رونالدو؛ فوتبالیست یا فیلسوف؟!

کریستیانو رونالدو با دبل مقابل اودینزه؛ با 758 گل زده تبدیل به بهترین گلزن فعال جهان و دومین گلزن برتر تاریخ تبدیل شد. او در تک تک بازی‌ها قدرت و سرعت خود را به نمایش می‌گذارد و پرش‌هایی که انجام می‌دهد برای زدن ضربه سر، تفاوتی با پرش‌های ستاره‌های بسکتبال ندارد و سرعت دویدنش در زمین، سر سوزنی کمتر از قهرمانان دوی 100 متر المپیک است.
علت این توان بدنی فوق‌العاده در تمرین‌های سخت و متمرکزی است که با پشتکاری بی‌همتا انجام می‌دهد. اما ستاره‌ی نو ظهور و گستاخ 16 سال قبل، یک راه طولانی برای تبدیل شدن به بهترین ورزشکار تاریخ طی کرده است.
 می‌توان تابستان سال 2006 را مهم‌ترین دوران فوتبالی رونالدو دانست. وی در بازی پرتغال و انگلستان در جام‌جهانی باعث شد هم تیمی خود در منچستر یونایتد، وین رونی، از زمین اخراج شود؛ اتفاقی که باعث حواشی مختلف و از دست دادن جایزه استعداد نو ظهور جام‌جهانی شود. اما چند هفته بعد «فرگوسن» با برپایی جلسه‌ای با رونی و رونالدو، کدورت را حل کرد و باعث شد رونالدو به طور کامل متحول شود و از یک جوان یاغی، به بازیکنی همراه با برنامه‌های تیم تبدیل شود. او شروع به تغییر دادن فیزیک بدنی خود نیز کرد و در مدت کوتاهی توانست به نقطه اوج فوتبال برسد.
 
چربی بدن رونالدو، کمتر از سوپر‌مدل‌هایی مانند دیوید گاندی است، رونالدو  187 سانتی متر قد دارد و حدود 79 کیلو‌گرم وزن. او با پشتوانه ماهیچه‌های قدرتمند پا می‌تواند مسافت بیست و پنج متری را در61-3 ثانیه بدود که فقط سه دهم ثانیه کندتر از دوندگان حرفه‌ای دو صد متر است. تمرین‌های سخت و انفجاری رونالدو سبب پایین بودن چربی و افزایش متابولیسم بدنش شده است و عضلات شکمش حاصل حرکات متعدد دراز و نشست و دستگاه‌های ورزشی و از آن مهم‌تر حرکت‌های تمرینی پیچیده فوتبال و چابکی اوست.
 
رونالدو توانایی‌های شناختی بسیاری هم دارد، در چند آزمایش او عینک تعقیب کننده‌ چشم را استفاده کرد. و نتیجه نشان داد که رونالدو بیشتر به باسن و فضاهای اطراف حریفش نگاه می‌کند، اینگونه می‌تواند حرکات بعدی بازیکن را پیشبینی کند. آزمایشات دیگر نیز نشان داد که در شناسایی مسیر توپ و جاگیری برای دریافت آن نیز بسیار ماهر است و فوتبالدوستان بارها این توانایی را به چشمان خود دیده‌اند که بخشیش به دلیل سالها تجربه نیز می‌باشد.
 
یکی دیگر از تکنیکی‌ترین و جذاب‌ترین حرکات رونالدو، ضربات سر اوست که باعث شده ملقب به «خطوط هوایی رونالدو» شود. پرش‌هایی که قوانین فیزیک را نقض می‌کند؛ بدون شک که او هم مثل هر چیزی از قوانین جاذبه پیروی می‌کند اما تمرین‌هایی که انجام می‌دهد که مشابه تمرین والرین‌هاست، باعث بالا رفتن توانایی‌هایش می‌شود و زمان‌بندی دقیق و تسلطش بر ماهیچه‌های گردن، این روند را کامل می‌کند.
 
در حالت پرش عمودی او می‌تواند 78 سانتی‌متر از زمین فاصله بگیرد، در حالی که ستارگان بسکتبال می‌توانند 71 سانتی‌متر بپرند. اگر او دست‌هایش را به کمر بگیرد می‌تواند همانند بقیه تنها 44 سانتی‌متر بپرد. به سبب استفاده از حرکت‌های دست و خم کردن زانو و بدن، وی می‌تواند با نیرویی معادل «5 جی» به هوا برخیزد و پاهایش را از زانو به داخل خم کند که سبب می‌شود مرکز جرم بدنش از حالت معمول ( تقریبا باسن) به بالا منتقل شود. مرکز جرم همیشه در مسیری سهمی شکل حرکت می‌کند اما زمانی که آرایش اندام‌های بدن متناسب با آن عوض می‌شود، سبب می‌شود بقیه اندام‌ها مانند سر نیز تغییر جهت بدهند؛ که باعث می‌شود سر رونالدو لحظاتی بیشتر از حد معمول در ارتفاع بماند و زمان مناسب برای زدن ضربه نهایی را به او بدهد.
 
رونالدو بارها رکورد شکسته است که حاصل این است که در همه جهات سعی می‌کند بیشترین تلاش را بکند. او از روز قبل برنامه خود را می‌چیند و با دقت تمام انجامش می‌دهد. در برنامه او ساعاتی مختص به مدیتیشن، مطالعه و وقت گذرانی با خانواده نیز وجود دارد که نشان دهنده اهمیت بعد معنوی است. و این گمان که تنها باید سخت کار کرد را باطل می‌کند زیرا ذهن آرام سبب بدنی سالم و عملکرد بالا می‌شود و سبب شده است که رونالدو یک رهبر به تمام معنا و بمب انرژی باشد و معروفترین و بهترین تمثیل آن؛ فینال یورو 2016 است که به دلیل مصدومیت با چشمانی گریان زمین را ترک کرد اما با تمام قوا از نیمکت به تیمش روحیه میداد و سبب شد فرانسه پر مهره را شکست دهند. او در مطرح‌ترین و پر امکانات‌ترین تیم‌های جهان بازی کرده است اما هم تیمی‌هایش نتوانستند به سطح او نزدیک شوند. علت آن است که او زودتر از همه برای تمرین میاید و دیرتر از همه می‌رود و در تمرینات گروهی نیز بیشتر از بقیه تلاش می‌کنند. رونالدو الگویی از یک انسان کامل است که چیزی از فیلسوفان و نویسندگانی که با کتاب‌هایشان راه مردم را روشن کرده‌اند ندارد و به نوعی چکیده آن تفکرات و خود نیز آورنده اصول بسیاری است.
گزارش: سید مهدی داودی