همانگونه که میدانیم اتفاقات زیادی رخ داد تا دولت و مجلسی همسو در کشور شکل بگیرد و امیدواران به این نوع تفکر اعتقاد داشتند وجود این یکدستی باعث خواهد شد تا روند تصمیمگیریها و سیاستگذاریها آسانتر از قبل شود و در کل به سود نظام و مردم خواهد بود. هر چند قضاوت در این باره کمی زود است ولی ارزیابی از عملکرد مجلس آن است که قاطبه تصمیمات حول مسایل حاشیهای و جنجالی بوده است که با بازخورد بسیار منفی مردم روبرو شده است.
اما از این بین تنها نکته مثبت، بازگشت منطق و عقلانیت به برخی از اقدامات است که پیشتر از سوی جناحهای تندرو تقبیح و تخریب شده بود که مذاکرات برجام یکی از آنهاست. امیدواریم این روند مثبت و سازنده ادامهدار باشد و چوب از لای چرخ تمامی طرحها، لوایح و قوانینی که باید قبلتر تصویب و اجرایی میشد، برداشته شود تا فشارها از روی مردم برداشته شود چرا که تحریمها، گرانیها، کمبودها و محرومیتها نصیب مردم میشود و به تصمیمگیران و سیاستگذاران کمترین آسیب و خللی وارد نمیشود.
اما نکته ای که درزمینه فرصت سوزی قابل طرح است، این است که در حالیکه مردم تحت بیشترین فشارها و محرومیتها هستند، چندین ماه از عمر مجلس یازدهم با طرح صیانت هدر رفته است و اصرار نمایندگان بر تصویب آن جای سوال و ابهام فراوان دارد! باید دید این نمایندگان چه قشری را نمایندگی میکنند که تنها اولویت آنان طرحهای پوچ و آسیبزایی چون طرح صیانت است. مجلسی که هنوز نتوانسته طرح شفافیت آرای نمایندگان را به سرانجام برساند، چطور در مسائل مهم کشور میخواهد نقش اصلی خود را ایفاء کند؟! و به جرأت میتوان گفت شاهد ضعیفترین و ناهمگونترین ترکیب هیأت رییسه مجلس طی تمامی دوران آن هستیم که حتی نتوانسته از دولت همسوی خود حمایت و پشتیبانی لازم را بکند و متاسفانه صدای سهمخواهیها بیش از هر صدای دیگری از خانه ملت به گوش میرسد!
به این موضوع هم باید توجه کرد که دلایل بسیاری وجود دارد که نشان میدهد کابینه رئیسی هنوز انسجام لازم را پیدا نکرده است. ادامهدار بودن دولت احمدینژاد در دولت سیزدهم، ردپای سیاستهای خارجی دولت روحانی در این دولت، گره خوردن تمامی امور داخلی و خارجی کشور به مذاکرات برجام، کلیگوییهای مبهم رییسجمهور و معاون اول وی و اظهارات وزرا، نشاندهنده نوعی بلاتکلیفی و چند صدایی است که باعث شده در چند ماه گذشته شاهد اتفاق خوب و مثبتی در کشور نباشیم آن هم در شرایطی که وضعیت معیشت مردم بسیار ناگوار است و بیشترین شعارهای مجلس و دولت رسیدگی به وضعیت مردم بوده است. این در حالی است که به دلیل مشارکت بسیار پایین مردم در انتخابات مجلس و ریاستجمهوری، هر دوی این قوا اعتبار و سرمایه مردمی آنچنانی ندارند و با کوچکترین کجروی و اشتباه، بیشترین انتقادها و اعتراضات را شاهد خواهند بود.
*نماینده سابق مردم گلپایگان