این تصویر یک معنای ساده دارد؛ خواستن و غلبه بر محدودیت ها و کاستی ها. طلای پارالمپیک را بگیری اما یک کفش ساده و معمولی هم نداشته باشی. این اتفاق را امیرحسین علیپور در بخش دوومیدانی پارالمپیک رقم زد. او با همین کفش ها به اوج و قله افتخار رسید که نمودی و ترجمانی از اراده یک انسان است.
اما همه چیز که این نیست. جنبه دیگر ماجرا را هم ببینیم. آن فدراسیون و آن کمیته پارالمپیک که گویا مسئولیتی نیز باید داشته باشند! آقایان مسئول! این تصویر را دیدید، از خجالت چه حالی داشتید؟ اصلا به شما بر هم می خورد؟ نمی دانیم ...