در راه امام نیستیم!

توجه به شأن و منزلت سالمندان، افراد دارای معلولیت و جانبازان (قهرمانان جنگ) در تمام دنیا بر اساس دستورالعمل‌های ویژه‌ای به‌جا آورده می‌شود تا این افراد برای شرکت و بازدید از نمایشگاه‌ها، موزه‌ها با مشکلات و دشواری‌های کمتری مواجه باشند و وجود این موضوع نشان می‌دهد آن جامعه به بلوغ اجتماعی در درک تفاوت‌ها رسیده است. اینکه این شأن و منزلت افراد دارای معلولیت و جانبازان در کشور ما تا چه حد به‌جا آورده می‌شود نیاز به بررسی چندانی ندارد و ناگفته پیداست؛ چراکه از امکانات موجود در جامعه می‌توان به عمق فاجعه پی برد. در بازدید از نمایشگاه مطبوعات 95 این موضوع برای من که سال‌ها در حوزه‌های مختلف ازجمله معلولیت یادداشت‌ها و مقالات متعددی در روزنامه‌های نوشته‌ام و حقوق ابتدایی این افراد را فریاد زده‌ام به شکلی عجیب در نمایشگاهی که به حرفه خودم اختصاص داشت نمایان شد. در بدو ورود به نمایشگاه مطبوعات پس از مشاهده ویلچر در صندوق‌عقب توسط مأموران و تیم حراست و بعد از معطل کردن و بررسی موضوع درنهایت درخواست شد از خودرو پیاده شده و با ویلچر مسیر پرشیب نمایشگاه را همراه با همراه خود طی کنم. عبور خودروهای شخصی که به‌راحتی وارد می‌شدند سؤال‌های زیادی با جواب‌های مشخص را در ذهنم متبادر می‌ساخت. بعد از رسیدن به انتهای مسیر برای یکی از همان دوستان حراست ماجرای رفتار توهین‌آمیز همکارانش را تعریف کردم و تنها جوابی که شنیدم این بود که «در راه امام نیستیم!» و این تنها پاسخی بود که نتوانست این رفتار تبعیض‌آمیز را توجیه کند. انتظار چنین برخورد نامناسب در نمایشگاهی که مخاطبان فرهیخته دارد برای من دور از ذهن بود شاید اگر در نمایشگاهی دیگر این موضوع پیش می‌آمد شاید کمتر مایه تأسف می‌شد. بروز چنین رفتارهای نامناسبی در رویدادهای بزرگ و رسمی در کشور نشان می‌دهد بی‌توجهی به بزرگ‌ترین اقلیت کشور و توجه به نیازهای اولیه و ساده این افراد قرار نیست مرتفع شود. رفتاری‌هایی ازاین‌دست و نادیده گرفتن افراد با محدودیت‌های جسمی فارغ از اینکه چه کسی هستند و بر اساس چه اتفاقی این محدودیت بر آن‌ها عارض گشته در جامعه‌ای اسلامی آن‌هم توسط افرادی که رعایت اخلاق باید بخشی از شغلشان باشد توجیه‌پذیر نیست هرچند راه برای توضیح دلیل این بی‌احترامی توسط مسئولین نمایشگاه مطبوعات 95 باز است.