نکته جالب توجه این که حتی دو نامزدی که اصرار دارند ادامه دهنده دولت فعلی هستند نیز از طرحی که وزیر کشور همین دولت این همه از آن دفاع کرده حمایت نمی کنند و آقای جلیلی حتی گفت حجاب اصلا مسألۀ ما نیست؛ نگفت و مجری اجازه نداشت بپرسد اگر مسألۀ اصلی نیست چرا وزیر کشور همین دولت این قدر دنبال آن است یا یکی از رییس مجلس بپرسد پس چرا مجلس تمام همت خود را صرف این موضوع کرده بود؟
همین که هیچ کس طرح نور را -که در جامعه به طرح زور شهرت دارد - به گردن نمی گیرد نشان میدهد اظهارات آن نماینده مجلس که هر روز تهدید میکرد و امام جمعه هایی که حمایت میکردند و وزیر کشوری که مدام حمایت کرده و هنوز هم دست بردار نیست تا چه اندازه به دیدگاه مردم نزدیک است.
اگر اکثر مردم حامی طرح نور بودند باید با صدای بلند حمایت میکردند. جان کلام البته همان است که مسعود پزشکیان گفت: نه با زور توانستند زنان ما را بی حجاب کنند و نه با زور می توانند با حجاب کنند.
هر چند از نامزد متفاوت انتظار میرفت تنوع سبکهای زندگی را با صراحت بیشتری به رسمیت بشناسد اما قضیه را به تربیت و آموزش ربط داد در حالی که بخش هایی از آن به سبک زندگی مربوط است.
به هر رو طرح نور اکنون به مثابه یتیمی است که جز احمد وحیدی وزیر کشور دولت مستقر فعلی و امیر حسین بانکی پور در مجلس و برخی از مسؤولان در سطوح دیگر کسی حاضر نیست از ان دفاع کند. اگر انتخابات هیچ حُسنی نداشت همین یک فقره کافی است که داریم میبینیم پیش چشم مردم جرأت نمیکنند دفاع و تأیید کنند و این قدرت رسانه ها و افکار عمومی است.