و سرانجام پزشکیانی که ارجاع دائم به کارشناسان داشت به پاشنه آشیلش تبدیل میشد کارشناس ارشد خودش را همراه خود آورد تا ظریف همه «یکطرفه صحبت کردن برجام در صدا و سیما» را به تنهایی جبران کند.
ناگفته پیداست که در همه سالهایی که برجام وارد ادبیات سیاسی ایران شد گروهی بودند که به دلایل مختلف دوست نداشتند چنین معاهدهای بین ایران و کشورهای مقابلش بسته شود.
گرچه صدای این دلواپسان در مراحل متعدد مذاکرات و موقع امضای برجام دائم بلند بود اما زمانی که ترامپ از برجام خارج شد آنها فرصت طلایی خود را پیدا کردند و از همه تریبونهای عظیمی که داشتند به روحانی و ظریف تاختند. گویی که وزیر امور خارجه و حتی رییسجمهور در کشور آنقدر اختیارات دارد که چنین توافقنامهای را رأسا امضا کند و همچنین گناهی برای آن کس که یکطرفه به زیر میز زد متصور نیست.
تلخی ماجرا اینکه این افراد در همه این سالها یک طرفه به محکمه میرفتند و بزرگترین رسانه این مملکت هم دربست در اختیارشان بود تا هر آنچه میخواهند بگویند. در چنین حالتی مشخص است که زور رسانهای تیم دیپلماسی دولت روحانی بر چنین هجمهای نمیچربید و همین موضوع توهم حق داشتن را به طرف مقابل میداد لاجرم هم صدا را بلندتر میکردند و هم تکرار بیشتری به ادعاهای خود میدادند.
اما داستان به همینجا خاتمه نیافت و سرانجام محمدجواد ظریف در پوشش کارشناس همراه مسعود پزشکیان یکی از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری توانست در همان صدا و سیما دقایقی هر چند اندک تریبون را از طرف مقابل بگیرد. نتیجه این اتفاق برخاستن طوفانی بود که همه این هیاهوها را از بین برد و نشان داد که چرا هیچگاه نخواستند با وزیر امور خارجه امضا کننده برجام در یک میز بنشینند.
ظریف البته همه حرفهایش به دفاع از برجام نگذشت. هم بسیار با احترام از رییس دولت اصلاحات نام برد و هم به طعنه احمدینژاد را کوفت. هم به صراحت از شیره مالیدن به سر مردم گفت و هم کسانی که مدعی بودند با نقشههای آنها فروش نفتمان بیشتر شده را زیر سوال برد. بخش زیادی از حرفهایش هم مبتنی بر آیات قرآن بود تا هیچ خدشهای به آن وارد نشود.
اصلاحطلبان امید زیادی به پزشکیان بستهاند که به نظر میآید خودش هنگام ثبتنام و حتی هنگام اعلام نتیجه بررسی صلاحیتها، تصور چنین رخدادی را نداشت. به همین دلیل هم در روزهای گذشته کمتر توانسته بود که شعله این امیدها را پرفروغتر کند. آمدن ظریف و صحبتهایش را باید یک امتیاز و حتی نجاتدهنده بزرگ برای پزشکیان دانست که اگر تکرار شود میتوان به ثمر نشستن آن امیدها امید داشت.