مصدومان شیمیایی سردشت کولبری می‌کنند

صالح عزیزپور گفت: مصدومین شیمیایی که توسط بنیاد شهید و امور ایثارگران شناسایی نشدند، هیچگونه خدماتی دریافت نمی‌کنند و مجبور هستند داروهایشان را که اکثرا خارجی هم است به صورت آزاد تهیه کنند و هیچ بیمه‌ای آنها را تحت پوشش قرار نمی‌دهد بنابراین برخی از آنان کولبری می‌کنند و باوجود اینکه بسیار کار طاقت فرسایی‌ست اما مجبور هستند با وجود بیماری کار کنند.
به گزارش برنا؛ بمباران شیمیایی شهر سردشت توسط عراق در هفتم تیر ۱۳۶۶ فجیع‌ترین و وحشتناک‌ترین تهاجم از این نوع بود که سبب کشته و مجروح شدن عده بسیاری از مردم غیرنظامی شد به طوری که سردشت نخستین شهر قربانی جنگ افزارهای شیمیایی در جهان بعد از بمباران هسته‌ای هیروشیما نامیده شد. حمله شیمیایی هواپیماهای متجاوز رژیم بعث عراق به شهر سردشت در غرب ایران، به شهادت 110 نفر و مجروح شدن هزاران نفر انجامید و هنوز هم تعدادی از مردم مقاوم شهرستان سردشت با آثار و پیامدهای این بمباران دست به گریبان هستند و در رنج و درد به سر می‌برند اما به رغم ارتکاب این جنایت هولناک، مجامع جهانی هیچ اقدامی برای جلوگیری از ادامه تجاوز به عمل نیاوردند، حتی رژیم مذکور را هم ملامت نکردند و بی‌‌اعتنا از کنار این حادثه گذشتند. آثار مواد شیمیایی هنوز هم پس از گذشت سال‌های بسیاری از این رویداد ناگوار بر روی جسم مصدومان به ویژه کودکان دیده می‌شود و با قدم زدن در خیابان‌های این شهر می‌توان آثار این جنایت هولناک را به وفور مشاهده کرد، کودکان، زنان و مردانی که هنوز پس از سال‌ها با درد و رنج زندگی می‌کنند، برای تهیه داروهای خود هزینه‌های بسیار سنگینی را متحمل می‌شوند و همچنان از داشتن یک کلینیک تخصصی محروم هستند.

کلینیک مصدومین شیمیایی سردشت هنوز غیرفعال است/ این مرکز حتی داروخانه و آزمایشگاه ندارد
صالح عزیزپور، رئیس انجمن حمایت از مصدومان شیمیایی سردشت در گفتگو با خبرنگار برنا در انتقاد از عدم تکمیل و راه اندازی کلینیک تخصصی مصدومان شیمیایی سردشت گفت: بعد از بمباران شیمیایی سردشت توسط رژیم بعثی عراق، مقام معظم رهبری یک کلینیک تخصصی به مصدومان شیمیایی اهدا کردند و قرار بود این کلینیک مجهزترین کلینیک خاورمیانه برای مصدومین شیمیایی باشد هرچند که این کلینیک ساخته شد اما به مرور زمان به فراموشی سپرده شد.
او افزود: هفته‌ای یکبار پزشکان به این مرکز می‌آیند و بیماران را معاینه می‌کنند اما این کلینیک تجهیزات، آزمایشگاه و حتی داروخانه ندارد و به شکل دست و پا شکسته به مصدومین شیمیایی خدمت رسانی می‌کند. چندسال پیش قرار شد بنیاد شهید تفاهم نامه‌ای را امضا کند تا وزارت بهداشت و درمان با استفاده از تخصص و امکانات خود، این کلینیک را تکمیل کند بارها هم از طریق انجمن درباره تکمیل و راه اندازی کامل این کلینیک مکاتبه کردیم اما متاسفانه همچنان به نتیجه نرسیده است.

