سال ۲۰۲۳ پرمخاطره و سال غرق شدن کشتی سیاست‌ورزی ایران است

به گزارش مردم سالاری آنلاین،حمید ابوطالبی نوشت:
سال ۲۰۲۳میلادی سالی‌ پرمخاطره برای کشوروسال غرق‌شدن کشتی سیاست‌ورزی است: سال تداوم بحرانهای داخلی، و روزافزون شدن تنشهای خارجی؛ سال ورشکستگی‌ اقتصاد ملّی؛ سال‌خطرناک‌ترشدن‌ شاخص‌های اجتماعی وتاب‌آوری روانی؛ سال ناکارآمدی روزافزون، و ناتوانی اداره کشور؛ و سال اوج‌گیری شکاف ملت-دولت؛
سال جدید در بعد خارجی نیز سال کاهش رویکردهای دیپلماتیک، فراگیری تنش‌های روزافزون و ورود به عرصه‌های خصمانه‌تر خواهد بود؛ سالی که جهت‌گیری‌های دیپلماتیک غرب وهمکاری‌های منطقه‌ای، ایران را -چون روسیه در گرداب اوکراین- از دیپلماسی مقاومت به سمت «دیپلماسی التماس» خواهد راند؛ زیرا:
ساختار همکاری‌های سیاسی - نظامی منطقه‌ای به شدت متحول شده است؛ و رادیکال شدن شرایط سیاسی در اسرائیل و همنواختی راهبردهای آمریکابا آن برای اقدام مشترک علیه ایران، توأم با تعاملات بیشترسیاسی اسرائیل و عربستان، درحال متحول ساختن بنیادین همکاریهای استراتژیک‌ منطقه‌ای به ضرر ایران است؛
«مرده نامیدن» برجام از سوی بایدن و مخالفت صریح آلمان با بازگشت به مذاکرات برجام، تمایل روبه گسترش طرف ایرانی را با مشکل پاسخ جدی از سوی غرب مواجه کرده‌ است؛ بویژه آنکه انگلستان و فرانسه هم رویکردهای غیربرجامی خود را پیچیده‌تر کرده و از مصالحه به سوی مقابله حرکت کرده‌اند؛
روسیه هم که با انداختن ایران دراین گرداب، انتظار بهره‌گیری سیاسی برای بده‌بستان با غرب درجنگ علیه اوکراین را داشت، از این تغییر رویکرد و حذف ایران از معادلات دیپلماتیک غرب و روسیه به شدت نگران شده است؛ آنچه وزیرخارجه روسیه آن را ورود به عرصه‌های غیرقابل کنترل بحران در منطقه می‌خواند.
نشست قریب‌الوقوع و اولین‌ بار سران «روسیه، ترکیه ‌و سوریه» که با عدم دعوت از ایران صورت میگیرد، نه تنها نشان بارز حذف ایران از معادلات سیاسی منطقه‌ای است؛ بلکه روابط ایران با این کشورها را هم‌مشکل‌تر خواهد نمود؛ تعویق سفر و دیدار روسای ایران و ترکیه درسال جدید نیز احتمالا در همین راستا است!
درشرایط جدید، دو راه بیشتر وجودندارد:
الف) یامیبایست همین روشهای خصمانه به نام «دیپلماسی مقاومت» ادامه یافته، وضعیت مردم روز به خطرناک‌ترشده، و باتداوم درگیری لفظی و شعار و تهدید و مانورهای نظامی و…در انتظار عبث بازگشت به مذاکرات و قبول شرایط ایران، و یا تداوم بیشتر خصومت‌ها ماند؛
ب) و یا به تنهایی، برای کاهش تنش‌های خطرناکِ روبه رشد -دقیقا شبیه آنچه که روس‌ها، اگرچه دیرهنگام، در عقب‌نشینی یکطرفه از باتلاق جنگ اوکراین انجام دادند-اقدام نمود؛ و پیش از آنکه بیش از این دیر شود، باتغییرات اساسی در سیاست خارجی نافرجام و تحول-چون چین-در ترکیب متولیان بی‌تجربه دیپلماسی؛
برای جلوگیری از تنش بیشتر و امتناع ازورودبه عرصه‌های درگیری ‌وجنگ، ایران:
۱)اعلام پایبندی یکطرفه به برجام نموده وبه طورکامل به تعهدات برجامی خودبازگردد؛
۲)غنی‌سازی بی‌خاصیت ۶۰ درصدی هسته‌ای رابه سطح ۳/۵ درصد بازگردانده، و همکاری‌ها باآژانس را به سطح سال‌های ۱۳۹۴-۱۳۹۷ برساند؛
۳)در وضعیت‌بسیار پیچیده‌ای که دیپلماسی میانجی‌گرانه‌ی EU مدت‌ها است کارآیی خود را با به حاشیه رفتن ازدست داده، و روشهای ابتدایی قدیمی ارسال پیام از طریق واسطه چون قطر و عمان نیز از کارافتاده است، مستقیما برای مذاکره دوجانبه و رودررو باآمریکا و حل مشکلات فیمابین اعلام آمادگی نماید؛
۴)از دیگر تنشهای بی‌خاصیت جاری با غرب کاسته، و مذاکرات پیوستن به FATF را آغازکند؛
۵)بازبینی‌اساسی‌سیاستهای کلانْ اصالت یافته، برای تغییرات ساختاری داخلی اولویت قائل شده، و جهت حل مشکلات داخلی اعلام مصالحه‌ی ملّی شود. سربلند نمودن ملت ایران شهامت میخواهد، سیاستِ ترس مسیر نابودی است.