ماجرای دم خروس !

۱- خب به میمنت و مبارکی سهمیه چای کوپنی از سینمای رسانه ها حذف شد تا منتقد و رسانه ای جماعت نتوانند بیش از کوپنشان چای بخورند و احتمالا بیش از کوپنشان نقادی و قلمفرسایی و خبر رسانی کنند. البته همچنان مشکل میز و صندلی لابی مرکز همایش ها وجود دارد و اساسا چون فضای خارجی برج میلاد نیز به دلیل قرار گرفتن در ارتفاع و سرمای زیاد چندان جایی برای نشستن ندارد پس اهالی رسانه ترجیح می دهند تا از صندلی های سالن نمایش برای رفع خستگی و دیدن فیلم استفاده کنند و نتیجه این می شود که در دوروز گذشته به روایت روابط عمومی جشنواره آمار استقبال رسانه های ها از فیلم های برج میلاد حسابی ترکانده و در هیچ سانسی صندلی خالی پیدا نمی شود و البته بعضی ها این مساله را به حساب کیفیت خوب فیلمها می گذارند و نه کمبود صندلی در لابی سالن میلاد .... خدا بخیر کند
۲- معمولا روزهای آخر هفته در سینماهای مختلف جشنواره به ویژه سینماهای خاص مثل همین برج میلاد شاهد استقبال تماشاگران عزیز است این روند در دوروز گذشته به حدی در برج میلاد حاد شد که تا می توانستی و می خواستی افراد نامربوط به حوزه نقد و رسانه در مرکز همایش های برج به چشم می خوردند و همه هم خوشبختانه دارای کارت و بلیط بودند و پیدا کردن مطبوعاتی ها و منتقدها حکم کیمیا را داشت. پیشنهاد می کنم در سالهای آینده یک سینما را در ایام جشنواره به میهمانان آخر هفته اختصاص دهند تا همه دوستان و آشنایان و بستگان و فامیل که از راههای دور و نزدیک قدم رنجه می کنند و برای تفریح و پر کردن اوقات فراغت آخر هفته شان دست اهل و عیال را می گیرند و به سینما می آیند مزاحمانی مثل اهالی رسانه و منتقدان نداشته باشند و با خیال راحت فیلمشان را ببیند و حالشان را از جشنواره ببرند. ... خدا بخیر کند
۳- الهی صد هزار مرتبه شکر که دبیر محترم جشنواره در کنار سایر وظایف روزانه اش در رتق و فتق امور این رویداد هنری اینروزها حسابی در امور خیر و بیانیه دادن هم فعال شده اند. از ارسال پیام تسلیت به مناسبت درگذشت مرحوم دکتر حبیبی که ربطش با سینما و جشنواره و ارسال پیام از طرف ایشان هنوز هم برایمان نامفهوم است تا دیدار و عیادت از آقای صالحی – یکی از کارکنان خانه سینما- که اینروزها در بستر بیماری است! اینکه به هر حال معاونت سینمایی سابق و رییس سازمان سینمایی فعلی در خانه سینما را می بندد و در مقابل، یکی از مدیران همین زیر مجموعه سازمان سینمایی به عیادت یکی از کارکنان خانه سینما می رود هم از ان کارهسات. بالاخره دم خروس را باور کنیم یا قسم حضرت عباس را؟ ... خدا بخیر کند.