سعید مولایی یک پدیده است

بالاخره اتفاقی که سالها اهالی جودو با یأس و ناامیدی انتظار آن را می کشیدند به وقوع پیوست و بعد از ۱۵ سال ما توانستیم به مدال طلای جهان توسط سعید مولایی و برنز جهان توسط بریمانلو دست پیدا کنیم. این اتفاق درست همان اتفاقی است که در مونیخ آلمان در سال۲۰۰۱ میلادی رخ داد.
«حفظ قهرمانی سخت تر از کسب قهرمانی است». این جمله ای است که محمد مهدی ذاکری قهرمان اسبق جودو آسیا و مربی تیم ملی نوجوانان روی آن تاکید می کند و می گوید:« امیدوارم تجربه های سال های پیش که باعث شد ما نتوانیم عنوان های کسب شده را حفظ کنیم از این به بعد به کمک ما بیاید و بتوانیم ضمن حفظ عناوین کسب شده، جایگاه خودمان را هم در جهان ارتقاء ببخشیم.این قهرمانی شیرینی بود که باعث افتخارجامعه جودو کشورشد و من نیز به نوبه خود این افتخار را تبریک میگویم.»
 
اما بین دو مدال طلای جودو ۱۵ سال فاصله افتاد و این فاصله زمانی از چندین منظر قابل بررسی است . ذاکری در این زمینه توضیح می دهد:«  کسب مدال در مسابقات جهانی و المپیک یک پروسه است و یک شبه نمی توان به آن دست پیدا کرد . سالیان زیادی طول می‌کشد تا این پروسه به بار بنشیند .سعید مولایی نزدیک به ده سال است که عضو تیم ملی است و از مربی باشگاهی یعنی کسی که این استعداد را کشف کرد تا مربیان تیم ملی در دوره های ‍ گذشته و همه کسانی که با این قهرمانان عرق ریختند و زحمت کشیدند هر کسی به سهم خودش در این مهم موثر بوده اند . این موضوع قابل کتمان نیست واساسا مصادره کردن چنین موفقیتی به نفع یک گروه خاص قابل دفاع نیست. از طرفی  به باور اکثر کارشناسان سعید مولایی یک پدیده است؛ ما در گذشته هم شاهد افراد نخبه و پدیده در تیم ملی نظیر محمود میران کاظم ساریخانی، مسعود آخوندزاده ،آرش میر اسماعیلی بوده ایم.
 
اما برنامه بلند مدت فدراسیون جودو در مدال آوری جودو تا چه اندازه تاثیر گذار بوده است. این قهرمان جودو معتقد است:« فدراسیون فعلی نزدیک به دو سال است که از شروع فعالیتش می گذرد و اصولاً تعریف برنامه بلندمدت برای این فدراسیون با این زمان محدود معنی پیدا نمی‌کند. شاید اگر بگوییم برنامه بلند مدت فدراسیون پیشین معنی درست تری پیدا میکند.اساسا برای رسیدن به مدالی به این بزرگی شاید نزدیک به یک دهه برنامه ریزی نیاز است .همین موضوع باعث می‌شود که آزمون و خطا روی افراد بیشتری در تیم‌های ملی سایر کشورها صورت پذیرد و افراد متعددی در رویدادها شرکت داده شوند تا بتوانند برای سال‌های آینده تیم‌های ملی‌شان در هر وزن چندین نفر آماده داشته باشند.ولی در کشور ما از این روش تبعیت نشده و مدیریت نادرست سالهای دور در جودو سبب شد  در ۱۵ سال گذشته با قحطی ورزشکارمواجه باشیم و حالا اگر انتقادی صورت می گیرد به این علت است که بازهم در سال های آینده این اتفاق برای جودو کشور رخ ندهد که دوباره یک دهه طول بکشد تا به تک مدال هایی برسد. به نظر من راه برون رفت از این بحران در کنار نتیجه محور بودن  این است که دراعزام ها از افراد بیشتری استفاده شود تا آنها هم برای سال های آینده پشتوانه های تیم ملی باشند.
 
بازیهای آسیایی به تازگی بایان یافت و ما شاهد  نتایج کم رقمی بودیم. ذاکری در رابطه با تفاوت نتایج این مسابقات با مسابقات جهانی می گوید: «به گفته مسئولین فدراسیون جودو در مجموع بضاعت جودوی کشور همین دو سه نفر بودند که به مسابقات اعزام شدند. این نفرات دائماً در کورس قهرمانی هستند و در مسابقات مختلف شرکت می‌کنند. به عقیده من همین موضوع سبب فراز و نشیب در عملکردشان می شود و گاهی باعث آسیب‌دیدگی و خداحافظی از دنیای قهرمانی  خواهد شد. مثل همین اتفاقی که برای جواد محجوب قهرمان ارزنده و آینده دار کشورمان در مسابقات جهانی باکو افتاد. وی از ناحیه زانو آسیب دید،او قبل از اعزام در مصاحبه ای عنوان کرده بود دچار خستگی وفرسایش شده ام،آیا اگر او به این مسابقات اعزام نمیشد بهتر نبود؟آیا تیم ملی ژاپن نمی‌توانست با همان ترکیب بازیها در مسابقات جهانی هم شرکت کند؟»
 
وی در پایان ضمن ابراز خوشحالی از مدال های کسب شده ‍گفت :«با این نتایج شور و هیجان خاصی به جامعه جودوتزریق شده است. اما نباید این مهم را فراموش کرد که به نتایج به دست آمده مغرور نباشیم . به آینده جودو هم فکر کنیم و به افراد بیشتری میدان بدهیم. انتقاد منتقدان در این زمینه تنها برای کسب نتایج مطلوبی از این دست است. اگر روی این موضوع تاکید میشود که در هر وزن چندین ورزشکار خوب داشته باشیم دلیلش پتانسیلی هست که درجودوی کشور وجود دارد. با فراموشی اوزان دیگر جودو و تاکید روی اوزانی خاص روندی که سالهای گذشته روی آن تاکید داشتیم بی تردید در سال‌های آتی شاهد دوران خشکسالی و قحطی در ورزشکاران جودو مواجه خواهیم شد.