حد ورزش ایران یا حد وزیر ورزش ایران؟

المپیک 2016 ریو به پایان رسید و کاروان ورزش ایران نتوانست توقعات علاقه مندان به ورزش را به خوبی برآورده کند. در دوره گذشته المپیک، کاروان ورزشی ایران صعود چشمگیری داشت و بهترین نتایج تاریخ ورزش ایران در المپیک با 4 مدال طلا و 5 نقره و 3 برنز رقم خورد و ایران در رتبه هفدهم المپیک قرار گرفت. اما این بار ایران فقط از لحاظ مدال برنز نسبت به المپیک قبلی پیشرفت کرد و از لحاظ طلا و نقره، افت داشت. طبیعتا همه انتظار دارند کاروان ورزشی ایران اگر نسبت به دوره قبل پیشرفت نمی کند افت هم نداشته باشد که البته این اتفاق افتاد. اما مهمتر از آن، اظهارنظر وزیر ورزش و جوانان آقای گودرزی است که وقتی کاروان ورزشی ایران 2 طلا و 2 برنز گرفته بود، در اظهارنظری عجیب مدعی شد حد ورزش ایران همین است. هرچند این اظهارنظر در شرایطی که طی روزهای بعد چند ورزشکار دیگر کشورمان هم مدال گرفتند به خودی خود نقض شد، اما نکته عجیب این اظهار نظر این است که آقای گودرزی که خود را یک چهره آکادمیک می داند – که البته اینگونه هم هست – بر خلاف صبغه آکادمیک خود بر پایه یک تئوری عجیب اظهارنظر کرده و گفته میانگین مدالهای ایران در دوران مختلف المپیک کمتر از این میزان است. این در حالیست که هر کسی می داند در مسابقات ورزشی مثل المپیک، میانگین مدالها را حساب نمی کنند و هر کشوری در صدد آن است که نسبت به دوره قبل پیشرفت بیشتری داشته باشد. در حقیقت رشد کشورها در هر دوره از المپیک نسبت به دوره قبل سنجیده می شود و نخستین بار است که از زبان یک نفر می شنویم که میانگین مدالهای ایران در تاریخ المپیک ملاک است و بدتر آنکه این سخن را شخص اول ورزش مملکت به زبان آورده است. سوال واضح از اقای گودرزی این است که اگر حد ورزش ایران در المپیک همین میانگین دوره های گذشته است پس وظیفه مشخص شما در ورزش چیست؟ آیا غیر از این است که المپیک معیار واقعی برای سنجش موفقیت ورزش یک کشور است؟ مخصوصا برای شما که از بدو آغاز به کار خود در دولت، در بوق و کرنا کردید که فوتبال نباید در اولویت باشد و ورزشهای دیگر اولویت دارند. حالا کارنامه شما در ورزشهای دیگری که بیش از فوتبال برایتان اولویت داشتند در همین المپیک آشکار شد. پرسش بعدی این است که اگر میانگین مدالهای کشور در المپیک ها را باید محاسبه کرد پس چرا تلاش کنیم مدالهای ما در هر دوره بیشتر شود؟ پس احتمالا از نظر جنابعالی در المپیک قبل هم اشتباه کردیم که بیش از میانگین دوره های قبل مدال گرفتیم و کار ورزش برای تکرار آن موفقیت در دوره مدیریت شما دشوار شد. حال بگذریم از سوء مدیریت در ورزش که موجب شده علاوه بر مربیان بزرگ ایرانی که هدایت تیمهای ورزشی کشورهایی همچون جمهوری آذربایجان و مراکش و ... را در المپیک بر عهده داشتند، برخی ورزشکاران ایرانی هم به خاطر مشکلات مادی – درست یا نادرست – به کشورهای همسایه بروند. پس وظیفه وزارت ورزش و جوانان چیست؟
به نظر می رسد وزیر ورزش و جوانان در حدود سه سالی که سکاندار ورزش کشور بوده عیار خود را به خوبی نشان داده است. اشتباهات آقای وزیر در این سه سال در این مجال کوتاه نمی گنجد. از مزایده خیالی واگذاری تیمهای استقلال و پرسپولیس گرفته که بی سرانجام ماند تا استقبال گودرزی از کی روش و تیم ملی فوتبال پس از جام جهانی در فرودگاه با تاج گل که در فاصله کوتاهی به جدال لفظی او با کی روش تبدیل شد و البته مسایلی همچون بی توجهی به حوزه جوانان که کم کاریها در حوزه ورزش را در کارنامه او تکمیل می کند. حالا هم که با اظهارنظر در مورد المپیک، دیدگاه واقعی خود را در مورد ورزش کشور نشان داده است. چرا که به اعتقاد او حد ورزش ایران همین است. پس با این حساب چه دلیلی برای ماندن آقای گودرزی در راس وزارت ورزش و جوانان است؟ آغاز ترمیم کابینه با تغییر وزیر ورزش و جوانان، حداقل انتظاری است که افکار عمومی از رییس جمهور دارد. چرا که وزیر ورزش و جوانان ثابت کرده که حد خودش در این وزارتخانه همین است.