برخی مصدومین شیمیایی سردشت کولبری می‌کنند/ تنها 450 نفر از جانبازان شیمیایی بالای 25 درصد شناخته شدند
عزیزپور در ادامه با اشاره به مشکلات معیشتی مصدومین شیمیایی سردشت بیان کرد: راه اندازی کلینیک تخصصی مصدومین شیمیایی تنها یکی از مطالبات ما مردم سردشت که در فاجعه 7 تیر شیمیایی شدیم، است متاسفانه مردم مشکلات معیشتی فراوانی دارند این درحالی‌ است که مردم در طول تمام سال‌های جنگ حتی در روستاها و نقطه صفر مرزی، شهر را تخلیه نکردند و پشت رزمندگان ایستادند تا بار مالی به دولت تحمیل نشود و همین استقامت باعث شد صدام از سردشت زهرچشم بگیرد و حمله شیمیایی کند درواقع سردشت به خاطر بقای جمهوری اسلامی ایران قربانی سلاح شمیایی شد و الان جا دارد بعد از چندین سال جبران خسارت شود.
وقتی سردشت را با سایر شهرهای اطراف آن مقایسه می‌کنم، می‌بینم یک درصد از امکانات عمرانی و رفاهی که در آن شهرها وجود دارد در سردشت نیست برای مثال درحالی که شهرهای دیگر تبدیل به منطقه آزاد تجاری شدند، گمرک‌های سردشت بسته است و با وجود اینکه 120 کیلومتر با عراق مرز مشترک دارد همچنان مرزهایش بسته است و مردم آن مجبور هستند برای امرار معاش کولبری کنند، کشته شوند تا یک لقمه نان سر سفره‌شان ببرند و متاسفانه هر روز هم شاهد کشته شدن آنها توسط نیروی انتظامی هستیم و همین چند روز پیش یکی از کولبران را از دست دادیم این درحالی است که اگر مرزها را باز کنند و گمرک سردشت به جریان بیفتد، مردم دیگر مجبور نیستند جان خود را به خطر بیندازند و کولبری کنند.
رئیس انجمن حمایت از مصدومان شیمیایی سردشت از کولبری مصدومین شیمیایی خبر داد و گفت: مصدومین شیمیایی دو دسته هستند؛ یک عده افرادی هستند که بنیاد شهید و امور ایثارگران آنها را به عنوان جانباز پذیرفته اما عده دیگری هستند که نامشان به عنوان جانباز قید نشده و مدعی مصدوم شیمیایی هستند اما واقعا در آن حادثه مصدوم شدند حال یا مراجعه نکردند یا از لحاظ پزشکی تایید نشدند. همانطور که مبرهن است افراد شامل دسته دوم هیچگونه خدماتی دریافت نمی‌کنند و مجبور هستند داروهایشان را که اکثرا خارجی هم است، به صورت آزاد تهیه کنند و هیچ بیمه‌ای آنها را تحت پوشش قرار نمی‌دهد بنابراین بعضا می‌بینیم کولبری می‌کنند و باوجود اینکه بسیار کار طاقت فرسایی‌ست اما مجبور هستند با وجود بیماری کار کنند.
عزیزپور ادامه داد: درخصوص دسته اول که 1500 نفر هستند، 450 نفر بالای 25 درصد شناسایی شدند که حقوق دریافت می‌کنند اما باقی آنها که زیر 25 درصد هستند، فقط  خدمات عمومی درحد دفترچه بیمه استفاده می‌کنند.

براساس روایت قوی 8 هزار و 24 نفر در بمباران سردشت شیمیایی شدند 
او در پاسخ به این سوال که چه تعداد از مصدومین شیمیایی شناسایی نشدند، بیان کرد: روز 8 تیر سال 1366،  دکتر ولایتی آمار 4300 نفری از مصدومین شیمیایی اعلام کردند اما دکتر فروتن که خودش روز بمباران در منطقه حضور داشت و مریض‌های بسیاری را معاینه کرده بود، در کتابش نوشته است که در سردشت 8 هزار و 24 نفر شیمیایی شدند که از تعداد عده‌ای فوت کردند و باقی افراد مجروح شدند، به اعتقاد من آمار دکتر فروتن صحیح تر است چون در منطقه حضور داشته و با چشم خود دیده است.
هیچ تحقیقاتی درباره تاثیرات سلاح‌های شیمیایی بر ژنتیک و محیط زیست در سردشت انجام نشده است/ اگر مرکز تحقیقات کلینیک مصدومان شیمیایی راه اندازی می‌شد حتما تا الان نتایجی به دست می‌آمد
رئیس انجمن حمایت از مصدومان شیمیایی سردشت در ادامه به تاثیرات شیمیایی در سلامت مردم و محیط زیست گفت: بنا بود در آن کلینیکی که قرار بود بزرگترین و مجهزترین کلینیک خاورمیانه باشد،  یک مرکز تحقیقاتی شکل بگیرد تا درباره تاثیرات سلاح شیمیایی بر سلامت و ژنتیک مردم از کودک گرفته تا زن و مرد و پیر و جوان تحقیق کنند اما همچنان این کلینیک راه نیفتاده و اگر مجهز می‌شد و کار علمی انجام می‌داد، قطعا این مرکز تحقیقات بعد از 34 سال به نتیجه‌ای می رسد اما متاسفانه هیچ نوع تحقیقاتی درباره این موضوع صورت نگرفته است و نمی‌دانیم تا کی قرار است تاثیر آن بمباران در نسل‌های بعدی دیده شود این درحالی است که با انجام کار علمی و پزشکی می‌توان روی فرزندانی که به دنیا می‌آیند و علائم پوستی، چشمی، مشکلات ریوی، اعصاب و روان و... دارند تحقیق کرد و راه درمانی را پیدا کرد تا کمتر آسیب ببینند.
او افزود: در زمینه محیط زیست هم هیچگونه مطالعاتی صورت نگرفته است درحالی که سلاح‌های شیمیایی به شدت باعث تخریب محیط زیست می‌شود و کشاورزی را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد. آنطور که گفته می‌شود سلاحی که آن روز در سردشت به کار رفت، گاز خردل کثیف بود و تا صد سال در محیط باقی می‌ماند اما درباره همین موضوع هم کسی تحقیق نکرده و اگر همینطور پیش برود، نسل‌های بعدی هم درگیر این موضوع خواهند بود.
هر داروی مصدومان شیمیایی 500 الی 600 تومان قیمت دارد/هزینه‌های برای مصدومین شناسایی نشده کمرشکن است
عزیزپور در پایان به هزینه‌های کمرشکن درمان مصدومان اشاره کرد و گفت: هزینه داروهای مصدومان شیمیایی بسیار بالاست. آنهایی که جانباز شناخته شدند و از مزایای بنیاد شهید استفاده می‌کنند تقریبا وضعیت بهتری دارند و می‌توانند از طریق بیمه داروهای ایرانی خود را تهیه کنند اما باقی افراد شناسایی نشده باید تمام داروهای خود را آزاد تهیه کنند که گاهی مبلغ هر دارو به 500_600 هزارتومان می‌رسد که این مبالغ برای افراد واقعا کمرشکن است.