نقدی بر سیاست گذاران امور فرهنگی

جنگ تحمیلی یک سند زنده، تجربه ای عینی و معاصر از عشق و علاقه همه اقوام ایران به کشور است. همه شهروندان ایران زمین از تمام مناطق با با ارزش ترین دارایی یعنی جان، جسم و روح خود از کشور در مقابل بدخواهان نزدیک و دور محافظت کردند.
جنگ سندی زنده از ارتباط عاطفی، اخلاق، تاریخی و عاشقانه تک تک ایرانی ها با کشور است. در دوران جنگ تحمیلی و دفاع از کشور ، اموری بنام اصول گرا،اصلاح طلب یا خودی و غیر خودی و..... وجود نداشت و همه شهروندان ایران زمین به یک روح و یک تن تبدیل شده و از با ارزش ترین هستی خود یعنی ایران دفاع کردند. این از خود گذشتگی و ایثار، در صورت لزوم، هزاران بار دیگر تکرار خواهد شد.
شهروندان ایران زمین همیشه برای از خود گذشتگی و ایثار در راه حفاظت و توسعه کشور آمادگی کامل دارند. تنها چیزی که برای توسعه کشور لازم است، هم اندیشی همکاری، وحدت و یکپارچکی بزرگان، نخبگان، مدیران و سیاست ورزان کشور در سطوح کوناگون است. بزرگانی که حفاظت/تامین امنیت، منافع و توسعه ملی یگانه وظیفه آنها است.
پر بیراه نیست اگر بگویم مقوله فرهنگ و امور فرهنگی مستقیم یا غیر مستقیم ریشه همه معظلات کشور است. با پوشیده نگاه داشتن مقوله فرهنگ و امور فرهنگی به کشور آسیب جدی و جبران ناپذیری وارد خواهد شد. فرهنگ در کشور شدیداً نیاز به یک راهبرد کارآمد و واقع بینانه دارد. شاید برخی بزرگان در مخالفت با علنی کردن مباحث فرهنگی در سطح جامعه محق باشند، اما لازم و ضروری است که در سطح کارشناسی، علمی، تحقیقاتی، آسیب شناسی و دانشگاهی کار گروهایی برای تدوین یک راهبرد عملی، کارآمد و واقع بینانه که پاسخگوی نیازهای روانشناختی و اجتناب ناپذیر فرهنگی شهروندان باشد، بپردازد.
بینش یا بهتر بگویم عدم بینش منطقی و عملکرد برخی مقامات و سیاست ورزان رسمی و غیر رسمی به فرهنگ و امور فرهنگی، مستقیماً به امنیت و منافع ملی آسیب جدی وارد می کند. تصمیم سازان و تصمیم گیران امور فرهنگی ضرورتاً باید به علم و مباحث/اصول روانشناختی، جامعه شناسی، فلسفه و.... تسلط قابل توجه ای داشته باشند. هیچ فردی که دارای دانش وسیع و عمیق در روانشناسی، جامعه شناسی، فلسفه و..... نیست، نباید در امور کلان فرهنگی تصمیم بیگیرد، چرا که تصمیمات چنین فردی بدون هیچ تردیدی به نظام، کشور، جامعه و شهروندان آسیب جدی خواهد رساند. دخالت و تصمیمات فرهنگی غیر کارشناسانه مستقیماً زمینه ساز دخالت یا به فرموده مقام معظم رهبری، تهاجم فرهنگی بد خواهان کشور به اذهان و روح شهروندان و در نتیجه هدایت رفتار و اندیشه ها آنها برای تحقق اهداف سود جویانه/بدخواهانه خویش خواهد شد.
مقوله فرهنگ و امور فرهنگی صرفاً ریشه های رورانشناختی، ذهنی و اجتماعی دارند. از اینرو، تنها افرادی که در سطح کلان طلاحیت و محق به تصمیم سازی و تصمیم گیری در امور فرهنگی هستند، روانشناسان، جامعه شناسان، فلاسفه و دیگر دست اندرکاران امور فرهنگی هستند.
بی هیچ تردیدی افرادی که در مقوله و امور فرهنگی می خواهند راهکارها و راهبردهای سالهای اول انقلاب را در پیش بگیرند، خواسته یا نا خواسته در زمین دشمن بازی می کنند و از این طریق آسیب ها و هزینه های گزافی را به نظام تحمیل می کنند.
منظقی،کارآمد، سودمند و عملی نخواهد بود که افرادی که توانایی و تخصص نوشتن درباره امور عملی ذهنی/روانشناختی انسان را ندارند، در امور فرهنگی به تصمیم سازی یا تصمیم گیری بپردازند. برای ثبات و امنیت فعلی کشور و نظام هزینه های جانی و مالی فراوان، دشواریها و از خود گذشتی های بی شمار هزینه شده، از اینرو لازم و ضروری است تا بزرگان با وحدت، هم اندیشی و همکاری از بی تدبیری، تمایلات سود جویانه برخی عناصر ناآگاه به امنیت و منافع ملی داخلی (در امور کوناگون از جمله امور فرهنگی)را بگیرند.