بایرن مونیخ با هانس فلیک چه چشم اندازی دارد؟

آلمانی‌ها همیشه پیشرو و تاریخ ساز بوده‌اند، از درگیری‌های طولانیشان با امپراطوری روم و تضعیف قوایشان، موسیقیدانان فراوان نظیر باخ و فیلسوفانی نظیر نیچه. از قرن گذشته فوتبال را هم فتح کردند تا چشم آبیها کماکان پیشرو باشند، اما نتیجه‌ای که جمعه شب رقم خورد، کار یک روز و یک برنامه سطحی نیست.
بایرن‌ مونیخ، پادشاه بی بدیل فوتبال آلمان، تیمی که قهرمانی‌هایش در بوندس لیگا از مجموع قهرمانی‌ دیگر تیم‌ها بیشتر است، و با ۸ قهرمانی متوالی در لیگ عملا نیاز به برنامه ریزی خاصی برای داخل ندارد، تیمی که همیشه جز مدعیان بوده است و بازیکنان بزرگی را تحویل داده و با سبک بازی تهاجمیش همیشه معروف بوده است و گرد مولر افسانه‌ای ملقب به بمب‌افکن، سالها رکورد بیشترین گل زده در یک فصل در تمام رقابت‌ها را با ۸۵ گل زده در اختیار داشت. در ۲ فصل گذشته اما چیزی از آن بایرن مخوف وجود نداشت و نیکو کواچ، سرمربی کروات تیم با وجود دبل کردن در داخل به دلیل سبک بازی تدافعی و رفتار‌های منفی و نیمکت نشین کردن برخی از اسطوره‌های باشگاه نظیر توماس مولر عملا تیم را بهم ریخت و این فصل را هم فاجعه بار آغاز کردند و شکست ۵ بر ۱ مقابل وردربرمن نسخه کواچ را پیچید و هانس فلیک، به طور موقت جایگزینش شد، اما فلیک تیمی ساخت که باعث میشد تیم مقابل حتی به مساوی گرفتن هم فکر نکند.
یکی از اصول آلمان، وطن‌پرستی و استقلال و به تبع آن برنامه ریزی است، به طوری که تیم ملی آلمان تاکنون فقط ۱۰ سرمربی داشته است و هر سر‌مربی با سالها حضور در نیمکت مانشافت، نسلی از بازیکنان حرفه‌ای تربیت کرده و افتخار‌ها آفریده است. در باشگاه بایرن هم همین منوال حاکم است و از رییس باشگاه یعنی کارل هاینس رومینیگه افسانه‌ای تا سرمربی همگی سالها در بایرن بوده‌اند. فلیک از سال‌های ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۰ در بایرن توپ می‌زد، بازیکن سختکوشی بود اما هیچگاه مطرح نبود، در زمانی هم که دستیار یوآخیم لوو بود شخصیتی آرام داشت اما نقش غیرقابل کتمانی در مانشافت کوبنده جام‌جهانی ۲۰۱۴ داشت و به کمک یکی از ایده‌های او یعنی استفاده از توپ‌های مرده، تیم ملی آلمان توانست برتری خود را در تمامی موارد بر رقبا حاکم کند و هیچ موقعیتی را از دست ندهد و در تیم بایرن هم با متانت و نزاکت خاص خود و احترام گذاشتن و همدلی به بازیکنان که اصلی بسیار مهمی برای ایجاد ثبات روان و به تبع آن ثبات بازی و تاکتیک است، نقش اصلی را در موفقیت‌های این تیم ایفا کرده است؛ چیزی که در دوران کواچ وجود نداشت و کواچ با تاکتیک تدافعی، یعنی وصله‌ای که هیچگاه به بایرن نمی‌چسبد تیم را به هم ریخت اما فلیک با بازیابی ترکیب اصلی و نظرسنجی در مورد نوع تاکتیک بازی، دل و عقل بازیکنان را به دست آورد و با یک نظم تاکتیکی خاص در تمرینات، مشابه زمان حضورش در کادر فنی تیم ملی، تیم را به جاده اصلی برگرداند و نتیجه مقدمه‌سازیهایش برای بازی‌ها و برد‌های پر گلش،عقد قرارداد باشگاه با وی تا سال ۲۰۲۳ بوده است تا با خیال راحت به فکر برنامه‌هایش باشد.
قطعا مهم‌ترین دستاورد فصل می‌تواند، فتح لیگ قهرمانان اروپا باشد، جامی که آخرین بار ۷ سال پیش با یوپ هاینکس افسانه‌ای فتح شد و در نهایت تیم را به ۶ گانه تاریخی رساند. بایرن پارسال مفتضحانه در آلیانز آرنا مقابل لیورپول حذف شد. در سال‌های قبل هم یکبار آتلتیکو مادرید و در بقیه موارد هم رئال مادرید با پیروزی‌های خرد کننده خود باواریایی ها را دست خالی به مونیخ فرستادند. امسال اما با زدن ۲۵ گل به ۳ تیم تاتنهام، چلسی و بارسلونا همه را انگشت به دهان گذاشت تا بخت اصلی فتح این رقابت باشد، رقابتی که با حضور تیم شگفتی‌ساز لایپزیک که فقط ۱۱ سال از تاسیس آن می‌گذرد، رنگ و بویی تازه به خود گرفته است و نوید یک فینال تمام آلمانی را می‌دهد.
بازی بارسلونا و بایرن یک برنده داشت اما چند بازنده داشت. در وهله اول، مربیان و روزنامه‌نگاران و مفسران و منتقدانی که با هر عدم پیروزی برای رونالدو او را فاقد تکنیک می‌نامند و معتقدند که وی تمام شده است، حرفی که سالهاست می‌زنند، اما رونالدو یا به قول یک گزارشگر معروف عربی، تورنادو حتی در روزی که شکست بخورد هم رکورد شکنی می‌کند، به طور مثال در هفته قبل با وجود شکست و حذف یوونتوس برابر لیون، گل دوم رونالدو بهترین گل آن هفته انتخاب شد یا در تقابل سال‌های قبل رئال و بایرن، رونالدو در قوای تهاجمی تیمی که افراد بی مانندی نظیر آنچلوتی و زیدان بر نیمکتش نشسته بودند، ۹ بار به نویر که سال‌ها مدعیست بهترین دروازه‌بان آلمان است گل زده است. به طور مثال در فصل ۲۰۱۶،۲۰۱۷ در بازی برگشت دو تیم در مرحله حذفی هت‌تریک کرد تا یک بازی و آمار خارق‌العاده دیگری ثبت کند اما کماکان در نظر بعضی‌ها که معلوم نیست در سرشان چه می‌گذرد یک ستاره نیست.
بازنده دیگر، مسی کاپیتان و ستاره بارسلونا است، کاپیتانی که در بازی های بزرگ، چه در داخل و چه در رقابت‌های بین‌المللی هیچ نشانی از عنوانی که برخی معتقدند شایسته آن است یعنی بهترین بازیکن تمام دوران در وی نبوده است. به طور مثال او ۲۶ توپ را لو داد که بیشترین آمار در بین بقیه بازیکنان داشته است، اما همه از مدیریت و سرمربی یعنی کیکه ستین انتقاد می‌کنند‌. این یک پهلو بودن‌ها فقط باعث چپ کردن ورزش می‌شود.
سید مهدی داودی