مشخص برخوردار هستند. آنها فوتبال را بر اساس اصول و منطق بازی.کرده و سبک بازیشان به تیم های آلمانی شباهت دارد.
سبزپوشان اصفهانی از زمان حضور یحیی گل محمدی آرام آرام به یک یک وحدت تاکتیکی مشخص رسیده و توانستند سطح فنی خود را ارتقا دهند. اما عملکرد به دور از انتظار مدیران این باشگاه در فصل نقل و انتقالات کمی شرایط را پیچیده کرد. فصل هنوز به نیمه راه نرسیده بود که آنها با یحیی گل محمدی خداحافظی کرده و راه خود را با دستیار جوان این مربی ادامه دادند. این تغییر و تحولات باعث شد ذوب آهن با مجتبی حسینی نتایج قابل قبولی گرفته و روند رو به رشد خود را حفظ کند اما آنها با شروع نیم فصل دوم به یکباره وارد بحران عجیب نتیجه گیری شدند!! بحرانی که تا به امروز با آنها ادامه داشته و علی رغم بازی های قابل قبول همچنان ادامه دارد. اما نکته امیدوار کننده تجربه نماینده فوتبال اصفهان در لیگ قهرمانان آسیا می باشد. آنچه مشخص است حکایت لیگ قهرمانان آسیا برای ذوب آهن با لیگ کاملا متفاوت خواهد بود.
آخرین نماینده فوتبال ایران تیمی از استان خوزستان است. تیمی که آینه تمام شرایط این روزهای استان خود بوده و حکایتی غریبی دارد. مردم خوزستان سال هاست که در حال جنگ هستند، جنگ با صدام و اکنون جنگ با گرد و خاک که هر دو مورد جنگ نا برابری است. استقلال خوزستان هم طی این سال ها با وجود قهرمانی در لیگ مدام در حال جنگ با مشکلات مالی و عدم حمایت مسؤلان فوتبال استان است. تیم پورموسوی به لحاظ فنی تیم سطح پایینی نیست اما به دلیل مشکلات مالی به لحاظ روحی در پایین سطح خود قرار دارد. شاید حضور در فوتبال آسیا کمی انگیزه بازیکنان این تیم را افزایش دهد اما این مورد به تنهایی نمی تواند عامل موفقیت یک تیم در مسابقات لیگ قهرمانان آسیا باشد. در پایان باید گفت چهار نماینده فوتبال ایران به لحاظ کمبود بازیکن و عدم حضور بازیکن با کیفیت روی نیمکت تیم خود دارای نقطه مشترک هستند، بی شک مهمترین تورنمنت باشگاهی در قاره کهن عیار لیگ فوتبال ایران را مشخص خواهد کرد