از اقتصاد اسلامی تا طب اسلامی

یکی از مسائلی که این روزها دامن جامعه پزشکی کشور را گرفته و به عنوان تهدیدی جدی  برای این جامعه علمی تلقی می شود پرو بال دادن به موضوعی تحت عنوان «طب اسلامی» است. لازم می دانم قبل از پرداختن به طب اسلامی از موردی مشابه تحت عنوان «اقتصاد اسلامی» مطلبی را عرض کنم .
از قبل انقلاب «اقتصاد اسلامی» ذهن افراد زیادی از جمله بنده را به خود مشغول کرده بود و سئوالاتی نظیر این که اقتصاد اسلامی چیست؟ به بحثی محوری در میان روشنفکران مذهبی و مخالفان رژیم گذشته در قبل انقلاب تبدیل شده بود. آیا اقتصاد اسلامی بر اقتصاد سوسیالیستی مهر تائید می زند؟ یا همان اقتصاد سرمایه داری است؟ و یا جدای از این دو؟ و اگر جدا است فرمول های آن چیست؟
 ابعاد ناشناخته اقتصاد اسلامی در قبل انقلاب از ذهن و فکر خیلی ها  خارج نشد، تا این که انقلاب اسلامی به وقوع پیوست و همه آنانی که مبلغ و مشتاق اجرای آن بودند بی صبرانه انتظار آن را داشتند تا در سایه اقصاد اسلامی تحولی مثبت و ریشه ای در اقتصاد  کشور بوجود بیاید و الگویی برای سایر کشورها باشد . 
با گذشت سال های متمادی به این واقعیت پی برده شد اقتصاد یک علم است مانند علم شیمی یا فیزیک و ریاضیات که بر اساس یک سری فرمول ها تنظیم شده و اسلامی و غیر اسلامی ندارد و مراکز اقتصادی که در ایران اسلامی شدند فقط محدوده هایی به علم اقتصاد افزوده اند. اکنون برای بسیاری از صاحبان اندیشه دینی بیش از پیش مشخص شد اسلام یک دین و دارای دستورات معنوی برای زدودن پلیدی ها و زشتی ها از انسان ها و متخلق کردن به اخلاق الهی برای نزدیکی به خالق هستی از راه خدمت به مخلوق است.  برای دستیابی به این اخلاق، بر دستوراتی مبنی بر کمک به مستمندان و مستضعفان نظیر  زکات و....  خودداری از تکاثر ثروت و درآمدهای غیر قانونی و نامشروع  نظیر احتکار و رانت و گرانفروشی و کم فروشی و .....‌تاکید شده است .
اکنون شاهد پدیده ای جدید به نام «طب اسلامی» هستیم. اگر چه از قبل و بطور پراکنده در گوشه و کنار و از ناحیه آنانی که اسلام را همه شمول می دانند و تصور دارند اگر طب اسلامی بگویند بر ارزش اسلام افزوده می شود شنیده می شد ولی اخیرا جنبه رسمی تری پیدا کرد و تا درون برخی از نهادهای رسمی پیش رفت و احتمال دارد در آینده جنبه قانونی پیدا کند! 
واقع قضیه این که طب مانند اقتصاد یک علم است که بر اساس مطالعات و تجربیات در مراکز علمی و دانشگاهی و آزمایشگاه ها حاصل شده و به مصلحت دین نیست آن را در قالب ارزش های معنوی و انسان سازی دین قرار داده شود و تصور شود با این کار بر ارزش دین افزوده می شود. ممکن است در دستورات دینی تاکید بر مصرف بعضی از گیاهان و مایعات و... و خودداری از برخی مواد دیگر شده باشد که در نتیجه برای سلامت مفید باشد ولی این دلیل بر این نمی شود که طب اسلامی وجود دارد. ضمن اینکه آنچه به عنوان طب اسلامی طرح می شود اگر در مقام عمل باعث علاج بیماری فردی نشود آیا او را به اصل دین بدبین نخواهد کرد؟ و در مجموع ترویج چیزی به نام طب اسلامی بیش از آنکه اسلام را سربلند کند، به آبروی دین و اسلام  آسیب نمی رساند؟!