تب تند تجمل گرایی

خرید، تعویض یا کنار گذاشتن وسایل به منظور بروز رسانی آن ها، امری عادی و بهنجار است که از ذات زیبا دوستی بشریت نشات می گیرد اما این خلق و خو زمانی که به اسراف و مدگرایی کشیده می شود، وارد فاز ناهنجاری رفتاری می شود که پیامدهای سویی به دنبال دارد.
به گزارش گروه تحلیل، تفسیر و پژوهش های خبری ایرنا، خودروهای لوکس، آپارتمان یا خانه ای مجلل در بهترین نقطه شهر با به روزترین وسایل زندگی، ساعت های مچی با برندهای برتر و زیورآلات گرانقیمت ، فضای ذهنی افرادی است که می خواهند با این وسایل به اصطلاح لاکچری، برای خود پایگاه و موقعیت اجتماعی متفاوتی ایجاد کنند.
برخی نیز که از سطح زندگی اجتماعی پایین تری برخوردار هستند ، در فضایی توام با چشم و همچشمی ، در به در به دنبال تسهیلات بانکی هستند تا در این عرصه رقابت غیرواقعی خودی نشان دهند.
شگفت آور اینکه که در بیشتر موارد تناسبی میان تلفن همراه ، خودرو، نوع و وسایل زندگی این افراد با محل سکونت آنان مشاهده نمی شود .
وصله های ناجوری که چارچوب های اقتصادی را متزلزل و کمر افراد را زیر بار قسط های روی هم انباشت شده خمیده می کند. موضوعی که رهبر معظم انقلاب اسلامی هم در نخستین روزهای سال 97 در بخشی از سخنان خود به وجود برخی عیوب اساسی در سبک زندگی مردم از جمله «اسراف، مصرف‌گرایی، رفاه‌طلبی افراطی و اشرافی‌گری» و همچنین «مصرف جنس خارجی» را مورد انتقاد قرار دادند.
ایشان همچنین در نماز عید فطر امسال بار دیگر بر پرهیز از اسراف تاکید کردند.
در کندوکاو میل به تجمل گرایی در جامعه ایران و چرایی روند رو به رشد آن به عواملی همچون چشم و هم چشمی، میل به دیده شدن، داشتن کلاس، خود کم بینی و در نهایت به فقر فرهنگی می رسیم که با توسعه نظام سرمایه داری، روندی رو به رشد داشته است غافل از این که جیب نظام سرمایه داری پر می شود و افرادی با میلی سیر نشدنی از خرید تجملات می مانند.

**چشم و هم چشمی با بستن چشم بر روی واقعیت
خرید سیسمونی های تجملاتی برای نوزاد، فراهم کردن جهیزیه هایی با فلان مارک اروپایی و هدیه های آنچنانی فقط با این ذهنیت که وسایل من بهتر از دیگری باشد، چشم بستن بر روی زندگی آرامی است که با تلاطم های چشم و هم چشمی رنگ خوشی به خود نمی بیند.
نمایشی بزرگ از لوکس ترین کالاها که به اعتقاد روانشناسان نوعی مکانیزم دفاعی جهت جبران عقده حقارت و خود کم بینی است و موجب می‌شود افراد، خود را بفریبند تا دیگران بزرگی آنان را ببینند.

**کمال جویی با تجمل گرایی
فقر فرهنگی از دیگر عوامل استقبال افراد از تجمل گرایی است تا بنا بر آن چه می پندارند از این راه به کمال و بزرگی برسند. فرهنگی که افراد دارای مکنت و مال را الگو قرار می دهد و شخص را برای همتا شدن با آنان به تکاپو و زندگی عاریه ای می اندازد.
به عبارتی دیگر گروهی از افراد به تقلید از سلبریتی ها و افراد دارای نفوذ در جامعه روی می آورند و تلاش می کنند همانند کسانی شوند که الگوی زندگی قرار داده اند. با این احتساب، به داشته ها نمی اندیشند و روزهای زندگی را در جهت رسیدن به کمالی عاریه ای هدر می دهند. غافل از آن که که این خریدها، ادامه تحصیل ها و ازدواج ها و دور دورهای قسطی، جز کوتاه شدن عمر و لذت نبردن از داشته ها کمالی به دنبال ندارد.

**تب مصرف گرایی با تبلیغات رسانه ای
پخش فیلم و سریال های تلویزیونی با محتوای منازلی انباشته از کالاهای لوکس و مدرن، از دیگر عوامل رواج پدیده ناهنجار تجمل گرایی است که در میان قشر متوسط از رونق بالایی برخوردار است. در میان اقشار جامعه، قشر مرفه فارغ از خودنمایی، به زندگی با تمامی امکانات ادامه می دهد و قشر پایین هم به اندک اندوخته خود قناعت می کند و آرزوهایش را در چارچوب توانایی مالی می چیند.
اما قشر متوسط همواره می کوشد تا از سطحی که در آن قرار دارد جدا شده و همپای قشر مرفه گام بردارد. بر همین اساس با کوچکترین تبلیغات، ایده و نمایش، خود را باخته و با انرژی مضاعف به سوی مصرف گرایی و داشتن تجملات در زندگی سوق داده می شود.
رشد تکنولوژی و فناوری های دیجیتالی و شکل گیری فضای مجازی هم به نوعی زمینه ساز شتاب تجملگرایی شده است چرا که بسترهای دیده شدن و خودنمایی را در اختیار افراد قرار می دهد. به تناسب آن، افراد برای به رخ کشیدن داشته ها، به خرید اجناسی که کاربردی ندارد روی می آورند.
با بیان دیگر می توان گفت تنها راه مهار و کنترل تجمل گرایی را باید در فرهنگ‌سازی و آموزش صحیح جستجو کرد؛ آموزشی برای اعتماد به نفس بیشتر، خوداتکایی، قناعت و خود را جای خود دیدن نه دیگربینی. در غیر این صورت هر مقدار تب مصرف‌گرایی در جامعه بالا رود به همان میزان بر شی ء سروری، نوکیسه گی و ولع خرید افزوده می شود.